Ook ik heb mijn partner verloren

Getrouwd of samenwonend en dan je partner verliezen door kanker. Hoe pak je je leven weer op? Hoe moet je verder?
lia van der steen
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Ma 22 Jun 2009 20:03

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor lia van der steen » Ma 22 Jun 2009 20:19

ik heb ook mijn parner verloren aan hersentumoren bij zijn hersenstam en uitzaaiengen naar de longen,
wij kregen het met de carnaval te horen wel op 22 februari dat het ongeneselijk was
maar ze zijn toch begonnen met bestralen en wel te weten 5 behandelingen van de zware type.
en toen ging het redelijk en kon hij eigenlijk alles nog.
tot er een longontsteking op deed.
dus de chemo even afgelast maar hij werd alleen maar zieker en is op 28 mei van dit jaar overleden.

lia.v.d.steen

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor liddy » Ma 22 Jun 2009 22:35

Gecondoleerd.
Kun je het een beetje redden?

Yvonne J
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Do 15 Jan 2009 16:16

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Yvonne J » Di 23 Jun 2009 19:20

Lia
Ach lieve Lia, wat vreselijk. Als ik dit weer lees ga ik weer in gedachten terug naar een jaar en 5 maanden geleden. Het rauwe verdriet, zo oneerlijk, zo alleen ondanks alle goede vrienden en familie.
Ik hoop dat je het een beetje redt, lukt het wel een beetje? Als je je hart wil luchten, ga naar deze site. Er zijn heel wat lotgenoten die echt weten wat je door moet maken en dat is niet weinig.
Ik wens je heel veel kracht toe
Yvonne

Chantal Koudenburg
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Do 13 Aug 2009 13:02

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Chantal Koudenburg » Zo 16 Aug 2009 19:10

Hallo allemaal,

Mijn vriend is 19 juli jl. overleden aan darmkanker. Ik herken het zo wat ik hier allemaal lees op het forum. Het verdriet, de eenzaamheid, hem moeten missen. Het is soms ondragelijk dat ik vaak tegen het plafond vlieg van ellende. Het is zo onbegrijpelijk dat je iemand waarvan je zoveel gehouden hebt, nooit zal horen, lachen, aan kan raken. Ik zit er nog middenin. Ben wel onder psychologische begeleiding en zij verzekert mij dat het minder gaat worden. Nou ik moet het nog zien. Het verdriet is nu zo groot dat ik soms moeite heb om de dagen door te komen. Zeker de weekenden zorg ik dat er iemand bij me is, dan kan ik absoluut niet alleen zijn. Doordeweeks gaat het wel dan ben ik weer fulltime aan het werk, heb alleen last van ontzettende concentratieproblemen, maar heb tenminste mensen om me heen.

Heel veel sterkte. Groetjes Chantal

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor stoffeltje » Zo 16 Aug 2009 19:47

hallo lia,
alsnog al is het laat nog gecondoleerd.

er is zoveel verdtiet bij het verlies van een partner.
en er wordt daar zoweinig over gesproken daarna.
wat juist erg nodig is!
ook voor jou chantal.
het verlies en de naklap daarvan is onmenselijk groot.
er vallen zulke gaten in je dag dat je het alleen moet doen.
het erover praten met je omgeving is wat vaak niet begrepen wordt.
en juist praten en je verdriet verwerken en met je eigen leven verder gaan is zwaar.
stapel het niet teveel op.
de terugval kan groot zijn daarna.
zoek lotgenoten zoals hier of ga naar een huisarts als het te zwaar blijft,deze kent de wegen waar hulp te krijgen is ,indivueel of in groepen.
laat je gevoelens gaan .
je niet kunnen consentreren is heel menselijk ,je loop er emotioneel nog teveel mee rond.
veel sterkte en gil om hulp als je daar behoefte aan hebt hier. :wink:
sterkte stoffel

Bettina31
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Zo 23 Sep 2018 17:19

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Bettina31 » Zo 23 Sep 2018 17:31

Hallo lotgenoten,

2 weken geleden ben ik mijn lieve partner Mariëlle (28 jaar) verloren aan baarmoederhalskanker.
We waren 4 jaar samen en sinds december 2017 waren we verloofd. In November kreeg ze wat klachten doe geleidelijk aan erger werden.
Ik Juni dit jaar werd het zo erg dat we naar de spoedeisende hulp zijn geweest. Er kwam uit dat ze iets in haar baarmoederhals had. Dus wij in de malenmolen van alle onderzoeken. Ze was zo bang, dat ik erbij moest blijven, bij mri, ct scan.
13 juli kregen we het verschrikkelijke nieuws dat het uitgezaaid was. Alleen chemotherapie zou nog helpen zodat we meer tijd zouden hebben. Ze zou nooit meer beter kunnen worden.
3 augustus werd ze opgenomen voor een dagbehandeling omdat ze een bloedtransfusie nodig had, vandere bloedarmoede. Ze had ook een blaasontsteking en urineweginfectie.
Helaas kregen we 4 september te horen dat ze te ziek was voor chemotherapie. Ondertussen was ze al 5 weken in het ziekenhuis. De enige optie die er nog was, was een hospice. 7 september is ze naar het hospice gegaan en helaas is ze 12 september overleden.

Het is zn enorme klap geweest. We hebben geen tijd gehad om het te verwerken en ineens is ze weg. Ineens blijf ik alleen achter. Tuurlijk heb ik familie en vrienden, maar ik ben mijn maatje kwijt, mijn beste vriendin, de liefde van mijn leven.

Ik vind het moeilijk om alles weer op te pakken. Volgende week moet ik weer gaan werken. Ik heb al kunnen regelen dat ik halve dagen werk. Ik kan het nog niet aan om hele dagen te werken. Elke dag mis ik haar zo intens veel.
Ik hoop dat ik door te praten met lotgenoten, familie en vrienden alles een plekje kan geven.

Bettina


Terug naar “Ik heb mijn partner verloren”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten