Lijden in de laatste fase,mijn vader

[roos47]

Mijn naam is Roos. Ik ben 39 jaar. Sinds begin dit jaar weten wij dat mijn vader alvleesklierkanker heeft. Hij is 69 jaar. In het begin werd al duidelijk dat ze niets voor hem konden doen. De tumor was toen al groot en zat in het midden en de staart van de alvleesklier. Er werd gedacht dat hij nog een paar maanden te leven had. Nu zijn we 9 maanden verd er. Ongeloofelijk dat hij nog leeft, mede doordat hij Kurkuma gebruikte denken wij.

Het is langzaam achteruit gegaan. Eerst gebruikte hij Oxycodon wat nu vervangen is door Morfine. Hij mag geen auto meer rijden en heeft steeds meer pijn. Hij is erg misselijk ondanks de vele medicijnen tegen misselijkheid, hij moet braken en sinds een paar dagen is hj heel erg geel. Ook is hij hel erg moe. Het is inmiddels uitgezaaid. Volgende week krijgt hij een scan om te zien of ze kunnen bestralen tegen de pijn.
Hij slaapt een paar keer per dag maar kleed zich nog steeds aan en doet kleine klusjes. Ondanks alles blijft hij doorgaan. Hij wil uiteindelijk naar een hospice maar nu nog niet.

Het is erg moeilijk om hem zo achteruit te zien gaan. Ik vraag me af hoe lang het nog zal duren. Niemand durft hier antwoord op te geven. MIsschien dat hij nooit in een hospice komt. IK heb het gevoel dat het heel hard gaat nu.

Ik voel me machteloos
I

[Stientje]

Dag Roos,

Hoe gaat het ondertussen met je vader?
Ik hoop heel erg dat hij nog stabiel is, maar jammer genoeg weet ik hoe snel en meedogenloos deze kanker is...

Ik denk aan jullie! x