Diagnose Kanker lotgenotenforum

door de woningnood na de oorlog hadden wij altijd inwonenden in Indie.
zo ook in Semarang.
ze woonden in het voormalige garage complex.
zou helemaal niet erg zijn geweest, ware het niet dat ze een loeder van een kat hadden.
geen kleintje.
je komt op een dag thuis.
ziet in de tuin een heleboel mooie veren en botjes.
groot alarm.
ja hoor: kat heeft aantal van jouw vogels te pakken genomen.
je bent woest, door het dolle.
dat schreeuwt om wraak.
"ja maar Ron, het is nu eenmaal een roofdier".
geen enkele redenering helpt.
"moet je opletten wat voor een dier ik vanaf dit moment ben. we zijn vanaf nu gezworen doodsvijanden"
waarschuwingen van pa en ma maken hoegenaamd geen indruk.
als ratio botst op emotie, verliest ratio het altijd.
en maar piekeren welke tegenzet de beste is.
lange tijd gebeurt er niets. alles rustig.
Erich Remarque: "all quite on the western front"
mijn moeder is er niet gerust op.
kent mij. weet dat ik een olifantengeheugen heb, plus een engelengeduld. gevaarlijke combinatie.
langzaam aan rijpt een plan.
wacht tot de buren er niet zijn. de deuren staan wel open.
tactische fout van hen.
je steelt een stuk vlees uit de keuken.
laat de hond er aan ruiken.
gooit het over de afscheiding met de garages.
de hond er achter aan.
ziet plotseling de kat.
blazen, sissen, geblaf, gegrom.
hoop herrie, geraas van vallend servies.
kat schiet voorbij, gehavend.
zo, wraak genomen.
de schade moet natuurlijk vergoed worden, vanzelfsprekend.
zonder moeite krijg je de schuld.
moet je maar op de koop toenemen.
pak rammel zal wel pijn doen.
op dit moment alleen grinniken dat de kat ook een afstraffing heeft gekregen.
voor mij: verdiende loon.