Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerom halfzeven in de avond kijkt Rietepiet naar een of ander programma "Boulevard"
heb daar totaal geen belangstelling voor.
heb dan tijd om een praatje te maken.
vanochtend naar de stad gereden om diverse inkopen te doen.
begon al goed.
op het parkeerterrein zei Rietepiet dat een uur voldoende zou zijn.
ik verstond "tot een (1) uur"
dus chip dinges erin, net zolang op een knop gedrukt tot 13.00 op de display stond.
ze heeft me duidelijk gemaakt dat ik toch echt naar de oorarts moet.
"dat heb je met opzet verkeerd verstaan"
"lieverd, als dat het geval is, waarom zou ik dan naar de oorarts moeten? dat is niet logisch!"
dat vond ik toch ad rem gevonden.
"ach jij met je logica"
we wandelen verder, winkel in, winkel uit.
niet mijn favoriete bezigheid, maar men moet soms enig water in de wijn doen, niet waar?
bij de Hema splitsen onze wegen zich.
"als jij nu buiten wacht, dan kijk ik even rond".
ha, dat "even" ken ik maar al te goed.
op weg naar die winkel had ik al een paar leuke "sloffen" gezien in een schoenenboetiek.
(hoe verzinnen ze zo'n naam?)
je laat die kans natuurlijk niet ontglippen.
op een holletje er heen.
twee paar slofschoenen uitgezocht.
1)
echt knal geel.
duidelijk het gezicht van pa Simpson. (jullie snappen wat ik bedoel. die grove tv serie)
knal blauwe ogen.
steekt lekker tegen elkaar af.
2)
een kever.
hel groene grondkleur.
witte ogen, zwarte pupil.
zwarte sprieten, eindigend in een felrode knop.
geen tijd om op de maat te letten, noch om ze te passen.
is ook niet van belang.
op een holletje terug naar de parkeerplaats.
verstopt in de kofferbak. (hoe noem je zoiets bij een vijfde deur?)
dan ga je weer snel terug.
Rietepiet trakteert niets vermoedend op een lekkere kop koffie met een gebakje.
dan komen de volgende boodschappen.
beetje prozaisch: sokken, kousen, kadobonnen, dat soort spul.
tenslotte een vlaai.
je biedt aan om die (ook) te dragen
"neen, of je gaat er mee vendelzwaaien, of we komen maar met de helft thuis"
je verkneukelt je de hele tijd.
dat komt je te staan op een blik van groeiend wantrouwen: "wat voer jij in je schild?"
inderdaad veel te vroeg alles achter de rug.
zonde om het bonnetje weg te gooien.
dus aan een vrouwelijk persoon gevraagd of zij die kan gebruiken.
grote verbazing.
je geeft het haar.
"ik wens u verder een prettige dag"
"ja, maar hoeveel moet u nu van mij hebben?"
"nogmaals mevrouw, ik wens u verder een prettige dag"
wat jammer he, zo' vraag bederft toch een deel van het plezier van het geven.
we gaan naar de supermarkt.
komt Rietepiet een paar kennissen tegen.
wordt natuurlijk een soort praathuis.
je ziet je kans schoon.
lekker emping (soort kroepoek) opgesnord, in de wagen, onder haar boodschappen.
daarna op een afstand heel geduldig wachten tot alle nieuwtjes zijn uitgewisseld.
je voelt toch weer de bekende vermoeidheid en een beetje pijn opkomen.
naar huis.
heb net de schoensloffen ingepakt.
geen naam.
zullen ze heus wel raden.
verheug me nu al op de verbaasde gezichten, de hilariteit.
"heeft hij ons voor de zoveelste keer beet"
