Mijn man heeft een glioblastonoom

Dit forum is speciaal voor naasten die willen praten over 'de verandering' van de relatie na de diagnose kanker!
Hoe ga jij ermee om? Hoe een ander?
Janna
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 19 Jan 2011 22:07

Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor Janna » Wo 19 Jan 2011 22:42

Hallo allemaal,
Mijn man heeft sinds twee jaar een glioblastonoom. Hij is met succes geopereerd en het gaat naar omstandigheden erg goed met hem. Hij heeft uiteraard wel een paar keer een chemo gehad en bestraling.
Maar in vergelijk met andere patiënten die je op de afdeling tegenkwam ging het met hem erg goed.
Al zijn lichaamsfuntie's zijn behouden gebleven en hij mag nu ook weer auto rijden.
Dus eigenlijk tot nu toe alle mazzel van de wereld zou je zeggen. De neuroloog was zelfs erg verbaasd over zijn vooruitgang. Op de CT scan is nog wel een soort vlek te zien maar niemand kan zeggen wat dat nou precies zou kunnen zijn, mogelijk een operatiewond. We wachten nu op een wat meer uitgebreid onderzoek. Maar en nu komt mijn vraag, zodra ik bij de artsen ben vind ik de aandacht die naar de patiënt gaat uiteraard het belangrijkste.
Maar zodra ik een vraag stel over zijn karakter verandering of ook maar iets in die richting krijg ik stevast het antwoord" ja mevrouw maar hij heeft een grote operatie ondergaan daar moet u rekening mee houden" . Ik doe niet anders dan rekening houden met. Overdag zit ik bij mijn man en doe ik eigenlijk niks. Als ik ook maar iets onderneem moet ik bij hem komen zitten, gewoon alleen maar zitten. Iedere dag is hetzelfde, 20 keer wordt dezelfde CD opgezet.
Iedere dag dezelfde conversatie meerdere keren. Dus ik doe s'avonds laat en in het begin van de nacht de huishoudelijke klussen. Verder probeer ik voor de kinderen en de kleinkinderen alles "gewoon" door te laten gaan. Maar waar blijf ik in dit geheel ik zou het niet weten. Ben ik de enige die denkt "hallo artsen en de rest van de ziekenzorg er zijn ook nog partners" en die hebben het niet altijd makkelijk. Iedereen die opbeld of contact zoek via E-mail vraagt altijd hoe het met hem gaat en uiteraard is dat het belangrijkste. Maar ik ben het zo gatverdammes zat dat er nou niemand een keer zegt, maar hoe gaat het eigenlijk met jou. Want ik ben veranderd van een partner(ruim 40 jaar getrouwd) in een verpleegkundige. En voor alles wat op bezoek komt een schouder om tegenaan te hangen en koffie te zetten. Hoe vergaat het andere partners zou ik wel een willen weten. Alvast bedankt voor jullie antwoorden, groetjes,Janna

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor stoffeltje » Wo 19 Jan 2011 23:32

hallo janna,
ondanks het goede<dat het met je man naar omstandigheden wel gaat>rust er op jou een zware taak.
zo wordt je geleefd in plaats van dat je zelf leeft!
is er niet iemand die het een poosje voor je waar kan nemen?
om bv. naar de kapper te kunnen gaan, even ontspannen.
is je man erg veranderd van karakter?
zorg ook wat voor rust voor jezelf,desnoods een gesprek met de huisarts.
ms. een maatschappelijk werker om hulp vragen?
zelf ben ik geen lotgenoot maar hoor soortgelijke situatie"s vaker.
hoop dat er lotgenoten reageren voor je.
kom gerust langs, kan ook even opluchten.
sterkte stoffeltje..

Janna
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 19 Jan 2011 22:07

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor Janna » Do 20 Jan 2011 20:43

Stoffeltje bedankt voor je reactie. Alleen dat doet al goed. Het probleem is dat wij niet meer in Nederland wonen maar in een Noordelijk land. We hebben het hier erg naar ons zin en de kinderen en kleinkinderen zijn hier erg opgebloeid.
Alles ging dus geweldig totdat mijn man letterlijk instortte. Ik heb verder geen familie en de vrienden en kennissen zijn eigenlijk alleen geïnteresseerd in mijn man en dat hoort ook zo. Omdat we in het buitenland wonen blijft iedereen in ieder geval een week logeren. Erg leuk vooral voor mijn man maar ik heb het op een bepaald moment wel zo'n beetje gehad. Komende week krijgt mijn man in het Universiteits ziekenhuis een uitgebreide MRI en daar is hij op dit moment toch echt een beetje stil van. Dus van het een val je in het ander. Ik hoop dat de uitslag goed is dan kunnen we weer even vooruit. Maar ik ben zo moe van s'nacht om twee of drie uur naar bed gaan. En dan om 7uur weer op.
Nou ja bedankt voor het "luisterende" oor het doet echt goed
Janna

