erfenis: scheur in lip.

[r.landouw]

zoals reeds eerder gememoreerd bestond de erfenis van Grannie voor het overgrote deel uit (oneerbiedig) rommel.
behalve het bestek. dat was van mooi, zwaar zilver.
een beetje uit de tijd.
maar ja toch een kostbare herinnering.
een uitzondering: de lepel van pa toen hij nog een kind was.
laat uitgerekend daarin nou een scheur zitten.
slijtage? ouderdom?
p a let niet goed op, neemt gedachtenloos een hap daarmee.
scheur in zijn lip.
ik herken de blik.
ren naar het raam
van die ouderwetse grachtenramen.
je moet ze omhoog tillen.
een contragewicht zorgt ervoor dat ze in de gewenst stand blijven.
net op tijd.
pa ontploft.
in dolle woede alles van dat servies uit het raam, zo de gracht in.
als hij uitgeraasd is
"tjonge pa, jouw erfenis ligt nou op de bodem van de gracht. prachtig kostbaar tafelzilver"
tweede ontploffing niet afgewacht.
naar mijn kamer, deur op slot.
via het dak van de keuken (plat) naar het platte dak van de buren.
zo vervolgens de straat op.
vriendelijk lachend en wuivend naar 178 een hoog.
natuurlijk is dat provoceren.
ben dan ook minstens een week in de kazerne gebleven.