darmkanker met uitzaaing lever
Geplaatst: Za 18 Jun 2011 00:10
Sinds een paar weken staat mijn leven op zijn kop. Ik werd met spoed opgenomen, omdat er werd gedacht aan een acute blindedarmontsteking. dat bleek het niet te zijn. ik had wel een ontsteking aan mijn dikke darm.
Na een paar dagen werden de kinderen gevraagd naar het ziekenhuis te komen voor een gesprek. Op de CT scan hadden ze gezien dat ik darmkanker had met uitzaaingen naar de lever. Er moest eerst nog een PET scan gemaakt worden. Ik dacht ach, zal wel niets zijn, dit kan toch niet.
het was dus wel waar, al kan ik het nog niet geloven.
Ik ben al 3.5 jaar in behandeling van een interniste vanwege buikpijn. In een paar maanden tijd had ik een hele dikke, harde opgeblazen buik. daarvoor was ik al naar mijn huisarts gegaan omdat ik het gevoel had dat ik in een kringetje liep. Ik ging naar het LAB en vanuit die uitslagen kwam zij met die diagnose.
Door de telefoon zij zij, dat ik een autoimuunziekte en spierreuma had en dat ze prednison zou faxen en ik die onmiddellijk moets gaan slikken.
Door de prednison voelde ik me alleen maar slechter, want ik had veel bijwerkingen. Ik had vitaminetekort en bloedarmoede. De ijzertabletten kwamen niet aan. Mijn dochter vroeg of ik geen injecties kon krijgen. Ik kreeg 4 ijzerinfusen, maar beter werd het niet. Ik wist toe niet dat dit kan komen door je darm of lever en ik snap nog steeds niet dat de interniste geen verband heeft gelegd tussen allerlei klachten die ik al die jaren had.
20 juni heb ik een gesprek met de chirurg. Dan zal ik wel horen hoe het behandelplan is. Ik krijg een operatie en stoma, daarna chemo en volgens mij is dit alleen om te rekken. hij had het over 1 jaar dat ik misschien nog heb en over complicaties die kunnen ontstaan door diabetes en de andere medicijnen.
Weet iemand daar iets van?
Ik kan niets voelen en denken en ben veel aan het regelen. waar ik me het meeste zorg om maak is mijn pleegzoon, die al heellang bij mij woont. Hij heeft al zoveel meegemaakt en voelt zich veilig bij mij en ik kan het maar niet loslaten. het idee, dat ze hem misschien uit huis halen omdat ik ziek ben is niet te dragen.
Ik ben alleenstaand en mis nu ook wel een partner die mij steunt. Zondag heb ik een gesprek met mijn kinderen over de aankomende periode. Ik weet helemaal niet wat me te wachten staat en voor het eerst van mijn leven ben ik bang.
Mijn lever zit al vol en valt niet te opereren.
Weet iemand iets over de chemo? Daarnaast over de medicatie en andere ziekten die ik heb? Is het handig om naar het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis te gaan. Ik weet het niet, omdat ze vanuit mijn omgeving ook maar aan mijn hoofd zeuren over de polis, wat ik wil als ik dood ben en dan denk ik hoehoe ik leef nog hoor.
Ik voel me heel eenzaam in dit proces en anderen zeggen dan maar even, dat mijn pleegzoon ergens anders naar toe moet. ik heb juist ontzettend veel onrust en stress, omdat ik me zorgen maak over die jongen.
Zo kom ik ook niet aan mezelf toe.
Maar goed, eerst aanstaande maandag maar het gesprek.
Ik hoop, dat er iemand is die me raad kan geven.
Na een paar dagen werden de kinderen gevraagd naar het ziekenhuis te komen voor een gesprek. Op de CT scan hadden ze gezien dat ik darmkanker had met uitzaaingen naar de lever. Er moest eerst nog een PET scan gemaakt worden. Ik dacht ach, zal wel niets zijn, dit kan toch niet.
het was dus wel waar, al kan ik het nog niet geloven.
Ik ben al 3.5 jaar in behandeling van een interniste vanwege buikpijn. In een paar maanden tijd had ik een hele dikke, harde opgeblazen buik. daarvoor was ik al naar mijn huisarts gegaan omdat ik het gevoel had dat ik in een kringetje liep. Ik ging naar het LAB en vanuit die uitslagen kwam zij met die diagnose.
Door de telefoon zij zij, dat ik een autoimuunziekte en spierreuma had en dat ze prednison zou faxen en ik die onmiddellijk moets gaan slikken.
Door de prednison voelde ik me alleen maar slechter, want ik had veel bijwerkingen. Ik had vitaminetekort en bloedarmoede. De ijzertabletten kwamen niet aan. Mijn dochter vroeg of ik geen injecties kon krijgen. Ik kreeg 4 ijzerinfusen, maar beter werd het niet. Ik wist toe niet dat dit kan komen door je darm of lever en ik snap nog steeds niet dat de interniste geen verband heeft gelegd tussen allerlei klachten die ik al die jaren had.
20 juni heb ik een gesprek met de chirurg. Dan zal ik wel horen hoe het behandelplan is. Ik krijg een operatie en stoma, daarna chemo en volgens mij is dit alleen om te rekken. hij had het over 1 jaar dat ik misschien nog heb en over complicaties die kunnen ontstaan door diabetes en de andere medicijnen.
Weet iemand daar iets van?
Ik kan niets voelen en denken en ben veel aan het regelen. waar ik me het meeste zorg om maak is mijn pleegzoon, die al heellang bij mij woont. Hij heeft al zoveel meegemaakt en voelt zich veilig bij mij en ik kan het maar niet loslaten. het idee, dat ze hem misschien uit huis halen omdat ik ziek ben is niet te dragen.
Ik ben alleenstaand en mis nu ook wel een partner die mij steunt. Zondag heb ik een gesprek met mijn kinderen over de aankomende periode. Ik weet helemaal niet wat me te wachten staat en voor het eerst van mijn leven ben ik bang.
Mijn lever zit al vol en valt niet te opereren.
Weet iemand iets over de chemo? Daarnaast over de medicatie en andere ziekten die ik heb? Is het handig om naar het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis te gaan. Ik weet het niet, omdat ze vanuit mijn omgeving ook maar aan mijn hoofd zeuren over de polis, wat ik wil als ik dood ben en dan denk ik hoehoe ik leef nog hoor.
Ik voel me heel eenzaam in dit proces en anderen zeggen dan maar even, dat mijn pleegzoon ergens anders naar toe moet. ik heb juist ontzettend veel onrust en stress, omdat ik me zorgen maak over die jongen.
Zo kom ik ook niet aan mezelf toe.
Maar goed, eerst aanstaande maandag maar het gesprek.
Ik hoop, dat er iemand is die me raad kan geven.