![Wink :wink:](./images/smilies/icon_wink.gif)
Ze is nu 34 jaar. 1 jaar ouder dan ik. Ze heeft 2 kinderen van 9 en 12 jaar.
6/7 weken geleden zei ze tegen me dat ze zich niet lekker voelde, hangerig, opgezette klieren in de nek. Dus naar de huisarts. Ach, is een verkoudheidje. Neem maar paracetamol, gaat over.
3/4 weken geleden begon ze echt ziek te worden. Overgeven, diarree en flinke hoofdpijn. Weer naar de dokter. Ja, u heeft een flinke buikgriep te pakken....
2 weken terug,op vrijdag, weer naar de huisarts. Ja, u moet uitkijken met uitdrogen. Ga maar ors halen.
Zaterdag zouden we gezellig gaan shoppen. Maar na 2 winkels en de nodige braakneigingen heb ik haar naar huis gebracht. Beter ff lekker in bedje liggen.
Zondag proberen te bellen. Maar ze pakte niet op. Ik dacht: die ligt in bed te slapen met de telefoon op stil. Probeer morgen nog maar eens. Zondagavond wel haar vriend gesproken. Die zei dat het net was of ze niemand herkende. Maar ze hadden een afspraak voor maandagmorgen bij de huisarts, dus komt goed.
Maandagmiddag toch maar tegen mijn moeder gezegd, dat het net was of ze niemand herkende. Dus meteen haar moeder opgebeld. Die heeft de hele dag bij haar gezeten.
Toen ik terug kwam van mijn werk, meteen proberen te bellen. Weer op stil pfff.
Dan maar even haar moeder bellen. Is ze me aan het vertellen dat mijn nicht niet meer weet hoe ze haar soep moet eten. Ze wist niet meer hoe ze op de bank moest gaan liggen enz.
Ik ben er meteen naar toe gegaan voor te kijken wat er was. Ze was wel aanspreekbaar, gaf antwoord op de vragen die ik stelde. Maar ik had niet het idee dat ze me herkende.
Dus bellen naar de huisartsenpost. Die zeiden dat we maar meteen moesten komen. Ik heb haar aangekleed, want ze wist niet meer hoe dat moest. Samen met haar vriend,die net terugkwam van het werk, en mijn tante haar 4 trappen afgeholpen. Want ze wist ook niet meer hoe ze moest lopen. Was allemaal best akelig.
Bij de huisartsenpost aangekomen, waren we meteen aan de beurt. Die arts vertrouwde het niet en ging een neuroloog bellen. Meld u maar bij de spoedeisende hulp.
r aangekomen ging alles heel snel. Hup, de scan in, en daarna kwam ze meteen met de uitslag. Met de woorden: Ik heb hel slecht nieuws voor jullie. We hebben 3 tumoren in de hersenen gevonden. Aan de vorm te zien zijn het uitzaaiingen ergens anders vandaan. Nou, daar zit je dan met het idee dat ze aan het uitdrogen was, ff aan de infuus met vocht en weer naar huis. dus niet.
Ze werd meteen opgenomen, want waar zat de rest van die k*tkanker dan?
Allemaal scans en onderzoeken gehad. Beetje bij beetje krijg je weer slecht nieuws. Het is waarschijnlijk begonnen in de eierstokken en via de lymfeklieren naar de hersenen gegaan.
Ze gaan nu wel nog de hersentumoren bestralen, zodat ze niet op de hersenen gaan drukken en ze weer die rare uitvallen krijgt. Maar gisteren kregen we dus te horen dat er verder niks meer aan gedaan kon worden. Ze is zelf superpositief en is supervrolijk. Af en toe een traantje en weer ertegen aan!
Dit is toch zo oneerlijk allemaal! Ze heeft een relatie achter de rug van 16 jaar, die erg slecht was. Nu heeft ze sinds anderhalf jaar een super leuke lieve vriend en nu gebeurd dit.....
En dan blijven de vragen maar komen:
Hoe nu met de kinderen?
Hoelang heeft ze nog?
Zou ze erg ziek worden van die bestraling?
Nu ik het terug lees, is het een lang verhalen geworden. Maar heeft me wel geholpen, ff alles op een rijtje zetten
groetjes stridje