Diagnose Kanker lotgenotenforum

Bij mij is er vorig jaar baarmoederhalskanker geconstateerd. Ik ben behandeld met 2 verschillende chemosoorten,
uitwendige en inwendige bestralingen en hyperthermie.
Behandelingen hebben uitstekend geholpen (ben momenteel schoon), maar de nasleep was verschrikkelijk!
Ik heb ontzettend veel pijn gehad aan mijn blaas en vagina.
5 maanden ben ik bedlegerig geweest, kon ik niet lopen, zitten of zelfs anders liggen dan op mijn rug.
Sinds juni ben ik pijnvrij en heb ik weer energie voor 10! Alleen seksualiteit is nu het probleem.
Mijn vriend en ik hebben nog geen geslachtsgemeenschap gehad. Voor mijn gevoel ben ik er niet nog niet klaar voor.
Zowel geestelijk als lichamelijk. In het ziekenhuis zeggen ze dat ik er niet al te lang mee moet wachten en op een gegeven moment die "drempel" over moet. Helemaal mee eens! Maar duurt het nu te lang, vraag ik mij af?
Ik weet dat het iets heel persoonlijks iets en iedereen er anders mee omgaat, maar ik ben benieuwd hoe andere mensen hiermee om zijn gegaan,
hoe lang het heeft geduurd voordat zij er weer mee begonnen zijn, tips etc. etc.
Ik heb een hele lieve vriend die me wel de tijd geeft, maar zijn geduld raakt natuurlijk ook ooit op!
Zo ver wil ik het niet laten komen. Bovendien zou ik er wel weer zo snel mogelijk aan WILLEN beginnen,
maar mijn hoofd staat er nog niet echt naar. Graag hoor ik jullie ervaringen!

Problemen met seksualiteit na gynaecologische kanker komt heel vaak voor.
Je zult inderdaad over een drempel moeten stappen. Vraag jezelf eens heel eerlijk af waarom je hoofd er niet naar staat.

Je vriend zal rustig aan moeten doen en wat heel belangrijk is gebruik volop glijmiddel op siliconenbasis.
Laat je vriend eerst zijn vingers gebruiken (nagels zo nodig eerst knippen), zodat je een idee krijgt hoe het voelt.
Gebruik alles wat je kan helpen, bijv. een geurtje, is het warm genoeg, leg de telefoon van de haak, temper het licht.
Schrik niet als je niet opgewonden raakt. De belevenis op zich is al indrukwekkend genoeg.
Wat heel belangrijk is, het gaat erom dat vrijen iets fijns is.

Mijn vriend en ik hebben de afspraak dat we gewoon beginnen en vind ik het na zo'n 10 minuten niet onplezierig dan gaan we door.
Of ik klaarkom is niet belangrijk, het samenzijn moet prettig zijn.
Ja, ik mis dat ik niet meer opgewonden kan raken, zoals vroeger.
Dat ligt aan het gebrek aan hormonen, doordat ik geen eierstokken meer heb. Ik ben behandeld voor eierstokkanker en nu gaat het goed.
Kijk ook eens op de site van Olijf. http://www.olijf.nl/
Ik heb veel aan de koffieochtenden, die ik in Amersfoort bezoek.

ik kan het begrijpen maar het is erg jammer dat je zo lang wacht.
vooral voor je zelf de drempel word na mate het langer duurt steeds hoger.
Toen mijn baarmoeder was verwijderd en ik hersteld was durfde ik ook niet.
ik wist niet of het pijn zou doen zou het nog wel fijn zijn ? maar vooral het idee dat er na mijn vagina gewoon een groot gat zou zijn deed mij besluiten het maar gewoon niet te toen.
tot ik op een feestje een vriend sprak die mij gewoon open en eerlijk vroeg hoe het nu met de sex was.
ik vertelde hem eerlijk wat ik er van dacht en hij vertelde mij dat het helemaal geen probleem hoeft te zijn hij is zelf getrouwd met een vrouw die geen baarmoeder meer heeft.
met haar heb ik ook gesproken en zij bevestigde dit.
een paar dagen later heb ik het gewoon geprobeerd en mijn man wel verteld dat ik het wel heel erg eng vond.
we zijn gewoon begonnen en hebben het prima doorstaan.
het was buiten de spanning van hoe het zou zijn de beste sex die ik ooit heb gehad.
ik had nl ook die pijn niet meer bij het vrijen die was de laatste jaren toch wel heel nadrukkelijk aanwezig.
maar ik denk wel dat je er zelf echt klaar voor moet zijn je moet nooit iets forceren en je angst gewoon bespreekbaar maken.
zodat je partner weet wat er speelt en zo kun je samen naar een oplossing werken.
en als je de daad zelf nog niet aan kunt of wil begin dan met knuffelen en spelen en kijk maar waar het schip strand.
heel veel succes

hallo,
Ik weet niet of je nog actief bent op deze site maar hoop het wel. Ben net klaar met de behandeling voor bmhk, 23 uitwendige, 2 brachy en 5 x hyperthermie. Tot ongeveer de 4e week ging alles goed, maar toen de brachytherapie is gestart ging het snel bergafwaarts. Heel veel pijn in de schaamstreek. Nu zijn de behandelingen klaar maar ik lig waar ik lig en verga van de pijn in de vagina tot bloedens toe. Ik zag jouw verhaal en schrik hiervan, 5 maanden in bed?? Ik herken heel veel dingen, ik kan ook niet zitten (behalve op een soort ring, zwemband). Plassen is een regelrechte crime (fles water naast de wc). Ik heb heel veel tubes verzachtende zalfjes meegekregen om die om een pad te doen en er tegenaan te leggen maar ik heb niet het gevoel dat het helpt. Wordt er gek van af en toe. Gebruik ook oxycontin een soor morfine. Dat onderdrukt de pijn wel. Heb mezelf met een spiegeltje bekeken gisteren en schrok vreselijk, alles is knalrood, tot bloedens toe, er zit gewoon geen vel meer op mijn schaamstreek, vreselijk. De nasleep is echt veel erger dan de behandeling zelf.
SEx moet ik nog even niet aan denken, alleen de gedachte al. Maar een beetje met elkaar spelen kan toch ook, als je maar alleen al lekker tegen elkaar kunt liggen is al heerlijk. Tegelijkertijd hebben ze ons op het hart gedrukt om vanaf week drie na de bestralingen het 'minstens' drie keer per week te doen om verklevingen in de vagina te voorkomen. Dat komt er ook nog eens bij. Zoals het er nu uitziet gaat dat echt niet gebeuren over twee weken. Hoe lang heeft de genezing bij jou geduurt?

Heb je overwogen om naar een bekkenbodemfysiotherapeute te gaan voor hulp?
Of pelottes te gaan proberen, evt. via de bekkenbodemfysiotherapeute?
Dan krijg je wellicht de pelottes via de ziekenkostenverzekering terug.

Hallo dames,

Zit voor de 1e keer op deze site en wil ook wel iets positiefs toevoegen:
De seks kan ook lekkerder, intiemer worden na de operatie.
6 weken na de wertheim operatie mochten we weer vrijen en dit
was geweldig!