deze stoere bink (eigenlijk bijna letterlijk kale opschepper) zou vandaag wel eventjes therapeutisch naar onze reunie fietsen.
nou, dat heb ik moeten bezuren.
koud , koud, koud.
wind, wind, wind.
zo, dat was de leut, nu de ernst.
heeeel, heeeel leuk.
bijna iedereen aanwezig.
herinneringen opgehaald.
gelachen.
nieuwe dwaze gebeurtenissen uitgewisseld.
gelachen.
tjonge wat een actief volkje, zeg.
wat een energie.
bijna iedereen aan het trimmen, fitnissen, pilates patsen, aqua planning, noem maar op.
kom ik met mijn puzzelen.
maar ik heb ook opgebiecht dat ik iedere ochtend en avond vingeroefeningen doe.
verbazing:
"zakkenrollen of zoiets?
geloven wij niets van.
ben jij geen type voor.
durf jij niet eens"
"ho ho ho, dames.
het is een zeer eervolle bezigheid.
uiterst stichtelijk.
volkomen in lijn van mijn opvoeding"
"ja, kom nou maar op.
wat doe je dan?"
"handen vouwen en bidden"
daverend gelach.
wordt je niet serieus genomen.
nou vraag ik je zeg!
uiteindelijk een datum afgesproken voor een gezamenlijk diner.
krijg daar nog een mail over.
heb wel gevraagd of ze konden informeren naar de mogelijkheid van een kindermenu.
met een fijn warm gevoel afscheid genomen.
wel te rusten allemaal.
Ron.
