Ben ongerust en bang dat het baarmoederkanker is!
Geplaatst: Za 23 Nov 2013 18:30
Hallo aan iedereen die dit leest.....
Ik zal mij eerst even voorstellen; ik ben Marcha en in december word ik 61 jaar.
Ben getrouwd en moeder van een zoon van 30 en een dochter van 29 jaar.
Ik werk parttime als secretaresse bij een Hogeschool.
Ik zal bij het begin beginnen, en dan denk je waarschijnlijk je zit hier bij het verkeerde topic.
Maar op het einde zal je zien dat dit (voorlopig) niet zo is.
Ongeveer vier weken geleden kreeg ik behoorlijke diaree en voelde mij niet echt lekker, voor mijn gevoel heb ik een week buikgriep gehad.
In de tweede week dacht ik dat dit nu wel over moest zijn, maar toen kreeg ik enorme buik en maagkrampen.
Echt van die verschrikkelijke krampen, te vergelijken met weeën. De diaree was inmiddels wat genormaliseerd tot normale ontlasting. Maar ik heb al een paar jaar geen stabiel ontlastingspatroon, de ene keer diaree, dan weer normaal. Ook heb ik de laatste jaren veel last van aambeien en ik smeer me naar met triAnal, wat wel verlichting geeft maar de aambeien niet doen verdwijnen. En ik kreeg verschrikkelijke last van een opgeblazen maag, zo'n opgeblazen fietsband net onder mijn borsten. Echt zo erg dat ik het gevoel had dat die kon klappen. Toen ik ging goochelen en ik op een site kwam waarop je allerlei testen kon doen, heb ik de test darmkanker gedaan. Ik kwam uit op 60% kans op darmkanker, dus vond het inmiddels wel tijd om naar de huisarts te gaan. ook ivm de aambeien vond ik dat hier maar eens een definitieve oplossing voor moest komen.
De huisarts heeft mijn buik onderzocht en drukte op mijn dikke darm die wel erg gevoelig was. Toen ze ook naar mijn aambeien ging kijken.... óh óh wat een prettig onderzoek, maar niet heus zei ze, jòh het loopt helemaal naar voren
Naar voren? Begreep haar niet zo, maar moest draaien van mijn buik op mijn rug. Zo gezegd zo gedaan....
En ze begon onderzoek te verrichten in mijn vagina, ze constateerde wat rode uitslag met witte stipjes. Raar, heb helemaal geen last daarvan. Ik kon weer van de onderzoek tafel af en ze heeft een uitgebreid bloedonderzoek uitgeschreven die ik de volgende dag heb laten doen. (Inmiddels zijn de uitslagen binnen en die zijn goed. Moet alleen nog wachten op de uitslag betreffende eventueel gluten intolerantie). Ook heeft ze Mebeverine HCL uitgeschreven tegen de opgeblazen maag en buik. Inmiddels kan ik zeggen dat dit verlichting brengt.
Omdat ik nog steeds een oproep had liggen voor een bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker, heb ik met haar afgesproken dat ik einde die week een uitstrijkje bij haar zou laten maken.
Die vrijdag ben ik daarvoor weer naar haar toegegaan en ze propte die enorme eendenbek in mijn vagina.
Ik laat om de vijf jaar een uitstrijkje doen en heb er nooit last van gehad, maar nu kon ik het wel uitschreeuwen van de pijn. Het was niet te doen en ze stopte ermee met de mededeling dat het niet lukte en zij bang was om de boel van binnen te beschadigen. Volgens haar stuitte ze op een verkleving.
Ze stuurde mij door naar de gynaecoloog.
Een week later kon ik daar terecht. Een lieve jonge vrouw, ik had gelijk een klik met haar.
Ik was bang dat het onderzoek net zo pijn zou doen als bij de huisarts, maar ze stelde mij gerust.
Ze zou een veel kleinere eendenbek gebruiken, zei ze.
Ze heeft het uitstrijkje zonder problemen kunnen maken. Daarna volgde er een echo.
Op de echo zag ze een verdikking van het baarmoederslijmvlies. Ze heeft geprobeerd om wat weefsel weg te nemen, maar dat lukte niet zo, ze heeft toch wel wat opgestuurd.
Gelijk kreeg ik te horen dat ik opgenomen moest worden - een dagbehandeling - voor een Diagnostisch hysteroscopie.
Maandag 25 november as. heb ik een afspraak gemaakt voor het bevolkingsonderzoek borstkanker.
Heeft hier niets mee te maken, maar ik ben toch bezig, dus hóppa gelijk een afspraak gemaakt.
Op 3 december as. moet ik bij de anesthesist komen.
5 december as. heb ik een afspraak bij de huisarts, die na inzage van de papieren van de gynaecoloog mij wil zien ivm. de darmen.
6 december as. is er een belafspraak ivm de uitslag van het uitstrijkje. Heb vijf jaar geleden wel opnieuw een uitstrijkje moeten laten maken omdat het eerste niet helemaal goed was. De tweede was wel goed.
20 december as. wordt ik opgenomen voor de Diagnostische hysteroscopie.
