Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Dit forum is voor jongeren die kanker meemaken in hun directe omgeving
(vader, moeder, broer, zus, vriend(in), goede collega, klasgenoot, enz.)
en daar graag met hun lotgenoten over willen praten.
Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Ma 30 Jan 2012 13:44

Dank jullie wel voor de lieve berichten.

Zaterdag 21 januari was de crematie van mijn aller liefste moeder. De week daarvoor was werkelijk hectisch, het cliché dat je geleefd wordt klopt als een bus. Mama lag thuis opgebaard en mensen konden dagelijks (van maandag t/m vrijdag) langskomen om afscheid te nemen, dat wilde mijn vader graag zo. Dat betekende dagelijks een huis vol mensen.. honderden kopjes koffie gezet.. tientallen keren je verhaal doen.. en tussendoor alles regelen voor de crematie. Maar uiteindelijk was de dag zelf werkelijk heel bijzonder. Een goede vriendin had zelf van kleurig zijde een prachtige lijkwade voor mama gemaakt (mijn moeder wilde niet in een kist) met een schitterende bloemenslinger. De dag verliep geheel zoals ik hem samen met de begrafenisondernemer had gepland en er waren wel 380 mensen aanwezig!! Het gaf werkelijk een goed gevoel dat er zoveel mensen gekomen waren, ik vond het heel bijzonder. Achteraf en in de dagen erna hebben we zo vaak gehoord dat het allemaal zo mooi, warm en liefdevol was.. en zo uniek. Niet te somber, muziek met een positieve ondertoon, met kleuren ipv zwart en vooral de de door mama zelf bedachte kaart.. het was allemaal precies zoals mijn moeder zelf was.

En nu ruim een week later.. voor de eerste keer weer op werk.. het is zo bizar. Het is allemaal voorbij nu; het zorgen voor, het regelen, de aanloop.. tijd voor het gewone leven. Hoewel ik weet dat ik niet anders kan dan het leven weer op te pakken, voelt het zo raar. In de week na haar overlijden, lag mama nog thuis en zag ik haar nog. Maar nu.. is er niets meer. Hoewel ik het nog steeds niet volledig kan bevatten, komt het gemis langzaam op gang. Langzaamaan komt het besef dan toch echt binnen.. ik zal haar nooit meer zien, nooit meer met haar praten, haar nooit meer kunnen knuffelen. In de week na haar overlijden zat ik een soort van emotioneel op slot.. kon niet huilen en wist me geen raad met het verdriet van anderen. Maar gisteravond laat heb ik mijn eerste huilbui/woedeaanval gehad.. ik was half hysterisch. Ik mis haar zo ontzettend veel.. het voelt als een verschrikkelijke nachtmerrie waar je niet uit wakker wordt. Tegelijkertijd ben ik zo bang dat het over een tijdje is alsof ze er nooit is geweest, dat mensen haar vergeten en niet meer over haar zullen praten. Ik ben bang dat ik haar ooit zal vergeten.. haar stem, haar geur, haar lach.. Mijn vriend heeft wel heel lief op het tafeltje in de gang een mooie foto van mama neergezet met kleurige kaarsen en bloemen. Zo zie ik haar toch elke dag. Mensen zeggen dat het verdriet er altijd zal zijn, maar dat je er mee leert omgaan.. ik hoop het echt zo erg. Ik mis haar nu zo ontzettend veel dat het pijn doet..

En niet alleen ik maar ook mijn broertje en zeker mijn vader.. het is zo vreemd zonder mama, we moeten allemaal onze draai weer vinden. Mijn vader heeft heel veel steun gehad aan al die mensen die langs zijn gekomen en aan wie hij zijn verhaal kwijt kon. Maar nu voelt hij zich ook gewoon een beetje verloren.. mijn broertje en ik hebben ons eigen gezin, maar hij heeft nu een leeg huis. Ik vind het zo zielig en ik maak me zorgen. Tot nu toe ben ik steeds even langsgeweest.. hebben we samen geluncht of ontbeten. Dan zit 'ie zo in zijn eentje op de bank en weet hij niet goed wat hij met zichzelf aan moet. Ik vraag steeds of hij komt eten, maar hij wil ook niet "verzorgd worden" .. zegt ook dat het toch iets is waar hij zelf doorheen moet. Hopelijk vind hij zijn draai.. Ik merk wel dat de band tussen mij en papa anders is geworden, beter. We communiceren en begrijpen elkaar nu beter. Hij is rustig en kalm tegen mij ipv schreeuwerig en ik ben geduldiger en kalmer tegen hem ipv snel geirriteerd te zijn. Ik denk dat we meer respect voor elkaar hebben gekregen en elkaar meer waarderen door alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd.

