Melanoom

[Floris]

Ik wil gewoon even graag mijn verhaal kwijt omdat ik het gevoel heb dat iedereen in mijn omgeving het erg vindt maar niemand echt begrijpt wat het is om deze diagnose te krijgen.

Eind september ben ik naar de huisarts gegaan voor een plekje op mijn hoofd die maar niet verdween. Zij stuurde mij direct door naar een dermatoloog die constateerde dat het een goedaardige tumor moest zijn. Vervolgens een operatie gepland (13 november) om de plek te laten verwijderen en om overal vanaf te zijn. Op de dag dat de hechtingen eruit gingen had de chirurg nog geen uitslag gekregen. Ze belde waar ik bij was naar het lab en aan haar gezicht kon ik zien dat het niet goed was. De uitslag was een melanoom. Vanaf het moment dat ik iemand belde tot aan mijn huis en zelfs daarna nog heb ik alleen maar gejankt. Gelukkig zijn er meteen allerlei mensen langs gekomen en heb ik het weekend daarna niet alleen gezeten.

De volgende operatie zou een week later zijn maar drie dagen voor de operatie belde de chirurg dat ze mijn zaak doorgesproken had met collega's en ze stuurde me liever naar het universitaire ziekenhuis in Brussel (ik woon in België). Dat ziekenhuis heb ik 's middags meteen opgebeld en kreeg allerlei afspraken en onderzoeken. De PET scan gaf aan dat ik geen melanoom weefsel meer had in mijn hoofd nog in de hals of oksels. Ze hadden alleen vreemde activiteit in de maagstreek gevonden. Nog meer onderzoeken en onzekerheid dus. Gelukkig waren alle andere onderzoeken ook negatief en had ik dus niets meer. Vanwege de grote van het verwijderde melanoom moest er toch nog een preventieve operatie plaats vinden om meer huid te verwijderen en een aantal klieren.

Deze operatie heeft de dinsdag voor kerst plaats gevonden en deze verliep zeer goed. Ik ben wel een aantal dagen in het ziekenhuis gebleven omdat ik een drain had. Tijdens de operatie hebben ze een stuk huid van mijn been naar mijn hoofd getransplanteerd. Deze plek was eigenlijk pijnlijker dan mijn hoofd.

Op het moment ga ik nog wekelijks (of twee keer in de week) naar het ziekenhuis om de wonden te laten bekijken. Helaas is de uitslag van het verwijderde weefsel nog niet binnen. Pas als dit binnen is zie ik de oncoloog weer die mij bij zal praten.

Eigenlijk voelde ik mij de hele periode goed, achteraf denk ik dat ik mij ook groot heb gehouden. Pas afgelopen zaterdag kwam de klap waarbij ik een uur lang alleen maar heb zitten janken bij vrienden. Dit heeft mij goed gedaan maar nog steeds heb ik het gevoel dat niemand echt begrijpt wat de impact van een dergelijke diagnose is.

Het lezen van de verschillende verhalen op dit forum doet mij goed. Vanuit mijzelf ben ik heel positief ingesteld maar dit forum helpt mij toch nog een beetje.

Groeten,
Floris

[stoffeltje]

hallo floris,
het is goed dat je het wat van je afschrijft!
de eerste tijd zal als een waas voorbij zijn gegaan,je zat in een molen.
en nu dringt het tot je door en komen de emoties ervan los.
laat deze gaan en prop ze niet op.
ook al begrijpen andere het niet na zo een tijd,het is jou gevoel en jij moet het verwerken.
meerdere lotgenoten maken dit op forum mee.
je draait in een <8baan>zoals ze het noemen ,alle gevoel komt los.
schrijf het maar goed van je af,en zoek zonodig profesionele hulp erbij.
dat is niet raar,je verwerkt het.
geef je gevoel de ruimte,
veel sterkte stoffel

[liddy]

Jouw verhaal is heel kenmerkend voor mensen die te maken krijgen met kanker.
Zolang er iets gebeurt aan onderzoeken of behandelingen,
onderga je alles en daar heb je al je energie voor nodig.
Nu dat allemaal achter de rug is, komt pas het besef wat er werkelijk aan de hand is geweest en nog is.
Het gevoel dat andere mensen niet begrijpen wat het is om kanker te hebben,
is zo herkenbaar voor velen van ons.
Gelukkig ben je in staat om te huilen, je emoties te laten komen.
Misschien lukt het je om met o.a. steun van dit forum er doorheen te komen.
Misschien heb je, net als ik, hulp nodig van een professional, een therapeut, geestelijk verzorger of je huisarts.
Dat je positief bent ingesteld zal je helpen, net zoals het erkennen van jezelf dat er heel wat aan de hand is.
Proficiat hiermee heb je de eerste stap gezet op de weg omhoog.