Toen ik eenmaal thuis kwam van het bezoek aan de gynaecoloog kwamen pas de vragen, ik denk dat menigeen dat herkent.
Ik ben gaan goochelen en van de bevindingen die ik deed ben ik enorm geschrokken.
Ik val volgens mij precies in de groep die baarmoederkanker kan hebben. Het blijkt voor te komen bij 95% van de vrouwen boven de 60 jaar. En ik ben een vrouw van 60 jaar, pijn bij de gemeenschap, wat bloedverlies na de gemeenschap, verdikt baarmoederslijmvlies en soms buikpijn.
En ik heb ergens gelezen dat als de uitslag van het uitstrijkje baarmoederhalskanker goed is, het altijd nog baarmoederkanker kan zijn.
Klopt dit? Weet iemand dit?
Ik heb twee dagen gegoocheld en veel gehuild. Was mezelf helemaal kwijt en zag het somber in.
Ook al omdat ik nog steeds buikpijn had.
Toen vond ik dat dit maar eens afgelopen moest zijn! Heb mezelf bijelkaar geraapt en nu gaat het wel weer.
Inmiddels heb ik telefonisch nog met de gynaecoloog gesproken en mijn vragen kunnen stellen.
De uitslag van het weefsel onderzoek was goed, maar zij zei zelf dat er in dit geval waarschijnlijk geen goede diagnose kon worden gesteld omdat zij niet diep genoeg kon komen om weefsel weg te halen. Het kan natuurlijk ook nog een poliep zijn, die klachten als bloedverlies en pijn geeft.
Maar..... ik weet het niet hoor. Ben op het ergste voorbereid en ben vaak emotioneel.
Hoewel ik vaak mijn zorgen vergeet zitten de tranen hoog, dit terwijl ik altijd een slechte huiler was.
Draai het nummer van Marco Borsato met zijn dochtertje Jada - Samen voor altijd - en je kunt me opdweilen hahaha.
Ik schrijf dit verhaal om misschien mensen hier te horen die zoiets dergelijks hebben meegemaakt en ben nieuwsgierig hoe het hen verder is vergaan.
Ook schrijf ik dit verhaal omdat als het géén kanker blijkt te zijn, ik dit met de tijd ook zeker zal laten weten.
Je leest zo weing tot geen verhalen op internet met een goede afloop.
Het was een lang verhaal, maar het geeft ook wel een beetje lucht om het hier kwijt te kunnen.
En is er iemand die mij meer kan vertelen op basis van ervaringen of kennis dan hoor ik dat graag!
Iedereen die ook met ziekten en/of angsten kampt wens ik veel sterkte toe!
Lieve groet, Marcha
Ik zal mij eerst even voorstellen; ik ben Marcha en in december word ik 61 jaar.
Ben getrouwd en moeder van een zoon van 30 en een dochter van 29 jaar.
Ik werk parttime als secretaresse bij een Hogeschool.
Ik zal bij het begin beginnen, en dan denk je waarschijnlijk je zit hier bij het verkeerde topic.
Maar op het einde zal je zien dat dit (voorlopig) niet zo is.
Ongeveer vier weken geleden kreeg ik behoorlijke diaree en voelde mij niet echt lekker, voor mijn gevoel heb ik een week buikgriep gehad.
In de tweede week dacht ik dat dit nu wel over moest zijn, maar toen kreeg ik enorme buik en maagkrampen.
Echt van die verschrikkelijke krampen, te vergelijken met weeën. De diaree was inmiddels wat genormaliseerd tot normale ontlasting. Maar ik heb al een paar jaar geen stabiel ontlastingspatroon, de ene keer diaree, dan weer normaal. Ook heb ik de laatste jaren veel last van aambeien en ik smeer me naar met triAnal, wat wel verlichting geeft maar de aambeien niet doen verdwijnen. En ik kreeg verschrikkelijke last van een opgeblazen maag, zo'n opgeblazen fietsband net onder mijn borsten. Echt zo erg dat ik het gevoel had dat die kon klappen. Toen ik ging goochelen en ik op een site kwam waarop je allerlei testen kon doen, heb ik de test darmkanker gedaan. Ik kwam uit op 60% kans op darmkanker, dus vond het inmiddels wel tijd om naar de huisarts te gaan. ook ivm de aambeien vond ik dat hier maar eens een definitieve oplossing voor moest komen.
De huisarts heeft mijn buik onderzocht en drukte op mijn dikke darm die wel erg gevoelig was. Toen ze ook naar mijn aambeien ging kijken.... óh óh wat een prettig onderzoek, maar niet heus zei ze, jòh het loopt helemaal naar voren
Naar voren? Begreep haar niet zo, maar moest draaien van mijn buik op mijn rug. Zo gezegd zo gedaan....
En ze begon onderzoek te verrichten in mijn vagina, ze constateerde wat rode uitslag met witte stipjes. Raar, heb helemaal geen last daarvan. Ik kon weer van de onderzoek tafel af en ze heeft een uitgebreid bloedonderzoek uitgeschreven die ik de volgende dag heb laten doen. (Inmiddels zijn de uitslagen binnen en die zijn goed. Moet alleen nog wachten op de uitslag betreffende eventueel gluten intolerantie). Ook heeft ze Mebeverine HCL uitgeschreven tegen de opgeblazen maag en buik. Inmiddels kan ik zeggen dat dit verlichting brengt.
