vanmorgen om 09.00uur was het weer zover: wekelijks uurtje cardio fitness.
met de apparatuur ging het wel, hoewel je de instellingen toch een beetje moet terugschroeven.
maar dan: grondoefeningen.
zwaar hoor, eigenlijk te zwaar.
maar dat heb je zo 1,2,3 niet in de gaten.
zoals: benen naar links, romp (rug) gewoon plat op de grond.
dat geeft frictie.
langzaam aan voel je de pijn opzetten.
het zwakke punt: het operatie litteken.
maar ach, je bent man, je wilt stoer doen.
je niet laten kennen.
echter: je doet de oefening niet zoals het zou moeten.
de instructeur komt naar je toe.
geeft aanwijzingen.
dat is net de druppel die de emmer doet overlopen.
zelfs hij hoorde het kraken van de spieren.
eindelijk wint het verstand.
je doet verder wel mee, maar om het zo eens te zeggen: voor spek en bonen.
helaas pindakaas, te laat.
dat wordt dus een pijnstiller.
en dan zeggen ze dat het verstand met de jaren komt.
ach: uitzonderingen bevestigen de regel.
wel te rusten allemaal.