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor stoffeltje » Do 20 Jan 2011 22:03

hoi janna,
zorg dat je er zelf niet onderdoor gaat.
ik weet niet wat voor instantie"s of mogelijkheden voor hulp is bij jullie in de buurt.
maar praat,stap naar de huisarts.
hoop dat er lotgenoten reageren.
sterkte stoffeltje

Janna
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 19 Jan 2011 22:07

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor Janna » Zo 30 Jan 2011 18:39

Jammer dat er zo weinig reacties zijn gekomen. Dat betekend dus waarschijnlijk dat ik de enige ben die dit soort dingen ervaart. Heerlijk voor alle andere mensen, maar ik vraag mij toch oprecht af of dit nou wel zo is?
We hebben trouwens wel het mooiste nieuws gekregen wat een mens zich maar wensen kan.
Na een zeer uitgebreide MRI (ik heb nog nooit zo'n groot app. gezien) in het Universiteit Ziekenhuis in Göteborg,
kwam na drie dagen de uitslag. Er is totaal geen tumor meer waar te nemen!!!
Alhoewel de brief van de arts wel aangaf dat het geen garantie voor de toekomst geeft zijn we stik gelukkig.
Iedere dag is er een en nu gaan we gewoon even genieten.

Zijn er hier op dit forum zo wie zo mensen die een operatie aan een hersentumor hebben gehad?
Mijn man is namelijk op bepaalde momenten super vergeetachtig. Met name dingen die recent hebben plaatsgevonden.
Zo kan hij twintig keer vragen of het eten lekker is (hij is onze kok hier). Mijn vraag is eigenlijk komt het korte termijn geheugen terug of is dit het en moeten we het er mee doen?
Janna

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor stoffeltje » Zo 30 Jan 2011 19:17

hallo janna,
gefeliciteerd met de uitslag!
er zijn mensen met hersentumoren, maar er wordt niet altijd gelijk gereageerd.
veranderingen in gedrag bv. geheugen komt vaker voor.
ook in humeur, en kans op epileptische aanvallen.
maar dit is niet bij iedereen gelukkig.
voor jou zal het zwaar zijn.
geniet met de dag en denk ook aan jezelf!
sterkte stoffeltje

clien24
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Ma 31 Jan 2011 20:53

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor clien24 » Ma 31 Jan 2011 21:02

Hallo Janna,

gefeliciteerd met de uitslag. Ik las je berichtjes heel snel maar waar ik meteen aan dacht was kijk ook eens op het forum bij www.cerebraal.nl daar zal je meer partners van mensen met een hersentumor vinden die al eerder hebben geschreven. Een hersentumor betekent namelijk dat je niet-aangeboren-hersenletsel oploopt. Je zult veel herkennen denk ik.

ik ben moeder van een nu 10-jarige dochter. zij is in april met spoed geopereerd aan een goedaardige hersentumor graad 1. Ondanks dat het een 'goede' was, heeft ze hersenletsel opgelopen. Hoe en wat blijft nog vaag. Er zijn bepaalde functies aangetast, maar we hopen dat bepaalde delen worden overgenomen door andere delen.

groetjes,

Carolien

Sjaantje123
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Do 07 Feb 2019 18:58

Re: Mijn man heeft een glioblastonoom

Berichtdoor Sjaantje123 » Do 07 Feb 2019 21:01

Hallo,
Ik begrijp je verhaal heel erg goed. Soms word ik gewoon boos van al die "liefdevolle" verhalen die je leest op internet over partners met hersentumoren.
Je kunt er als partner helemaal aan onderdoor gaan. Dit zie ik ook bij mijn dochter gebeuren.
Een jonge vrouw met twee kleine kinderen. Haar man heeft ook een glioblastoom.
Zijn gedrag is helemaal veranderd, en niet in zijn voordeel.
Maar hij is nog jong en ziek. Mensen hebben met hem te doen. Begrijpelijk. Maar intussen maakt hij zijn mooie vrouw en kinderen het leven zuur. Is verschrikkelijk om aan te zien voor mij als moeder.

Partners hebben eigenlijk heel veel steun nodig. Ze hebben vaak geen plek om zich even terug ye trekken en worden 24 uur per dag geconfronteerd met de ziekte van hun man/vrouw.
Ik wens je veel kracht en liefde toe.


Terug naar “Naasten en relaties ...”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten