Zaadbalkanker - Seminoom - Stadium 2A

Forum voor zaadbalkanker- (teelbalkanker) en peniskankerpatiënten en hun naasten.
Scheeveningen
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Wo 14 Dec 2016 11:36

Zaadbalkanker - Seminoom - Stadium 2A

Berichtdoor Scheeveningen » Wo 14 Dec 2016 12:30

Hallo allemaal,

27 Oktober is bij mij zaadbalkanker ontdekt. Uiteindelijk heb ik tweeënhalf jaar met een tumor rondgelopen. Afgelopen oktober besloot ik toch eens naar de huisarts te gaan. De tumor was dusdanig groot geworden dat ik er tijdens het dagelijkse leven last van kreeg. Ik heb zelf altijd gedacht dat het een hydrokele bal was. Ik heb nooit een knobbel gevoeld, de bal groeide gestaag in omvang. De huisarts beaamde dit in eerste instantie. Zij durfde dit echter niet met alle zekerheid te zeggen en stuurde mij door naar het Martini-ziekenhuis in Groningen. In het Martini-ziekenhuis werd een echografie van mijn scrotum gemaakt. De verpleegkundige schrok van wat hij zag en riep de radioloog erbij. Loos alarm zei hij vrijwel direct. Er was niks kwaadaardigs te zien. Anderhalf week later had ik een afspraak met de uroloog, de dokter vertelde mij eigenlijk hetzelfde. Zij maakte zelf ter plekke nog een echo en liet het afdelingshoofd ook meekijken. Nog altijd niks kwaadaardigs te zien. Het was waarschijnlijk een 'waterbreuk'. Er was een kleine kans dat het om een extreem langzame kanker zou gaan - gezien de periode - maar dit leek de urologen in het Martini sterk. De uroloog plande een MRI-scan in: 28 november, ruim anderhalf maand later. Ik was opgelucht. "Voor de zekerheid willen we nog wel even uw bloedprikken", zei de uroloog terwijl ze ons uitzwaaide. Geen probleem.

De volgende dag ging ik met een redelijk gerust hart aan het werk. Mijn telefoon was kapot gegaan (Wet van Murphy) en dat was tot dat moment het enige smetje van de dag. Eenmaal thuis aangekomen slingerde ik de Playstation aan en ging ik nog een potje gamen met twee goede vrienden. Mijn vriendin zat op de bank te leren. Een normale doordeweekse dag, totdat ik opeens zag dat ik een mailtje had ontvangen. In het onderwerp stond: poli urologie. Ik begon eigenlijk direct te trillen. Ik verzon een smoes om de gamesessie te verlaten en opende direct het mailtje. "Bloedwaarden zijn binnen, bel mij terug." Het mailtje was afkomstig van de uroloog zelf. Ik wist direct dat het menens was. De uroloog neemt niet om 10 uur 's avonds contact met mij op te vertellen dat het bloed er goed uit ziet. Dat was ook helaas niet het geval. De waarden waren afwijkend en komen overeen met waarden die horen bij balkanker. De volgende dag moest ik mij direct melden bij het UMCG in Groningen. Ik was te complex voor het Martini.

Ik wist het meteen: ik heb kanker. Ik heb niet gehuild, maar heb de hele avond zitten trillen op de bank. Voornamelijk uit onzekerheid, ik had geen idee wat mij te wachten zou staan. Ik wist alleen zeker dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. De diagnose was nog lang niet vastgesteld, maar mijn voorgevoel was bijzonder slecht.

Na een nacht zonder slaap moest ik mij de volgende ochtend melden bij het UMCG. De uroloog bij het UMCG gooide mij nog eenmaal onder het echo-apparaat. Het afdelingshoofd kwam binnen gewandeld. Een professor uit het boekje: een volle bos grijs haar en een ouderwets brilletje rustend op zijn neus. Hij schudde mij de hand en maakte direct een grapje: "Wat dacht u, het gaat vanzelf over?" Verwijzend naar de enorme omvang van mijn gezwel. De professor kneep stevig in het gezwel en zei direct: "Typisch gevalletje teelbalkanker." Hij voelde met zijn handen aan mijn lymfeklieren of deze waren opgezwollen. Dit bleek gelukkig niet het geval. De professor was vrij resoluut. "Het lijkt op kanker, met waarschijnlijk uitzaaiingen in de buikholte." Ik schrok, maar deze professor liet gelijk merken dat bijna iedereen hier wel van geneest. "Vaak komen mannen pas wanneer zij veel zieker zijn." Ik moest wel direct onder een CT-scanner om uit te wijzen of ik daadwerkelijk uitzaaiingen had.

Dit was wonderbaarlijk genoeg niet het geval. Er was één lymfeklier opgezet (8 mm, terwijl het bij 10 mm verdacht wordt). Ik werd de volgende dag geopereerd. Er werd een tumor verwijderd van 1100 gram. In ieder geval volgens de professor de zwaarste van het ziekenhuis. Voor zover het een prestatie is om trots op te zijn. De tumor was richting mijn lies en tegen mijn blaas aan gegroeid. Door de enorme grootte krijg ik verplicht een aanvullende behandeling. Ik word 15 keer bestraald. De kans dat het terugkomt is 30%, door de bestraling brengen zij dat terug naar 3%. De professor - tevens mijn chirurg - schudde mij de hand en feliciteerde mij. "U kruipt tot dusver door het oog van de naald." De beste man had het complete verloop goed voorspeld. Wat een kennis en expertise!

Op dit moment heb ik nog maar 6 bestralingen te gaan. Ik heb eigenlijk geen bijwerkingen, ik ben alleen erg vermoeid. Bij het UMCG werken ze kennelijk met een splinternieuw apparaat. Goed weefsel en organen worden eigenlijk gespaard. Hierna zit het er op en blijf ik onder controle. Ik ben positief gestemd. Ik ben alleen bang dat het ooit terugkomt. Op internet lees ik veel horrorverhalen en ik hoop dat een dergelijk lot mij bespaard blijft. Ik voel mij daarnaast schuldig tegenover mijn moeder. Haar man ging 4 (!) jaar te laat naar de huisarts. Prostaatkanker, met uitzaaiingen van zijn hersenen tot zijn kleine teen. Hij heeft uiteindelijk nog net een jaar geleefd. Ik heb deze slopende ziekte van dichtbij meegemaakt. Hoe heb ik het dan alsnog zo ver kunnen laten komen?

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen! Ik heb nog weinig kunnen vinden op internet. Het zijn vooral horrorverhalen die je leest. Zijn hier ook mannen/partners die ervaringen hebben met het Martini-ziekenhuis of het UMCG? Ik ben echt vol lof over de aanpak van het UMCG. De doktoren zijn direct en eerlijk. Dat is toch een aanpak die mij aanspreekt. Ik hoor graag jullie verhalen!

Martijn, 24 jaar.

nesnes
Lid
Berichten: 0
Lid geworden op: Di 31 Okt 2023 14:45

Re: Zaadbalkanker - Seminoom - Stadium 2A

Berichtdoor nesnes » Di 31 Okt 2023 20:57

Bericht wacht op goedkeuring:

Dag Scheeveningen, hoe gaat het ondertussen met je?


Terug naar “Zaadbal- en peniskanker”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast