Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerwerkt op een andere afdeling.
mannenbolwerk.
ze is Francaise.
heeft haar hart gevolgd.
komt in een wildvreemd land.
beheerst de taal niet "perfect'
heel andere cultuur, andere zeden en gewoonten.
is franse hoffelijkheid gewend.
ziet de Nederlandse directheid aan voor botheid.
voedsel heel anders.
geen familie of vrienden.
heimwee.
moeilijk dus.
wordt op het werk niet geholpen, integendeel.
dat is geen plagen meer, dat is gewoon pesten (afschuwelijk grof woord)
als het teveel wordt, waterlanders.
luid gelach.
je moet op een dag een bos bloemen halen voor een jarige collega.
op de gang komt het tot een ontmoeting.
je ziet de waterlanders.
"ach wat een mooie bloemen" (bos gemengde rozen).
"ja vind je dat echt?"
ja, mijn lievelingsbloem"
"nou gelukkig.
ik was bang dat het niet in goede aarde zou vallen.
alsjeblieft"
"voor mij?"
"ja, voor wie anders?"
"maar hoeveel ben ik je dan verschuldigd?'
"hoor eens schoonheid, nu heb je me diep gegriefd"
ze straalt.
toch een fijn gevoel dat teweeg te hebben kunnen brengen.
dat is een tweede keer lopen wel waard.
je krijgt van de Libelle een mooie dagkalender.
Marjolijn Bastin, als ik de goed herinner.
tja, wat moet je ermee?
wacht, je hebt een loyale vrouwelijke collega.
die zou je misschien daarmee kunnen verrassen!
mooi pakpapier, lintje, op het bureau van Ingrid.
prompt komt ze met een vuurrood hoofd op je afgestormd.
omhelzing.
stotteren.
komt nauwelijks uit haar woorden.
wat blijkt?
ze heeft nog nooit spontaan zomaar iets cadeau gekregen.
"ik wist dat er maar een kon zijn die zoiets doet"
nou, nou.
dat is dan jouw beurt om verlegen te worden.
maar toch leuker dan het achteloos als onbruikbaar weg te gooien.
of niet soms?
collega slaagt voor haar rijbewijs.
ze is weg van een minicooper.
in de stad zie je toevallig een miniatuurautootje, meer een wrak.
drie keer raden welk merk.
meteen doen he?
's morgends vroeg op haar bureau gelegd.
een paar uur later komt ze schaterlachend bij je.
"o Ron, prachtig, harstikke bedankt"
"wie zegt dat het van mij afkomstig is?"
"kom nou! wie anders haalt zo'n practical joke uit!"
leuk he?
nog een andere collega.
pas weduwe geworden.
al enigszins op leeftijd.
"Anita, moet je horen.
Les en ik hebben een weddenschap afgesloten.
hij zegt dat je minstens vijftig jaar oud bent.
ik schat jou, gezien jouw uiterlijk en voorkomen, op hooguit veertig.
wie van ons is het dichtste bij?
antwoord is een dikke pakkerd.
"he, ik ben weer helemaal opgefleurd"
ach, een kinderhand is gauw gevuld.
in het ziekenhuis probeert een buitenlands echtpaar tevergeefs de parkeer automaat uit.
telkens komen de munten terug.
vrouw wordt al aardig zenuwachtig, man een beetje ontredderd.
begrijpt het gewoon niet.
tenslotte pak je je chipkaart, duwt die in een gleuf.
voila, probleem opgelost.
de man wil je "schadevergoeding" geven.
maar dat is helemaal de bedoeling niet.
dus: duim omhoog, buiging en wegwezen.
de gezichtsuitdrukkingen een studie waard.
je vergist je op de parkeerplaats met het intikken van de benodigde tijd.
teveel.
bovendien zijn de boodschappen sneller afgewikkeld dan je denkt.
komt een gehaaste automobiliste aanrijden.
stapt uit, snel naar de parkeerautomaat.
"mevrouw, heeft u voldoende aan ruim een uur?"
"o zeker meneer"
"nou, alstublieft
ik wens u verder nog een fijne dag"
ze komt je achterna.
"maar dan wilt u zeker nog het bedrag terug?"
"mevrouw, nogmaals een fijne dag gewenst!
prachtig zeg, dat verblufte gezicht.
je hebt net een ijsje gekocht
drie bolletjes.
komt een hummeltje naar je toe.
kijkt verlekkerd.
"mama, ijsje!"
"neen jongen, geen tijd"
staat inderdaad een forse rij.
dus wat doe je?
je drukt de cup in zijn handen.
""smul er maar lekker van jongen"
de kreten van vreugde: muziek.
weet je: kleine geschenken onderhouden de vriendschap.
wel te rusten allemaal.
Ron.