Ik wilde eigenlijk alleen iedereen bedanken en kort vertellen over de crematie, maar het is weer een verhaal geworden. Ik kan me toch het best uiten zo op deze manier..
Ik hoop dat er mensen zijn die me kunnen vertellen dat het ooit gaat wennen, zo zonder moeder, dat ik me ooit weer oprecht gelukkig kan voelen, dat ook mijn vader zal leren gelukkig te zijn zonder mama, dat we haar nooit zullen vergeten en dat het mama op de een of andere manier altijd bij ons zal blijven...

Liefs Cil

Lini
Lid
Berichten: 70
Lid geworden op: Ma 31 Jan 2011 15:52

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Lini » Ma 30 Jan 2012 14:55

Dag Cil,

Ik zag je berichtje omdat ik zelf ook op zoek ben naar lotgenoten. Ik heb in dit forum daarom zelf ook een bericht geplaatst. Ik ben ook 28 en mijn moeder gaat ook overlijden aan kanker. Misschien kun je mijn berichtje lezen en zien of jij je erin herkent.
In ieder geval heel veel sterkte gewenst want ik weet dat het vreselijk is wat je doormaakt.

Hoe is het er nu mee bij jou?

Veel groetjes,
Lini

Lini
Lid
Berichten: 70
Lid geworden op: Ma 31 Jan 2011 15:52

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Lini » Ma 30 Jan 2012 14:56

Oh wat ben ik ook een oen. Ik heb gereageerd op je eerste bericht maar ik zie je laatste bericht nu pas........ Sorry als mijn vorige bericht ongevoelig overkomt... Heel veel sterkte :oops: :oops: :oops:

Groetjes Lini

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Ma 30 Jan 2012 15:51

No worries Lini :)

Ik heb inmiddels al gereageerd op jouw topic.. hoop dat je er iets aan hebt!

Liefs!

ookmijnmoeder
Lid
Berichten: 11
Lid geworden op: Ma 26 Sep 2011 12:57

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor ookmijnmoeder » Di 31 Jan 2012 23:35

Nee lieve Cil, het went niet...
Je moeder niet bij je hebben went niet...
Maar je zal er wel mee leren omgaan.
Er komen dagen dat je denkt: he nu heb ik even niet aan haar gedacht!?
En dan voel je je heel schuldig in het begin! Maar datwordt minder..
Maar er komen ook dagen dat je huilt en schreeuwt en onredelijk bent naar de mensen om je heen.
Die dagen kunnen zomaar komen uit het niets.
Je gaat dingen meemaken de eerste keer zonder mama...en wat ga je je klote voelen omdat je dit met haar wilt delen.
Maar je gaat je ook beseffen dat mama wil dat je gelukkig leeft en zo geniet je van dingen en weet je dat ze bij je is.

Maar Cil, je zal de dagen tellen en de maanden. Ik tel nog steeds de maanden dat mama overleed. En het is nu bijna een jaar geleden, maar het lijkt als gister.
Ik vraag me soms af, wanneer je stopt met de maanden te tellen?
Haar vergeten doe je niet, ook al ben je daar bang voor in het begin. Haar vergeten doe je niet, ons huisje waar we negen maanden in hebben mogen wonen.
Maar dat verscheurende gevoel van mama waar ben je nu!? dat komt zeker langs af en toe..
Je leert ermee omgaan lieve CIl, maar wennen zonder mama dat lukt ons niet..

lmdehaan
Lid
Berichten: 47
Lid geworden op: Za 19 Mar 2011 12:09

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor lmdehaan » Do 02 Feb 2012 11:13

Hoi Cil,

Heel veel sterkte met het overlijden van je lieve mama... :( Veel van wat je opschrijft komt mij zo ontzettend bekend voor. Mijn moeder is op 23 april 2011 overleden, en die gevoelens die je nu opschrijft... Het lijken mijn gevoelens wel! Ik kan je ook vertellen dat dat nu beter gaat, dat je er inderdaad mee om leert gaan, maar dat er nog steeds moeilijke momenten zijn. Het voelt raar om dat tegen mensen te zeggen, omdat het nu "al" meer dan 9 maanden geleden is. Maar, het is mijn gevoel, net zoals jouw gevoelens van jou zijn en er dus mogen zijn!
Ik wil je heel veel sterkte wensen!

