Gedrag van mijn terminale vrouw

[Erwin1961]

Mijn vrouw heeft longkanker, hooguit nog maar een paar maanden of zo...
Ik word af en toe helemaal gek van haar, niets kan ik goed doen en alles is negatief, wat een vreselijke ontwikkeling

[liddy]

Juist omdat jij de man van haar liefde bent, moet jij het ontgelden.
Het feit dat zij jou achter moet laten, maakt haar af en toe gek.
Ze had zich een hele toekomst met jou voorgesteld en nu is daar die ongrijpbare ziekte.
Longkanker. ze zal zich afvragen waarom het haar overkomt, ze is wellicht bang voor wat komen gaat.
Ze reageert nu alles op jou af, aangezien jij alles vertegenwoordigd wat ze moet gaan verlaten.
En dat komt heel hard aan. Ik had af en toe gevoel alsof ik figuurlijk tegen de grond geslagen werd.
Het koste me al mijn wilskracht om erachter te kijken en het niet als een aanval op mij te zien, het
kon niet voorkomen dat ik er altijd even heel verdrietig van werd, me enorm moest beheersen om
het langs me af te laten gaan.
Mocht het echt de spuigaten uitlopen, laat haar dan merken dat je er begrip voor hebt dat het heel
moeilijk is voor haar, maar dat het wel een tandje minder mag.
Praat er vooral met de huisarts over, zodat hij/haar weet wat er speelt en betere zorg aan haar en jou
kan verlenen. Ik had af en toe apart een gesprek met de huisarts, dan kon ik praten over wat er in
mij omging en vrijuit kon praten (mijn man wist van deze gesprekken af).
Het is vooral belangrijk om de huisarts in te lichten. Als haar karakter wat gaat veranderen, is er
namelijk een kans dat er uitzaaiingen zijn met name naar de hersenen.
Heeft de huisarts jullie al verteld wat er straks kan gebeuren, hoe waarschijnlijk gaat verlopen/
Mocht je vragen hebben, aarzel niet om ze te stellen, mijn man is namelijk ook aan longkanker overleden in 1998.
Dus ik kan een beetje invoelen wat er speelt.

[Erwin1961]

Dankjewel Liddy, nee we weten nog niet echt hoe het zal aflopen. Dat heeft de huisarts nog niet verteld, we moeten hem ook meer betrekken nu want het gaat best wel snel achteruit.
En wat je zegt over het hoofd zou best wel eens zo kunnen zijn, eerder waren al uitzaaiïngen in de hersens gevonden en aangezien de ziekte de laatste maanden actief geweest is kan daar ook zeker iets aan het veranderen zijn.

Maar het is ontzettend moeilijk ja om te zien hoe degene waar je zoveel van houdt de relatie extra onderdruk zet, daar had ik even geen rekening mee gehouden.
Ik zal binnenkort nog maar weer eens met de huisarts gaan praten, ik blijf daar echt niet weg maar mogelijk zijn er nog meer mogelijkheden, ik ga vandaag naar een inloophuis waar je dingen kunt delen met lotgenoten/andere partners van terminale patiënten. Eerder was ik ook al bij een dergelijke groep maar daar werden opeens zaken besproken waar ik niets mee had, alternatieve toestanden enzo en daar zit ik niet op te wachten.

Ik heb even rust van het werk m.i.v. vandaag en moet even wat zaken op een rijtje zetten, ik heb behoefte aan wat ontspanning, dat gaat echter moeilijk omdat mijn vrouw mij probeert te binden.

Allemaal lastig, lastig, lastig en alles lijkt dan ook nog tegen te zitten, wat een zware periode is dit zeg, ik dacht ik wel wat kon hebben maar nu wil ik eigenlijk alleen nog maar van de last verlost zijn en ook daar voel ik me dan weer rot onder.

[leopoldina]

Hoi Edwin,
wat ontzettend zwaar voor je. Hou je taai!
Ik weet wat je memaakt, mijn man heeft ook kanker en is terminaal. Hij is heel zwak en hij lijkt een andere persoonlijkheid te hebben soms. Maar dat telt ook voor mij. Ik vind het heel zwaar, lichamelijk, psychisch maar de zwaarste last is de emotionele. Ik wou wat meer schrijven en heb gevoel dat ik je nog veel te zeggen heb maar ik weet het nu niet meer.
Groetjes