teruggepakt, letterlijk

[r.landouw]

goede morgen allemaal,
ben weer druk in de weer mijn technisch kunnen op de proef te stellen: cassettes op audio cd.
nou, reken maar dat het heel wat van mij vergt, ha ha.
maar goed:
nieuwe collega.
groot (nou ja, voor mij is bijna iedereen groot), fors postuur, echt uit de kluiten gewassen.
sportief, heeeeel sterk, letterlijk en figuurlijk rondborstig.
juist ja: vrouwspersoon.
sterk: ik heb met stijgende verbazing gezien (herhaalde malen) dat zij een leeg colablikje achteloos tussen haar handpalmen verkreukelde. oef....
letterlijk en figuurlijk rondborstig:
1) ze was heel eerlijk, kwam voor haar mening uit, echter niet altijd even fijnzinnig.
2) geen commentaar
S...nou ja, voorzichtigheidshalve noem ik haar Matilde, ze weet waar ik woon.....
was zachtaardig, altijd bereid mij te helpen als mijn scherm weer rare dingen deed.
ondanks alle waarschuwingen van andere collega's kon ik het niet nalaten haar af en toe te plagen
"Matilde, ik mag dat rondborstige van jou wel"
ik wist dat, als ze fysiek wraak zou nemen, ik geen partij voor haar zou zijn.
58 kilo tegen 86, 1 meter 60 tegen 1 meter 80 (schatting van mijn kant, ooghoogte, recht vooruit kijkend kwam ik nooit verder dan,...nu ja,ik dwaal af)
iedere "zaak" werd gearchiveerd in dossiers. ieder dossier een apart nummer.
de dossiers opgeslagen in langs rails verrijdbare stellingen.
ruim 40.000 dossiers. stellingen dus behoorlijk zwaar.
er werd ook altijd gewaarschuwd:" als je in de stellingen werkt, zorg dan dat je beschermd wordt door een olifantenpoot. mocht iemand in een andere stelling moeten zijn, niet goed opletten, die stelling opengooien, dan kom je in ieder geval niet klem te zitten, of erger.
mijn werk was dossierproblemen (van welke aard dan ook) op te lossen. vond ik leuk. bevredigde mijn nieuwsgierigheid.
moest dus regelmatig in de stellingen zijn.
en jawel hoor. jullie kunnen het al raden.
op een dag, achterin een stelling bezig. druk in de weer met een dossier.
"wat wordt het donker!"
stellingen aan weerszijden opgegooid, olifantenpoten gebruikt om ze vast te zetten.
in de ingang de godin der wrake. ontsnappen onmogelijk.
ze pakte me beet (geen partij voor haar, dat ondervond ik nu aan den lijve)
"zo Ron, je mag dat rondborstige wel. genieten maar"
"stop, stop, van mij was het altijd een geintje'
"nou van mij niet, ik ben bloedserieus"
ik dacht dat ik zou stikken.
het enige dat ik zo gauw kon bedenken, was met de vlakke hand op een stellingplank slaan, zoals ik wel eens had gezien bij worstelpartijden. teken van overgave.
ze liet meteen los.
Toch nog opscheppen, he. helemaal fout.
"poeh, dat was nog eens vuurwerk. volgens mij chanel nr. 8"
"nou, mijn lont is nog lang niet opgebrand, ik kan jou nog veel meer vuurwerk bezorgen"
we keken elkaar aan. allebei in lachen uitgebarsten.
we zijn altijd goede vrienden en collega's gebleven, tot onze wegen ons scheidden.
dit incident is niet onopgemerkt gebleven.
nog lange tijd werd ik door vrouwen van fors formaat geplaagd.
"Ron, pas maar op als je in de stelling bent. goed voorbeeld doet goed volgen"