Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerhebben jullie al geglibberd in de sneeuw?
valt niet mee he?
ineens is boodschappen doen nog minder leuk.
heb wel aangeboden met een lijstje naar de supermarkt te gaan.
wederom geweigerd.
"ja, ja, dat ken ik. kom je met dingen thuis die jij lekker vind".
Rietepiet kent mij helaas maar al te goed.
als wij in de supermarkt zijn, leg ik af en toe ook wat in de kar.
sneller er weer uit dan ik het erin leg.
ik heb geleerd te wachten op de schaarse momenten dat zij niet (goed) oplet.
snel verbergen onder haar boodschappen.
bij de kassa is haar gezicht altijd een studie waard.
heb steeds de looppaden naar het huis (brievenbus!) sneeuwvrij gehouden.
beetje zorgvuldig te werk gegaan.
buurman heeft het iets ruwer aangepakt.
gevolg: veel vastgevroren sneeuw.
maakt zijn pad nogal glad.
vanmorgen bezig met een pak strooizout.
"Ed, alleen zelfrijzend bakmeel is niet voldoende hoor.
bakolie en een beetje vuur is ook nodig.
krenten en rozijnen maakt het lekkerder.
wel af en toe de oliebollen omrollen.
anders dreigt het gevaar dat de ene kant verbrand, terwijl de andere kant niet gaar wordt."
in de garage staan onze fietsen (vier in totaal) dwars op de muur.
ik rij de auto altijd zover naar binnen als het gaat.
als ik een fiets zie bewegen, stop ik.
stilletjes heel langzaam maar zeker de fietsen steeds meer naar binnen gezet, meer ruimte voor de auto.
vanmorgen Rietepiet aan het mopperen.
"ik kan niet eens meer bij de voorraden.
de fietsen versperren de deuren van de voorraadkast.
kun je die auto niet meer naar de garagedeur rijden?
je hebt nog ruimte zat.
kunnende fietsen verplaatst worden.
kan ik bij de deuren van de kast."
ik schiet in een daverende lach.
wantrouwende blik.
"ah schooier, je hebt dat met opzet gedaan.
nou, wacht maar.
als ik echt kwaad wordt dan zul je wat beleven!!"
" ja ja, dan krijg ik met een slappe pantoffel op mijn billen"
" poeh, opschepper.
verbeeldt je nu maar niks.
die heb je niet eens meer"
zo'n kind geef je toch een Fanta?
