mijn vader heeft/had kanker
Geplaatst: Do 22 Mei 2003 00:35
afgelopen augustus is het allemaal begonnen, mijn vader had een bult op zijn arm en na lang zeuren ging hij naar de dokter. Het was een vetbult. De dermatoloog zou het weg snijden en dat zou dat zijn. De dokter belde het was een tumor maar geen probleem het was waarschijnlijk niet kwaad aardig, dus naar het ziekenhuis. Het was wel kwaad aardig dus een operatie maar er zouden waarschijnlijk geen uitzaaingen zijn. Je raadt het al die waren er dus wel. Dus nog een operatie en dan is nu alles goed. Mijn vader zou medicijnen krijgen, injecties en een scan van zijn lever, longen en hersens. De scan van zijn hersens is nooit door gegaan want als het daar zit dan is het toch einde oefening werd ons verteld. Dan maar de medicijnen, 3 keer per week een spuit van een of andere goedje en om de zoveel maanden controle.
Dat mijn vader kanker heeft kan ik mee leven en hij ook wat me iedere keer weer sloopt is dat wachten en niet weten. Hij is in december begonnen met spuiten en nu 5 maanden later is het net of het een andere man is geworden qua karakter. Iedereen roept in mijn omgeving dat het door de medicijnen komt maar wie kan mij daar zekerheid over geven. Tot nu toe zaten de doktoren er iedere keer naast. Het afgelopen jaar is net een emotionele achtbaan geweest en terwijl ik dit zit te tikken schieten de tranen in mijn ogen. Ik zou het liefst het van de daken willen schreeuwen zodat mensen die er geen weet van hebben snappen waarom ik stil/ verandert en/ of teruggetrokken ben. En op sommige dagen kost het me zoveel moeite om uit bed te komen en een smile optezetten dat ik het liefst ver weg wil kruipen in een holletje.
En dan is er nog de blik van mensen die er geen weet van hebben, maar op het moment dat je het ze verteld dan zie je die oge veranderen en dan komt en mij die stoere meid die er niet over wil praten en dus alles opkropt die roept het is "maar" huidkanker.
Ach weet het iedereen die op deze website komt kent dit verhaal we hebben het allemaal al eens gehoord of gelezen, het overkomt mijn familie niet. En als het dan wel gebeurd dan valt iedereen stil of weg om je heen. Want hij/ zij is ziek en jij niet.
Op dit moment gaat het dus redelijk met mijn vader en als mensen er naar vragen zeg ik altijd hij had kanker maar dit en deze ervaring gaat nooit meer weg. Het is onderdeel geworden van mijn familie en mijzelf en hopelijk kan ik ooit zeggen, zonder tranen in mijn ogen, mijn vader heeft kanker. Maar zo ver ben ik nog lang niet.
Dat mijn vader kanker heeft kan ik mee leven en hij ook wat me iedere keer weer sloopt is dat wachten en niet weten. Hij is in december begonnen met spuiten en nu 5 maanden later is het net of het een andere man is geworden qua karakter. Iedereen roept in mijn omgeving dat het door de medicijnen komt maar wie kan mij daar zekerheid over geven. Tot nu toe zaten de doktoren er iedere keer naast. Het afgelopen jaar is net een emotionele achtbaan geweest en terwijl ik dit zit te tikken schieten de tranen in mijn ogen. Ik zou het liefst het van de daken willen schreeuwen zodat mensen die er geen weet van hebben snappen waarom ik stil/ verandert en/ of teruggetrokken ben. En op sommige dagen kost het me zoveel moeite om uit bed te komen en een smile optezetten dat ik het liefst ver weg wil kruipen in een holletje.
En dan is er nog de blik van mensen die er geen weet van hebben, maar op het moment dat je het ze verteld dan zie je die oge veranderen en dan komt en mij die stoere meid die er niet over wil praten en dus alles opkropt die roept het is "maar" huidkanker.
Ach weet het iedereen die op deze website komt kent dit verhaal we hebben het allemaal al eens gehoord of gelezen, het overkomt mijn familie niet. En als het dan wel gebeurd dan valt iedereen stil of weg om je heen. Want hij/ zij is ziek en jij niet.
Op dit moment gaat het dus redelijk met mijn vader en als mensen er naar vragen zeg ik altijd hij had kanker maar dit en deze ervaring gaat nooit meer weg. Het is onderdeel geworden van mijn familie en mijzelf en hopelijk kan ik ooit zeggen, zonder tranen in mijn ogen, mijn vader heeft kanker. Maar zo ver ben ik nog lang niet.