Liefs, Laura
Dag lieve mama.. Ik ben zo verschrikkelijk trots op je!!

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Do 09 Feb 2012 12:35

Lieve allemaal,

Nogmaals bedankt voor de lieve berichten! Hoewel ik het gevoel heb dat door het overlijden van mama het nu klaar is voor mij om berichtjes te blijven posten op dit forum, heb ik toch nog een vraag.

Ik begrijp de laatste tijd helemaal niets meer van mezelf. Had ik een aantal weken geleden nog een hele hevige huilbui, sta ik nu weer gewoon emotioneel op slot. Ik snap er niets van. In de periode dat mama ziek was, heb ik veel gehuild, ben ik regelmatig boos geweest.. heb ik vanalles gevoeld. De week van na het overlijden werd ik geleefd en daarna toen ik moest gaan werken had ik het bizarre gevoel dat alles nu voorbij was. Tussentijds dus wel één hele grote huilbui gehad waarin ik echt een beetje hysterisch was en gewoon letterlijk pijn voelde.. maar nu.. ik lijk wel een blanco vel papier.. Ik denk wel elke dag aan mama en ik kijk naar haar foto.. ben bijna elke dag bij mijn vader waar we veel over haar praten. En als ik aan haar denk, heb ik ook wel het gevoel van 'was ze maar hier'.. maar op een hele rustige kalme manier.

Ik snap het niet. Waar zijn de tranen? Waar is het heftige verdriet? Het is niet dat ik het ontken, hoewel ik het denk ik gewoon nog niet helemaal besef ofzo. Het is ook niet zo dat ik me nu ineens helemaal op werk of iets anders heb gestort om het verdriet niet te voelen. Ook slaap ik prima elke nacht en heb ik ook nog een goede eetlust. Ik voel en gedraag me alsof er niets is gebeurd ofzo. Wat is dit toch? Is dit normaal?

Is het dat ik het gewoon nog niet helemaal besef en dat de klap nog moet komen? Is het dat het acceptatieproces al maanden geleden is begonnen dat het nu minder heftig is ofzo? Misschien dat ik me groot wil houden voor mijn vader die er heel veel moeite mee heeft. Misschien is het omdat ik nog steeds druk ben met het regelen en afhandelen van allerlei zaken die komen kijken bij overlijden. Of ben ik nou gewoon een steenkoud en harteloos mens?

Ik voel me ontzettend schuldig dat ik niet verdrietiger ben.. ik begrijp er ook helemaal niets van. Komt dit vaker voor? Is dit slecht? Ik schaam ook echt en ik durf er ook niet goed over te praten met mijn familie of vrienden. Ik heb op internet gezocht of ik er iets over kon vinden.. maar ook niet helemaal. Dus ik dacht, ik vraag het toch maar hier..

Soms heb ik wel het idee dat er meer gevoel is. Als ik aan haar denk of naar haar foto kijk.. blijf ik rustig, maar heb ik wel het gevoel dat er meer emoties ergens zitten die maar niet los komen zeg maar en waar ik niet bijkan. Alsof er nog meer verdriet zit wat er maar niet uitkomt. Dat ik het mezelf onbewust nog niet toe sta of het aandurf ofzo.. Ik weet het niet.. Ik weet het gewoon niet..

Ik had mezelf wel voorgenomen om net als mama positief in het leven te blijven staan. Als zij het kon, kan ik het ook. Ik wil focussen op de mooie en goede dingen; mijn familie, lieve vrienden en natuurlijk mijn zwangerschap. Dit lukt me aardig, maar misschien dus wel iets té goed. Want gewoon helemaal niet huilen.. dat is toch vreemd?

