Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hallo iedereen,
ik heb me net geregistreerd op dit forum. Ik ben een vrouw van 48 jaar oud, heb sinds ruim een jaar een relatie. Bij mijn vriend is maagkanker geconstateerd met verklevingen en uitzaaiingen in het buikvlies en de lymfeklieren. Hij krijgt palliatief chemo en de prognoses zijn niet bepaald gunstig. Ik vind het heel moeilijk om te begrijpen, te accepteren dat hij er over korte tijd niet meer is en hij zelf kan zich hier ook niet bij neerleggen. Het is nu afwachten of de chemo is aangeslagen, hij denkt zelf van niet. Hij krijgt sondevoeding, zijn maag kan geen voedsel of drinken meer verteren, via een hevel komt overtollig vocht er weer uit. Zijn leven staat in één klap volledig op z'n kop, het mijne ook.
Ik hoop op dit forum mijn/onze ervaringen te delen met lotgenoten. Alvast dank voor het lezen.

hoi consuelo,
het is idd. een hele slag,en moeilijk te aanvaarden!
je zal nu wel alle kanten op gaan met je gevoelens.
hoop dat er lotgenoten reageren,
zal duimen dat de chemo aangeslagen heeft.
altijd een zware vraag <heeft je partner alles geregeld voor later>.
nu kan hij zelf nog aangeven hoe hij alles wil.
en het haalt een last van je schouders af als dat geregeld is.
heel veel sterkte en praat en laat je gevoelens toe,prop het niet op.
het kan later een terugslag geven.
stoffeltje..

@Stoffeltje, dank je wel voor je antwoord. Het is inderdaad zo moeilijk om de gewone dingen te blijven doen, terwijl constant door je hoofd spookt wat de komende tijd gaat brengen. Ik zit vol vragen, ben paranoïde, denk bij alles: "is dit ook een bijwerking of komt dit door de kanker?" Ik weet niet zo goed wat ik kan verwachten, vandaar dat ik me heb aangemeld bij dit forum. Groetjes!

Hallo Consuelo,
Ik ben sinds kort actief op deze forum en ik lees jouw verhaal nu pas.
Ik kan mij heel goed in jouw verhaal vinden, ook ik heb vriend met kanker en ik ken hem pas 2 jaar. Ook ik niet weet wat ons verder staat te wachten.
Veel sterkte , ik duim voor jullie
Groetjes,
Jola

Hallo ik me nu aangemeld
ik weet wat je doormaakt het is moeilijk om te eigen gevoelens onder controle te hebben maar vaak voor hem doe je je best, je wilt tenslote nog genieten van elkaar, als je dan naar de buitenwerld kijkt dan is het mooi om te zien maar vaker snap je die ook niet meer alles gaat gewoon door. Je weet niet of je kan huilen/mag huilen omdat je soms bang bent dat je blijft huilen tenminste ik wel.
Je had het allemaal zo anders voorgesteld en dan moet je je leven zo anders gaan inrichten maar hoe doe je dat want je weet niet wat je nog te wachten staat waar moet je de kracht energie vandaan halen wie kan je helpen wie begrijpt je daadwerkelijk?
Wanneer hoef je het eens niet over de feiten over deze ziekte te hebben, dit zijn tenminste gedachtes die door mijn hoofd gaan. Ik ben nu veel sneller moe merk ook hoe ik op mijn dochtertje reageer en ze verdient het niet HELP me om weer fit te worden wie heeft er tips
Maar ik heb inmmiddels wel iets geleerd dat alles wat je doet en je overkomt uit kracht bestaat werkeleijk alles, daar hou ik ,me dan ook maar aan vast het zal wel ergens goed voor zijn. Maar ja je moet geduld hebben hiervoor en veel vragen aan mensen anders kom je nergens.
Dit forum helpt hierbij enorm.