Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerbedankt voor de leuke felicitaties.
"helaas, het is voorbij, dat mooie....." zoals het liedje van Max van Praag luidt.
al die lekkernijen bij mijn zusje.
tjonge, teveel voor een kleine eter.
lekkere soep, cake (ben ik dol op, vooral die nogal grof korrelige, is ook niet zo compact en vet)
jachtschotel, lumpur, ba pao, snacks, minimarsjes, snickers, bounty, noem maar op.
last but not least: ijs, gewikkeld in flensjes.
volgens experts hoort daar cointreau bij. vervolgens in brand steken.
dat laatste spreekt mij wel aan, alcohol zelf: alsjeblieft niet.
je hinkt op twee gedachten: behoorlijke portie van wat je het lekkerste vind, of kleine beetjes van alles.
nou vooruit Ron: het laatste maar.
hmmmmm, jamie jamie hoor.
komt een nichtje binnen gehuppeld: Elvie.
heb haar gezien toen ze een baby was.
nu alweer vier jaar.
grote sprekende bruine ogen.
in deze tijd kun je altijd een gesprek beginnen over de Sint.
je geeft haar eerst de tijd om te wennen aan het bonte gezelschap.
dan begint het:
"Heb jij je schoen al gezet voor de ezel van Sint?"
verontwaardigd: "het is geen ezel, het is een paard"
"o ja, opa is in de war met Frija, de ezel uit onze kinderboerderij!
maar heb je je schoen al klaargezet? met een wortel?
"ja, mooie kleurplaat gemaakt"
"zo, zal de Sint blij mee zijn geweest. wat in je schoen gekregen?"
"ja, een letter van chocola"
" o, dat vind ik ook lekker. zullen we delen? krijg ik jouw letter, geef ik jou een stuk van mijn plak cake"
antwoord is een beetje gegiechel.
"welke schoen heb jij klaargezet?"
ze wijst naar een van haar schoentjes.
"weet je wat veel beter is: vraag de schoen van papa. die is veel groter, kan meer in"
doet ze meteen.
papa kijkt een beetje zuinig.
wordt bestraffend door zusje toegesproken:
"Ronnie, houdt nou toch eens op met die grappen. nou moet haar vader zijn schoen klaarzetten"
vanzelfsprekend kijk je heel berouwvol.
je belooft je best te zullen doen.
vingers achter de rug gekruist.
kan nooit kwaad.
Elvie vraagt aan mama of ze een minisnoepje mag hebben.
ma accoord.
Elvie kiest een marsreepje.
"weet je wat Elvie. je kunt beter aan de overkant van de tafel zitten. snoepjes vlak bij je.
hoef je niet steeds om de tafel te lopen."
Elvie vindt dat een goed idee. maakt een omtrekkende beweging.
teruggefloten door mama.
toch geen goed idee?
mama vindt van niet.
soep wordt rondgedeeld.
Elvie vindt de vlees balletjes zo lekker.
O, maar daar weet opa wel wat op.
stiekem de balletjes uit de andere soepkommen gevist.
Elvie smult, andere gasten verbaasd: waar zijn de balletjes gebleven? waarom wij niet?
zonder nader onderzoek de beschuldigende vinger van Joyce en Rietepiet in jouw richting.
Elvie in haar onschuld: "heb extra balletjes van opa gekregen. erg lekker"
bevrijdend gejoel en gelach.
zo vliegt de tijd om.
moeheid slaat toe.
maar wat is dat: ijs, verpakt in flensjes.
nou, dat kan er nog wel in.
gelukkig dat je van alles een beetje hebt genomen.
er is nog wat ruimte.
op weg naar het toilet kom je langs de grote eettafel.
bak met roomijs onbeheerd. onzorgvuldig hoor.
heeft vast niemand trek meer.
nou ik nog wel.
hap genomen.
wat moet je dan ineens veel naar het toilet.......
maar: aan alles komt een eind.
ook aan zo'n fijne dag.
thuis gekomen: tanden poetsen, douchen, al half slapend je bed in.
niet het vele is fijn, maar het fijne is veel.