Is er iemand die dit herkent? Is dit "normaal" of juist heel vreemd? Ben ik goed bezig, of juist niet? Komt de klap nog?

Alvast bedankt,

Cil

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor liddy » Do 09 Feb 2012 14:32

Je gedrag is normaal en je bent goed bezig.
In je bericht geef je zelf al het antwoord waarom je nog niet aan het rouwen bent zoals je verwacht had.
Je schrijft: "Misschien is het omdat ik nog steeds druk ben met het regelen en afhandelen van allerlei zaken die komen kijken bij overlijden."
Daarmee sla je de spijker op zijn kop. Ergens in jouw lijf is er het besef dat er nu nog geen tijd is om je gevoelens vrij baan te geven.
Dus pas als je klaar bent met regelen, heb je kans dat je gevoel als een donderslag bij heldere hemel omslaat. Soms kan het heel heftig zijn.
Let op dit blokkeren van je gevoelens gaat niet bewust, maar onbewust.
Dit verklaart ook waarom sommige mensen ineens na jaren nog een stuk(je) onverwerkt verdriet tegenkomen.
Heel normaal.
Zorg ervoor dat je momenten voor jezelf maakt. Niet af en toe, elke week 3x op zijn minst. Al is het maar samen met iemand een bakkie doen.
En ja, daar komt ze weer, ga wandelen, minstens 45 minuten aan een stuk en niet slenteren, maar een wat steviger tempo.
Als je tijdens het lopen je kuiten gaat voelen, loop je te hard.
Jij komt er wel, want jij gunt het jezelf om te twijfelen, om na te gaan hoe ben ik bezig.

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Do 09 Feb 2012 16:18

Liddy dankjewel voor je snelle antwoord! Echt dankjewel!!

Ik liep hier al een tijdje mee en ik ben blij te horen dat het normaal is om je zo te voelen. Ik begon echt te denken dat er iets niet in orde was ofzo. Van zo dichtbij ziekte en overlijden meemaken is compleet nieuw voor mij en ik heb dus geen idee van wat er wel en wat niet normaal is. En dan ga ik toch aan mezelf twijfelen. Maar het is volgens mij inderdaad iets wat onbewust gebeurt, want ik probeer mezelf zeker wel de ruimte te geven voor verdriet.. als het dan een keer opkomt, laat ik het ook gewoon komen. Ik wil hier gewoon goed en gezond mee omgaan, niet dat ik jaren later merk dat er nog een heel groot stuk verdriet zit wat ik heb weggestopt ofzo. Maar ik heb vaak avonden dat ik alleen thuis ben omdat mijn vriend dan laat werkt. Dan ga ik vaak relaxt douchen met een muziekje en kaarsen enzo.. om even tot rust/(bezinning) te komen. Ik merk dat op die momenten het verdriet een beetje komt, alleen dus maar met mondjesmaat.

Wandelen is een goed idee.. Dat doe ik in het weekend al vaak en vind ik heel erg fijn. Ik zat erover te denken om binnenkort even helemaal alleen een weekendje weg te gaan.. om te wandelen, te lezen en na te denken. Tijd voor mezelf. Misschien is dat wel goed.

Nogmaals dank!

Lini
Lid
Berichten: 70
Lid geworden op: Ma 31 Jan 2011 15:52

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Lini » Ma 13 Feb 2012 18:00

Lieve Cil,

Ik ben zo ontzettend benieuwd hoe het met je zwangerschap is. Kun je er een beetje van genieten? En is alles goed met de baby?

Over je vorige berichtje. Ik kan niet uit ervaring meepraten over waar je doorheen gaat en weet dus ook niet uit ervaring wat 'normaal' gedrag is in jouw situatie. Toch dacht ik toen ik je laatste berichtje las wel meteen een aantal dingen. Je hebt een ontzettend korte tijd achter de rug waarin je hele leven een andere wending kreeg. Wat ik nu al in dik een jaar stukje bij beetje begin te accepteren, daar moest jij in een paar maand doorheen, en je moest door nog meer dingen dan ik nu ben gegaan! Kan het zijn dat je nu heel even een soort van ademhaalt, je rust neemt, toegeleefd hebt naar dat ene ontzettend erge moment en nu gewoon even te moe bent om al die energie in verdrietig zijn te steken? Ik herken namelijk bij mezelf een soort mechanisme dat als het echt allemaal teveel wordt, dan word ik soms heel vlak qua emoties. Alles gaat dan een beetje op de automatische piloot, ik ben niet meer echt verdrietig maar ook niet meer echt blij. Ik kan dan gewoon even geen emoties meer voelen. Later komt dat dan weer terug. Ik kan daar niet heel erg veel invloed op uitoefenen, het overkomt me.

