adoptie bij zaadbalkanker?
Geplaatst: Zo 05 Feb 2006 15:32
Hallo allemaal,
Hopelijk heeft iemand ervaring met het volgende, alle reacties zijn welkom, of ze nou positief zijn of negatief.
Ik ben nu 36 jaar. Op 15 november 2005 is bij mij zaadbalkanker ontdekt. Ik had nog nooit iets gemerkt aan mijn ballen wat misschien niet in orde zou zijn, maar in het weekend van 12/13 november merkte ik onder de douche dat mijn rechter bal een stuk groter was dan mijn linker. Ik had er geen pijn aan, merkte niks anders dan anders, maar zag alleen het verschil in grootte. 15 november ben ik naar de huisarts geweest, diezelfde dag wist ik dat het een seminome tumor was en op 16 november ben ik geopereerd. Ik heb intussen mijn bestralingen gehad: 13 keer in totaal. Ik was er erg snel bij en er waren geen uitzaaingen. Ook de bloedmarkers waren goed.
Sinds februari 2005 stonden mijn vrouw en ik al ingeschreven bij de fertiliteitsklinkiek van het UMC, omdat na ruim 1,5 jaar proberen kinderen te krijgen dit nog niet was gelukt. Ik wist intussen al dat mijn zaadproductie ernstig verminderd was, maar er was ons nog hoop gegeven d.m.v. een IUI behandeling.
Wanneer je zegt dat je zaadbalkanker hebt, is een veel voorkomende reactie "Lance Armstrong heeft het ook gehad en die heeft daarna nog 3 kinderen gekregen!". Ik had dan ook hoop dat door het verwijderen van de blijkbaar zieke bal, de andere "goede" bal weer de kans zou krijgen zijn werk te doen en mijn vruchtbaarheid zou verbeteren.
De teleurstelling was dan ook extra groot, toen na de operatie bleek, dat die zieke bal de enige van de 2 was die nog iets van zaad produceerde, de andere heeft blijkbaar nooit iets gedaan, want na een spermaonderzoek (mijn 3e) bleek dat er nu helemaal geen zaad meer in mijn kwakje was te vinden, zelfs geen dood of te traag zaad. Dat was dus defintief einde oefening voor een biologisch eigen kindje.
Mijn vrouw en ik hebben ons intussen ingeschreven voor adoptie. Nu is echter de onzekerheid hoe de adoptieorganisaties in zowel Nederland als het land van herkomst omgaan met het feit dat je kanker hebt (gehad). Sommige landen eisen dat de laatste behandeling minstens 5 jaar geleden is, andere sluiten adoptie helemaal uit, bij weer andere kan het misschien wel...
Is er onder de forumleden misschien iemand als ik die na zijn zaadbalkanker ook onvruchtbaar is geworden (of is dat sowieso uniek?!) en heeft die persoon misschien ervaring met adoptie?
Een voor de hand liggende reactie is misschien dat ik nu te snel wil en eerst aan mijn eigen genezing moet denken... okee, dan heb je gelijk, maar naar de toekomst kijken is mijn manier van omgaan met de nieuwe situatie en bovendien ben ik al 36. Als je dan weet dat bij adoptie het leeftijdsverschil tussen jou en het kindje dat je wilt adopteren vaak niet groter mag zijn dan 40 jaar, verklaart dit misschien ook onze "haast".
Reacties graag!
Groeten,
Remco
Hopelijk heeft iemand ervaring met het volgende, alle reacties zijn welkom, of ze nou positief zijn of negatief.
Ik ben nu 36 jaar. Op 15 november 2005 is bij mij zaadbalkanker ontdekt. Ik had nog nooit iets gemerkt aan mijn ballen wat misschien niet in orde zou zijn, maar in het weekend van 12/13 november merkte ik onder de douche dat mijn rechter bal een stuk groter was dan mijn linker. Ik had er geen pijn aan, merkte niks anders dan anders, maar zag alleen het verschil in grootte. 15 november ben ik naar de huisarts geweest, diezelfde dag wist ik dat het een seminome tumor was en op 16 november ben ik geopereerd. Ik heb intussen mijn bestralingen gehad: 13 keer in totaal. Ik was er erg snel bij en er waren geen uitzaaingen. Ook de bloedmarkers waren goed.
Sinds februari 2005 stonden mijn vrouw en ik al ingeschreven bij de fertiliteitsklinkiek van het UMC, omdat na ruim 1,5 jaar proberen kinderen te krijgen dit nog niet was gelukt. Ik wist intussen al dat mijn zaadproductie ernstig verminderd was, maar er was ons nog hoop gegeven d.m.v. een IUI behandeling.
Wanneer je zegt dat je zaadbalkanker hebt, is een veel voorkomende reactie "Lance Armstrong heeft het ook gehad en die heeft daarna nog 3 kinderen gekregen!". Ik had dan ook hoop dat door het verwijderen van de blijkbaar zieke bal, de andere "goede" bal weer de kans zou krijgen zijn werk te doen en mijn vruchtbaarheid zou verbeteren.
De teleurstelling was dan ook extra groot, toen na de operatie bleek, dat die zieke bal de enige van de 2 was die nog iets van zaad produceerde, de andere heeft blijkbaar nooit iets gedaan, want na een spermaonderzoek (mijn 3e) bleek dat er nu helemaal geen zaad meer in mijn kwakje was te vinden, zelfs geen dood of te traag zaad. Dat was dus defintief einde oefening voor een biologisch eigen kindje.
Mijn vrouw en ik hebben ons intussen ingeschreven voor adoptie. Nu is echter de onzekerheid hoe de adoptieorganisaties in zowel Nederland als het land van herkomst omgaan met het feit dat je kanker hebt (gehad). Sommige landen eisen dat de laatste behandeling minstens 5 jaar geleden is, andere sluiten adoptie helemaal uit, bij weer andere kan het misschien wel...
Is er onder de forumleden misschien iemand als ik die na zijn zaadbalkanker ook onvruchtbaar is geworden (of is dat sowieso uniek?!) en heeft die persoon misschien ervaring met adoptie?
Een voor de hand liggende reactie is misschien dat ik nu te snel wil en eerst aan mijn eigen genezing moet denken... okee, dan heb je gelijk, maar naar de toekomst kijken is mijn manier van omgaan met de nieuwe situatie en bovendien ben ik al 36. Als je dan weet dat bij adoptie het leeftijdsverschil tussen jou en het kindje dat je wilt adopteren vaak niet groter mag zijn dan 40 jaar, verklaart dit misschien ook onze "haast".
Reacties graag!
Groeten,
Remco