Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerneen, dit zijn geen tikfouten, maar een aanhef die mij is bijgebleven.
betekent zoveel als: goede morgen allemaal.
heb gisteravond laat een domme fout gemaakt.
wilde een disk nog volmaken met een plaat.
nou, dat had ik beter niet kunnen doen.
ik ben puur een ochtend mens.
ging dus helemaal fout.
hele disk gewist.
gelukkig een rewritable.
bovendien precies genoteerd wat er al opstaat, plus waar ik die stukken kan vinden.
ben nu bezig een nieuwe poging te wagen.
jammer hoor, zeker een uur weer opnemen.
maar ja: eigen schuld dikke bult.
terug naar mijn familiekroniek.
tante Chris.
ook een zeer kleurrijk figuur.
was een goede zakenvrouw.
had voorde oorlog een bloeiend taxibedrijf op Java.
zoals de hele familie: volkomen berooid uit de tijd gekomen.
kon ook goed koken.
is meteen naar Nederland afgereisd, naar Den Haag.
ze had heel goed in de gaten dat daar het merendeel van haar toekomstige klanten woonden.
heeft toen een soort afhaal en bezorg dienst Indische etenswaren opgericht.
obstakel; veel ingredienten die ze nodig had of helemaal niet bekend, of op de bon.
hoe ze het voor elkaar kreeg:ik weet het niet, maar vanaf het begin een bloeiend bedrijf.
helaas: de vijand slaapt nooit.
was het jaloezie?
poging een concurrent uit te schakelen?
in ieder geval moest ze voor een rechter verschijnen.
volgens aanwezigen heeft zij daar een fantastiche act opgevoerd.
ze was ineens de arme Indische weduwe, die niets begreep van de situatie.
ze was alleen bezig een inkomensbasis voor zichzelf en haar familie op te bouwen.
het moet een prachtige vertoning zijn geweest, vooral aan te danken aan haar harde schelle stem.
plots kon zij geen behoorlijk Nederlands meer spreken.
het eindigde ermee dat de rechter haar zuchtend gelijk gaf (hij kon er geen woord tussen krijgen),
haar aanwijzingen gaf hoe te handelen zodat zij haar bedrijfje zonder problemen voort kon zetten.
nauwelijks buiten vroeg ze grijnzend: "en hoe vonden jullie me? ik was goed in vorm he?"
wat een comedienne.
mijn sympathie had ze niet voor de volle honderd procent.
een maal per jaar ging ze in "retraite"
wat dat ook moge betekenen.
dat was voor alle jeugdigen het sein om veelvuldig bij haar op bezoek te komen.
niet te geloven wat ze voor die periode in huis had.
alle lekkernijen van de hele wereld.
ze was beslist niet gierig.
nog een anekdote, waar ik rechtstreeks mee te maken had.
tijdens dienstplicht stierf mijn grootmoeder Grannie.
plechtige begrafenis in den Haag.
veel vrienden en familieleden.
de meesten herkende ik vagelijk van gezicht.
Jopie, mijn oudste zus, begeleidde mij, om te voorkomen dat ik "de weg kwijt zou raken"
of ze me vies doorhad, he?
mijn persoontje in marine pak. pakian deftig.
moest wel grinniken om de uitdrukkingen op de diverse gezichten.
maar goed: het moment nadert
dat de kist gaat zakken.tante Chris: "O Lientje, Lientje, neem me mee in je graf"
voordat Jopie me een trap tegen de schenen kon geven om het te verhinderen flapte ik eruit:
"gaat U maar staan tante, ik geef wel een duwtje"
ze heeft me behoorlijk op mijn kop gegeven.
tja, we zullen het maar houden op een ander gevoel voor humor.