Daarbij heb je nu vast een hele hoop hormonen in je lichaam die je vertellen dat je voor je baby moet zorgen, sterk moet zijn.

Ik denk dat net als Liddy zegt, dat het verdriet op z'n tijd wel weer komt. Op zijn tijd welteverstaan, dat kan zomaar ineens gebeuren...

Ik zou zeggen, voel je alsjeblieft niet schuldig maar juist dankbaar dat je heel even niet je constant naar hoeft te voelen en energie kunt steken in leuke dingen. In je vriend bijvoorbeeld, en genieten van je kindje. Ook al begrijp ik heel goed dat dat voor jou vast als een soort verraad naar je moeder moet voelen, dat je niet eens verdrietig bent of lijkt te zijn...

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Di 14 Feb 2012 10:16

Hoi Lini,

Met mijn zwangerschap gaat alles heel erg goed, ik ben 16 weken nu. Heb een paar echo's gehad tot nu toe en daarop zag alles er ook prima uit. Twee weken na het overlijden van mama had ik mijn laatste afspraak bij de verloskundige en toen hebben ze speciaal een echo gemaakt omdat ik een beetje bezorgd was. Ik was vrij gestressed geweest in die weken daarvoor en ook nog eens ziek.. Ik had in die week van het regelen van de crematie eigenlijk helemaal niet meer stilgestaan bij het feit dat ik zwanger ben, dus ik was daarna wel een beetje bezorgd of alles wel goed was. Gelukkig was alles goed. Het was een grote opluchting en een flinke opsteker. Om je kindje dan te zien op de echo.. daar krijg je weer echt het gevoel van dat je iets hebt om gelukkig en sterk voor te zijn, hij/zij is compleet afhankelijk van mij natuurlijk. Ik kan er dan ook goed van genieten. Hoewel het soms wel heel moeilijk is. Alles is zo nieuw voor mij en zo spannend.. ik heb contstant de drang om mama te bellen om haar vanalles te vertellen of om dingen te vragen. Mijn vader en broertje, hoewel ze heel blij zijn, daar heb ik nu niet zo veel aan. Als vrouw wil je dan gewoon je moeder. Maar ja... Gelukkig heb ik lieve vriendinnen met kinderen die overal mee willen helpen en die ik altijd kan bellen.

Wat je zegt over mijn gedrag en gevoel de laatste tijd.. zo had ik het nog helemaal niet bekeken.. Maar hoe meer ik erover denk, hoe gerustgestelder ik me voel. Als je middenin het ziek zijn van je moeder zit, dan heb je geen tijd om over dingen na te denken. Je staat op de automatische piloot en je gaat gewoon door.. je staat er niet bij stil hoe snel alles gaat. Pas later, als het afgelopen is.. nu pas besef ik hoe ongelooflijk snel alles is gegaan. In nog geen 5 maanden is mama van ogenschijnlijk nog helemaal gezond, in heel rap tempo achteruit gegaan. Begin december zijn we nog samen wezen winkelen.. en een maand later was ze er al niet meer. Ik besef nu eigenlijk pas hoe snel dat is. En dat is ook een hele korte tijd inderdaad om aan het idee te "wennen" dat ze ging overlijden, terwijl ik tegelijkertijd sterk moest/wilde zijn om voor mama te zorgen, mijn vader te helpen, broertje te steunen en te blijven genieten van de tijd samen. Het zijn een paar maanden geweest van veel verschillende en heftige emoties.. tot het overlijden van mama.. dan staat alles even stil. En nu.. misschien is het inderdaad even een moment van rust, even bijkomen voordat al het verdriet komt. Het is ook iets waar ik geen invloed op heb.. dat ik de vorige weken zo emotioneel vlak was en van het weekend wel verdrietig was... het komt zoals het komt. Misschien moet ik me daar maar gewoon bij neerleggen en het accepteren zoals het komt. Het is wel gewoon fijn om te weten dat mijn gedrag 'normaal' is, of dat er een reden voor is. Het is gewoon dat je bepaalde verwachtingen van jezelf hebt ofzo.. of ideeen van wat 'hoort'.. En bij dood hoort verdriet.. en als dat dan niet gelijk komt, ja dan ga je soms twijfelen. Nu weet ik ook dat ik wel verdriet heb, alleen het komt er gewoon niet nu allemaal in één keer uit. Misschien is het ook wel een soort van beschermingsmechanisme van je eigen lichaam.. zo veel verdriet ineens dat zou ook niet goed voor iemand zijn. Hoe dan ook, ik voel me nu ook minder schuldig tegenover mama.

Lini, dankjewel voor je bericht. Ik voel me er weer wat beter door!!

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor liddy » Di 14 Feb 2012 12:09

Wat fijn dat ze een echo gemaakt hebben. Even die geruststelling, die je zo hard nodig had.
Al 16 weken, dus de eerste mijlpaal van de 3 maandengrens heb je gehaald, proficiat/
Gelukkig heeft je moeder mee mogen maken dat je zwanger bent geworden.
Jij bent goed bezig. Neem tijd voor jezelf, wees lief voor jezelf.
Heb je twijfels, vragen, stel ze. Want jouw gevoel is belangrijk.

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Do 01 Mar 2012 14:19

Lieve mensen van het forum,

Ik moet de laatste tijd steeds ergens over malen in mijn hoofd en ik hoop dat iemand mij zijn/haar ervaring of overtuiging kan vertellen.

Je hoort mensen vaak zeggen wanneer er een dierbare overlijdt, ze zeker weten dat die persoon er op de een of andere manier toch nog is en altijd bij hen zal blijven. Ook na het overlijden van mama zeiden vrienden en familie dingen tegen mij als 'maar ze is er nog hoor' of 'ze zit altijd in je hart' en 'ik voel haar aanwezigheid'.

Ik wil dit heel graag geloven en ik hoop sinds mama's dood dat ze er inderdaad op de een of andere manier nog is, maar ik weet niet goed hoe of waaraan ik kan merken dat dit zo is. Toen mama nog leefde, had ik haar gevraagd of ze een teken wilde geven als er meer was na de dood (ik ben niet gelovig, dus het idee van het hiernamaals is geen 'gegeven' voor mij). Nu denk ik elke keer, alsjeblieft geef mij een teken. Het zou zo fijn zijn om 'te weten' dat ze er nog is en dat ik haar ooit weer zal zien. Het idee dat het met haar dood ook gelijk helemaal klaar is.. vind ik heel moeilijk. Dat ik haar echt nooit nooit meer zal zien, dat wil ik gewoon niet geloven. Ik wil geloven dat ik haar ooit weer eens zal zien. Ik hoop echt dat ze nog ergens is en dat ze bij ons kan zijn. Ik droom de laatste tijd wel veel over haar.. de ene keer wat helderder/realistischer dan de andere keer. Maar ik merk dat ik dat wel heel erg fijn vind, dan is het wel een beetje alsof ze nog bij me is.

Sommige mensen spreken over een gevoel dat ze hebben, anderen maken iets mee wat ze als teken van hun geliefde zien en weer andere mensen menen een dierbare zelfs gezien te hebben.

Misschien dat iemand mij kan vertellen wat voor jou een teken is of waar jij het gevoel van krijgt dat iemand er nog is..

Alvast bedankt..

Liefs, Cil

lmdehaan
Lid
Berichten: 47
Lid geworden op: Za 19 Mar 2011 12:09

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor lmdehaan » Za 03 Mar 2012 15:56

Hoi Cil,

Toen mijn mama er nog was heb ik haar gevraagd of ze als witte vlinder langs wilde komen. De weken na haar dood heb ik heel veel witte vlinders gezien. Mijn vriend en ik liepen zelfs een keer door de stad en toen hadden we het over mama. Op dat moment vloog er een witte vlinder langs. Ik wil heel graag geloven dat dat een teken van mama is geweest.
Verder "voel" ik haar niet ofzo.. Ik heb niet het idee dat ze bij me is, terwijl ik dat ook zo graag zou willen. Ik heb ook heel lang niet over mama gedroomd, terwijl ik dat ook zo graag wilde. De laatste maand (mama is op 23 april 2011 overleden, dus ik heb de eerste 9 maanden geen dromen over haar gehad) heb ik heel af en toe een droom over haar. Ik heb wel eens gehoord dat wanneer iemand in je droom voorkomt, die er niet meer is, dat ze dan wel een soort van bij je zijn.

