Hoe lang zal hij nog bij mij zijn?

[dinie79]

Hallo,

Op dit moment voel ik me echt vreselijk! Hoop dat een van jullie me kan steunen. Als kind zonder vader, ben ik opgevoed door mijn lieve opa. Een superactieve, goede man, waar ik niet zonder kan. Helaas werd in maart dit jaar dikke darm kanker geconstateerd. Na een operatieve verwijdering van een tumor, heeft hij een stoma gekregen. Maar later kregen we te horen dat er nog meer uitzaaiingen waren gevonden. Tevens zeiden de artsen dat ze hem niet meer konden helpen, alleen als hij teveel pijn of andere klachten zou krijgen. Het ging eigenlijk allemaal prima, was weer volop actief en kon weer lachen met de dingen in het leven. Maar gisteren heeft hij twee zware bloedingen gekregen en moest hij naar het ziekenhuis worden gebracht. Nu gaan ze toch maar die tumor bestralen, zodat er niet nog meer bloedingen komen. Maar ik blijf maar rondlopen met de vraag hoelang hij er nog zal zijn. Is dit een teken dat het niet lang meer duren? Is er iemand die er meer van afweet?
Hoop op een reactie!

Liefs van een verdrietig meisje

[Chantal]

Ik heb toen ik 15 was mijn vriendje verloren aan darmkanker. Ik kende hem pas een paar maaden maar binnen zo'n korte tijd is het dus wel fout gegaan. Het schijnt dat het er al jaren zat en hij had ook altijd wel buikpijn maar was te lui om naar de dokter te gaan... Te lui? Waarom hij denk ik nu, 2 jaar later nog steeds. Elke dag hoop ik dat ik wakker word en dat er eigenlijk niks is gebeurd.. Maar helaas het leven is kut.. En ik zal hem voorlopig niet meer zien... :cry:

Liefs Chantal

[Chantal]

Sorry, je vroeg om iemand die er meer vanaf weet...
Maar dat weet ik helaas niet echt. Het is bij hem allemaal zo snel gegaan...
Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd!

Liefs Chantal

Ik ben in ieder geval blij dat ik even mijn hart heb kunnen luchten...

Sterkte.

[Gast]

Ik heb toen ik 15 was mijn vriendje verloren aan darmkanker. Ik kende hem pas een paar maaden maar binnen zo'n korte tijd is het dus wel fout gegaan. Het schijnt dat het er al jaren zat en hij had ook altijd wel buikpijn maar was te lui om naar de dokter te gaan... Te lui? Waarom hij denk ik nu, 2 jaar later nog steeds. Elke dag hoop ik dat ik wakker word en dat er eigenlijk niks is gebeurd.. Maar helaas het leven is kut.. En ik zal hem voorlopig niet meer zien...

Liefs Chantal