Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankervanochtend 6uur 30.
"kom op Ron, eruit.
om acht uur naar het ziekenhuis.
ja ik weet het, het valt wel, maar niet mee"
dus door de zure appel gebeten.
thee, boterham, douche, vluchtig krant doornemen, controleren of je alle spullen bij je hebt, op de pedalen.
gelukkig kan de behandeling meteen beginnen, lichtcabine is vrij.
aardige verpleegster, opgewekt.
scheelt toch.
maar: ruim 21 minuten is lang hoor.
het zweet stroomt na een tijdje van je rug.
voordeel: de cabine is niet meteen al warm.
uitstel van executie.
onder de kap Spaans benauwd.
ruimte voor spelletjes of een beetje beweging is er nauwelijks.
dan hoor je het bevrijdende gepiep, lichten gaan uit.
einde exercitie.
vlug aankleden.
verpleegster geeft de afspraken kaart terug.
"nou meneer Landouw.
het zit er bijna op he?
nog maar een keer.
maandag eerst fijn een lichtbad, dan naar de dermatoloog voor onderzoek"
dat is waar ook: opluchting.
misschien is de uitslag wel dat het voor deze keer welletjes is.
geen illusies, na verloop van tijd komt het toch terug.
weer van top tot teen onder de uitslag.
maar ach: wie dan leeft, die dan zorgt.
Duimen jullie voor me?
