even over mijn reizen als kleine jongen.
in tegenstelling tot Europa is Zuid Oost Azie geen aaneengesloten gebied, maar een mengeling van landmassa, grote eilanden, eilandjes, staten en staatjes.
verbindingen vlak na de oorlog groot probleem.
boten: nauwelijks. dus via het luchtruim.
je wordt naar een vliegveld op Java vervoerd.
grote hal, een hangaar.
vakindeling naar bestemming.
mijn bestemming: Singapore.
kaartje op je borst met naam en bestemming.
leeskunst was ik (nog)niet machtig. nooit onderwijs gehad.
wel vriendelijke mensen, die mij naar het bestemde vak brengen.
dan maar wachten.
vliegtuig na vliegtuig landt, vertrekt, landt, vertrekt.
hangaar wordt steeds leger.
daar zie je weer een stip.
komt steeds dichterbij.
zwenkt en waggelt.
eindelijk geland.
twee motorig toestel, een Dacota.
he, ons vak komt in beweging.
je schuifelt maar mee.
het is bloedheet.
eindelijk het vliegtuig in. een aardige mevrouw controleert of je erbij hoort.
ontfermt zich een beetje over je.
"Geen begeleiders?"
"inderdaad, reist alleen"
geen stoelen, alleen banken links en rechts in de lengte.
aan het plafond een koord met haken.
"vroeger een toestel geweest voor het vervoer van parachutisten"
zegt je natuurlijk niks.
oh ja toch, van die poppetjes, die uit de hemel zweven.
heb je al weinig vlees op de botten, zijn de banken keihard.
het toestel is flink warm.
heel eng: doden en kermende gewonden.
gaan met hetzelfde toestel mee.
bah wat stinkt dat.
deur gaat dicht. veel te donker.
romp gaat trillen: motoren draaien.
toestel hinkelt over de startbaan. staat stil
nog meer lawaai.
gaat steeds sneller.
tjonge, wat wordt de wereld ineens klein.
"we zijn in de lucht knulletje"
"waarom draait het vliegtuig zo vaak?"
komt een moeilijke uitleg: hoogte winnen om over de omringende bergen te komen.
soms val je een (groot) aantal meters.
"dat is remous, opstijgende wind.valt soms plotseling weg".
je bent versuft van angst.
als dat maar goed gaat.
iedere keer denk je: "nou storten we neer"
volgens mij heb ik een vieze broek.
je schijt technicolour (marine uitdrukking)
wonder boven wonder gaat alles goed.
Batavia.
met de truck naar haven (Tandjoeng Priok?)
overstappen op een bootje. wat nu?
ik kan helemaal niet zwemmen.
weer angstzweet.
op weg naar een veel groter vliegtuig.
ziet er vreemd uit: ligt in of op het water. bootjes aan de vleugels.
op weg naar de vliegboot enge beesten in het water.
gewone vissen en kwalletjes, maar in je verbeelding zijn het reusachtige vleesetende monsters.
ach, alles went.
het overstappen van de boot op het toestel is een leuk spelletje: als de boot naar beneden gaat, gaat het toestel omhoog en visa versa..
zaak dus om als het evenwicht voor een paar tellen is bereikt, over te stappen.
gelukt.
er is geen deur. is in de oorlog er uit geschoten.
"maar, dat is niet erg. vliegen we een beetje lager. zuurstof, weet je wel!"
je snapt er niets van, maar het toch wel avontuurlijk.
oorverdovend lawaai, veel schuim.
los!
uren later, verdoofd door het gedreun: Singapore.
met een bootje aan land.
He, zomaar van de zee het land op. prachtig zeg!
weer verzamelen in een grote hangaar.
komt een grote vrouw op je af.
mooie kleren, grote stip op het voorhoofd.
lacht vriendelijk. je verstijft: veel gouden tanden en kiezen.
zag je ook als de beulen lachten om jouw pijn.
zegt wat, maar je kunt het niet verstaan.
neemt je bij de hand op weg naar de administratie.
"Help, ik word ontvoerd"
maar neen: bekend gezicht.
zus Carla. in uniform. heeft zich gemeld bij het Rode Kruis.
helpen bij familiehereniging.
tjonge wat een knuffel. in jaren niet gehad.
maar waarom huilt ze?
"eerst uitrusten"
daarna met een soort bus taxi naar Tjanghi.
doorgangskamp. nu beruchte gevangenis.
je wordt gebracht naar vreemde man op een brits.
blijkt je pa te zijn, nog grotendeels verlamd.
vele maanden later met het hele gezin in een groot huis.
Singapore.
jammer, geen "spannende uitstapjes" meer.
nog even dit (8)
-
- Lid
- Berichten: 1370
- Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
- Locatie: bennebroek
Re: nog even dit (8)
hoi ron,
je schrijft het ook zo dat je tot het eind in spanning blijft hoe het afloopt
je schrijft het ook zo dat je tot het eind in spanning blijft hoe het afloopt

-
- Lid
- Berichten: 123
- Lid geworden op: Do 08 Okt 2009 07:25
- Locatie: Den Haag
- Contact:
Re: nog even dit (8)
je blijft geboeid lezen heel goed 

www.stinafo.nl Stichting Nationaal Fonds ´het gehandicapte kind´
Stinafo is een onafhankelijke organisatie die gehandicapte en chronisch zieke kinderen helpt grenzen te verleggen.
Stinafo is een onafhankelijke organisatie die gehandicapte en chronisch zieke kinderen helpt grenzen te verleggen.
Terug naar “De kracht van het positief denken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten