de negerhut van oom Tom.

[r.landouw]

winter 1946. langzaam vaart motorschip Sibajak de nieuwe waterweg op.
mijn zus en ik kijken onze ogen uit.
een heel nieuwe wereld ontrolt zich voor ons. voor de bittere kou hadden wij nu even geen tijd.
kijk eens: treinen op elektriciteit. wij waren stoomtractie gewend. locomotieven met grote wielen voor de laagvlakte. in Cheribon (nu geloof ik heet het Tjirebon) afgekoppeld, vervangen door locomotief (of 2 locomotieven) met kleine wielen voor het gebergte.
en daar: grote bruggen, beweegbaar, dicht bij het water. wij kenden alleen vaste bruggen hoog boven de rivieren, om ravijnen en kloven te overbruggen. trams, ook niet gewend.
wat een rare grote blokken in het water! volgens pa zijn dat ijsschotsen.
aha! dus wat voorgelezen werd uit het boek is echt waar: je kunt van schots tot schots springen. zo kun je dus de overkant bereiken.
de huizen: dicht op elkaar, geen tuinen. verdiepingen: deftig hoor.
na een tijdje aan dat alles min of meer gewend.
naar het strand van Scheveningen. he! ijsschotsen.
leuk. toch proberen of het waar is wat er in dat boek staat.
dus: op een schots geklommen, springen maar. helaas: na de tweede schots kopje onder.die lag al een beetje in zee.
dat heb je als je er van af glijdt.
door en door nat.
en koud! koud!!
eind goed al goed. de politie is je beste vriend.
thuis afgeleverd.
mama bedankte de redders uitbundig. "ja, ik zal wel zorgen dat hij weer goed warm wordt"
nou daar was geen woord van gelogen.
wat kun je gaan gloeien van een stevig pak slaag.