Omdat ik nog steeds een oproep had liggen voor een bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker, heb ik met haar afgesproken dat ik einde die week een uitstrijkje bij haar zou laten maken.
Die vrijdag ben ik daarvoor weer naar haar toegegaan en ze propte die enorme eendenbek in mijn vagina.
Ik laat om de vijf jaar een uitstrijkje doen en heb er nooit last van gehad, maar nu kon ik het wel uitschreeuwen van de pijn. Het was niet te doen en ze stopte ermee met de mededeling dat het niet lukte en zij bang was om de boel van binnen te beschadigen. Volgens haar stuitte ze op een verkleving.
Ze stuurde mij door naar de gynaecoloog.
Een week later kon ik daar terecht. Een lieve jonge vrouw, ik had gelijk een klik met haar.
Ik was bang dat het onderzoek net zo pijn zou doen als bij de huisarts, maar ze stelde mij gerust.
Ze zou een veel kleinere eendenbek gebruiken, zei ze.
Ze heeft het uitstrijkje zonder problemen kunnen maken. Daarna volgde er een echo.
Op de echo zag ze een verdikking van het baarmoederslijmvlies. Ze heeft geprobeerd om wat weefsel weg te nemen, maar dat lukte niet zo, ze heeft toch wel wat opgestuurd.
Gelijk kreeg ik te horen dat ik opgenomen moest worden - een dagbehandeling - voor een Diagnostisch hysteroscopie.
Maandag 25 november as. heb ik een afspraak gemaakt voor het bevolkingsonderzoek borstkanker.
Heeft hier niets mee te maken, maar ik ben toch bezig, dus hóppa gelijk een afspraak gemaakt.
Op 3 december as. moet ik bij de anesthesist komen.
5 december as. heb ik een afspraak bij de huisarts, die na inzage van de papieren van de gynaecoloog mij wil zien ivm. de darmen.
6 december as. is er een belafspraak ivm de uitslag van het uitstrijkje. Heb vijf jaar geleden wel opnieuw een uitstrijkje moeten laten maken omdat het eerste niet helemaal goed was. De tweede was wel goed.
20 december as. wordt ik opgenomen voor de Diagnostische hysteroscopie.
Toen ik eenmaal thuis kwam van het bezoek aan de gynaecoloog kwamen pas de vragen, ik denk dat menigeen dat herkent.
Ik ben gaan goochelen en van de bevindingen die ik deed ben ik enorm geschrokken.
Ik val volgens mij precies in de groep die baarmoederkanker kan hebben. Het blijkt voor te komen bij 95% van de vrouwen boven de 60 jaar. En ik ben een vrouw van 60 jaar, pijn bij de gemeenschap, wat bloedverlies na de gemeenschap, verdikt baarmoederslijmvlies en soms buikpijn.
En ik heb ergens gelezen dat als de uitslag van het uitstrijkje baarmoederhalskanker goed is, het altijd nog baarmoederkanker kan zijn.
Klopt dit? Weet iemand dit?
Ik heb twee dagen gegoocheld en veel gehuild. Was mezelf helemaal kwijt en zag het somber in.
Ook al omdat ik nog steeds buikpijn had.
Toen vond ik dat dit maar eens afgelopen moest zijn! Heb mezelf bijelkaar geraapt en nu gaat het wel weer.
Inmiddels heb ik telefonisch nog met de gynaecoloog gesproken en mijn vragen kunnen stellen.
De uitslag van het weefsel onderzoek was goed, maar zij zei zelf dat er in dit geval waarschijnlijk geen goede diagnose kon worden gesteld omdat zij niet diep genoeg kon komen om weefsel weg te halen. Het kan natuurlijk ook nog een poliep zijn, die klachten als bloedverlies en pijn geeft.
Maar..... ik weet het niet hoor. Ben op het ergste voorbereid en ben vaak emotioneel.
Hoewel ik vaak mijn zorgen vergeet zitten de tranen hoog, dit terwijl ik altijd een slechte huiler was.
Draai het nummer van Marco Borsato met zijn dochtertje Jada - Samen voor altijd - en je kunt me opdweilen hahaha.
Ik schrijf dit verhaal om misschien mensen hier te horen die zoiets dergelijks hebben meegemaakt en ben nieuwsgierig hoe het hen verder is vergaan.
Ook schrijf ik dit verhaal omdat als het géén kanker blijkt te zijn, ik dit met de tijd ook zeker zal laten weten.
Je leest zo weing tot geen verhalen op internet met een goede afloop.
Het was een lang verhaal, maar het geeft ook wel een beetje lucht om het hier kwijt te kunnen.
En is er iemand die mij meer kan vertelen op basis van ervaringen of kennis dan hoor ik dat graag!
Iedereen die ook met ziekten en/of angsten kampt wens ik veel sterkte toe!
Lieve groet, Marcha