wat een aardige mensen toch in Den Haag!

[r.landouw]

voor de eerste keer in Nederland.
om op krachten te komen
komen uiteindelijk in den Haag terecht.
lente 1947. prachtig weer. lekker zonnig.
ma roept ons naar het balkon.
"kijk eens naar de overkant, wat een aardig mensen. ze wuiven en zwaaien allemaal.
vooruit, terug zwaaien. anders ben je heel onbeleefd."
maar langzamerhand drong het tot mij door dat het niet alleen groeten was, maar dat de mensen ook iets riepen.
ze wezen naar een bepaald punt. maar waarheen? toch eens even kijken.
richting keuken.
"jak, wat stinkt dat. wat een rook!
aha, dat is het. ze willen ons waarschuwen dat er brand is in de keuken."
meteen daarop grote consternatie en verwarring.
maar eind goed, al goed.
toch aardig van die mensen, vinden jullie ook niet?