Ik vind het ook heel moeilijk. Mensen zeggen zo vaak dat ze de aanwezigheid van hun dierbaren voelen, en dan vraag ik me af waarom ik dat dan niet heb. Maar ik denk dan maar zo, mama heeft het veel te druk met vakantie vieren en wijntjes drinken, daar waar ze nu is. Ze heeft niet eens tijd om bij mij op bezoek te komen ;-) Ik hoop dit voorjaar en deze zomer weer heel veel witte vlindertjes te zien, dat geeft me toch een fijn gevoel :-)

Liefs, Laura
Dag lieve mama.. Ik ben zo verschrikkelijk trots op je!!

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Di 06 Mar 2012 11:44

Hoi Laura,

Dankjewel voor je reactie! Ik waardeer dat je dit met mij wilt delen, het is toch iets persoonlijks dat begrijp ik. Het zien van witte vlinders moet je vast een fijn gevoel geven, vooral omdat je dit ook zo met je moeder had 'afgesproken'. Ik heb met mijn moeder nooit iets specifieks genoemd als teken, maar we hebben het wel eens over een aantal dingen gehad. Bijvoorbeeld het stil zetten van een klok ofzo. Maar mama wist ook dat ik diep van binnen ook een beetje bang ben voor het onverklaarbare.. het paranormale zeg maar. Toch heb ik gewoon zoveel vragen (net als vele anderen) over de dood en het hiernamaals.. het houdt me de laatste tijd gewoon veel bezig. Hoe fijn zou het zijn als ik mama af en toe nog kon zien of voelen.. weten dat ze nog bij me is. Voel me nu gewoon zo eenzaam zonder haar.. ik merk dat ik haar steeds meer begin te missen. Bij bijna alles wat ik doe of waar ik kom, denk ik aan haar. Als ik de babykamer aan het schilderen ben, bedenk ik me hoe graag mama mee had geholpen.. bij elke beweging van de baby voel ik een haast onbedwingbare behoefte om mama te bellen... als ik in het dorp loop, denk ik aan al die keren dat ik samen met haar boodschappen ging doen.. toen ik van het weekend in hetzelfde welness resort was als waar mama ooit geweest was, vroeg ik me de hele dag op elke plek af of mama daar ook had gezeten. Het missen is gewoon 24/7 .. en ik heb het er heel erg moeilijk mee.

Laatst zei Liddy (moderator) in een reactie dat ik gewoon tegen mama moet blijven praten, dat ik daardoor tegelijkertijd bedenkt wat ze zou hebben geantwoord. Dat er meer is tussen hemel en aarde. Diezelfde dag nog ging ik een rondje lopen op werk (werk op een prachtig groot mooi landgoed) en in gedachten praatte ik tegen mama.. dit doe ik wel eens vaker maar meer onbewust. Ik zei dat ik haar miste en vroeg haar me een teken te geven door me vannacht over haar te laten dromen. En inderdaad, die nacht heb ik over haar gedroomd. Droomde dat ze op bed lag, overleden, maar dat ze door iemand bij de handen werd genomen, haar ogen open deed en opstond. Vervolgens hoorde ik overal vrolijke muziek en zag ik mijn moeder vrolijk meedeinen en neurien op de muziek.. op de manier die zo typisch was voor haar, met haar lachende gezicht. In mijn droom pakte ik mijn mobiel om een filmpje te maken omdat ik dat moment voor altijd wilde vastleggen en het nooit meer vergeten.. toen moest mama huilen. Ik zei haar dat ik zo veel van haar hou... ze antwoordde dat ze dat wist en ook van mij hield.. Toen werd ik wakker.

