pijnlijk kunstgebit

[r.landouw]

zo mensen.
morgen wordt de groene kliko geleegd, dus rap (nou ja wat heet) de bladeren uit de voortuin bij elkaar geveegd, daarin gekieperd.
moeilijk hoor, op je oude dag: bukken, krijg je pijn in je maag, hurken, dan kraken de knieen.
maar goed.

mooie dag.
vrouwlief stelt voor om een eindje te fietsen.
therapeutisch he!
doen, misschien valt er nog een ijsje te pikken onderweg.
je weet maar nooit, ha ha ha.
(mijn echtgenote is de minister van financien)
al fietsend steeds meer last van hinderlijke steken aan de binnenkant van mijn bovenbeen.
langzamerhand helpt verschuiven ook niet meer.
wordt zelfs een pijnlijke zaak.
wat zou dat zijn?
piekeren, piekeren en nogmaals piekeren.
eureka.
wat stom van mij.
omdat mijn plaatje van de bovenkaak door de chemo niet meer past, stop ik hem wel eens in mijn broekzak.
zo ook dit keer.
glad vergeten.
tot nu.
wordt daar pijnlijk aan herinnerd.
roep naar Rietepiet: "even stoppen"
ze is meteen ongerust. "te zwaar? ben je moe? moeten we maar terug"
"ja kom nou. ik heb nog geen ijsje gehad"
grote ogen, als ze ziet wat ik uit mijn broekzak tover.
(hing er half uit)
in mijn mond terugdoen vergt een tijd door pasvorm.
passerende fietsers kijken verbaasd naar het schouwspel.
"echt iets voor jou zeg. straks ben je het kwijt"
eind goed al goed: heb toch mijn portie ijs gekregen.