Nu ik dit zo typ hier, moet ik er weer van huilen. De droom was zo echt, ik kon haar voelen en ze was zo typisch mama. Het was alsof ik heel even weer bij haar was. Ik zou elke nacht wel over haar willen dromen. Het is zo fijn, maar tegelijkertijd heel moeilijk omdat ik me, zodra ik wakker word, weer even heel hard besef dat ze er niet meer is en het gemis even nog groter is. Toch voel ik me na die droom een beetje meer gerust gesteld. Klinkt misschien stom, misschien was het toeval, misschien zoek ik er te veel achter.. maar het voelt als een teken...

Ik hoop op nog meer dromen over haar en ik hoop voor jou op een hele hoop witte vlinders deze zomer!! :)

Liefs, Cil

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor liddy » Di 06 Mar 2012 12:02

Wat een geweldige droom over je moeder.
Dit zijn de dingen waarin je 'contact' hebt met je moeder.
Ze heeft je willen geruststellen door jou te laten merken dat ze nu op een plek is die fijn is voor haar.
Ach, er zal best een of andere wetenschapper zijn die verklaring heeft voor jouw droom.
Echter bewijzen dat hij/zij gelijk heeft, kan hij/zij niet.
Of je nu wel of niet geloofd wordt door anderen, laat je dat niet weerhouden om aan jouw droom vast te houden.
Het is jouw droom, het is jouw oprechte beleving, het is jouw moeder die je gerust kwam stellen.
Ik wens je nog vele mooie dromen. Laat je moeder merken dat er leuke dingen gebeuren.
Vertel haar wat je anders via de telefoon zou vertellen. Door te vertellen, beleef je fijne dingen nog een keer en dat helpt.
Ga jij gerust zo verder, jij komt er wel.

lmdehaan
Lid
Berichten: 47
Lid geworden op: Za 19 Mar 2011 12:09

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor lmdehaan » Wo 07 Mar 2012 19:40

Hoi Cil,

Wat een ontzettend mooie droom!! Net wat Liddy zegt, het lijkt wel alsof ze wil zeggen dat ze het goed heeft nu. En dat ze jou wilde geruststellen. Wat mooi zeg! Ik hoop ook dat je je kunt vasthouden aan deze droom. Ik vind het zo mooi dat je haar gevraagd hebt om in jouw droom voor te komen, en dat dat ook gebeurde. Ik krijg er tranen van in mijn ogen :)
Dat gevoel van bellen heb ik ook heel regelmatig. Ik denk dat ik dat ook maar eens hardop uit ga spreken "naar mama". En inderdaad, wat Liddy zegt, jij komt er zeker wel! Ik wens je inderdaad nog hele mooie dromen toe, en ik hoop dat er deze lente/zomer weer heel veel witte vlindertjes voor mijn raam zitten :)

Liefs, Laura
Dag lieve mama.. Ik ben zo verschrikkelijk trots op je!!

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Ma 12 Mar 2012 12:12

Dankjewel Laura, ik was er ook helemaal blij mee! En van het weekend gebeurde er nog zoiets bijzonders. Ik ben er nog helemaal vol van, dus ik móét het gewoon even vertellen :)

Mijn vader is momenteel een weekje ertussen uit, heel goed en knap van hem.. gelukkig geniet hij er ook goed van. Afgelopen zaterdag ging ik langs om de post uit de brievenbus te halen. Zo alleen in dat lege huis, ik werd er een beetje sip van en op een gegeven moment zat ik luid snikkend op het bed van mama.. ik miste haar zo heftig! Ik zat hardop te praten hoeveel ik van haar hou en dat ik haar zo ontzettend mis. Opeens stopte ik en bedacht ik me dat ik nog een keer naar het
t-shirt wilde zoeken dat mama heel graag aan haar beste vriend wilde geven. Dat was een shirt met een bepaalde tekst waarvan ze heel graag wilde dat haar beste vriend die kreeg. Papa en ik hadden er de afgelopen weken al een aantal keren naar gezocht.. kast doorgespeurd, spulletjes aan de kant.. maar niets. Het hielp ook niet echt dat ik geen idee had hoe dat shirt eruit zat.. wist niet wat voor kleur, alleen welke tekst erop stond. Dus ineens uit het niets moest ik daaraan denken. Dacht ik zoek nog één keer. Hardop zeg ik tegen mama "mam, als je wil dat ik dat shirtje aan Kees geef, moet je echt even zeggen waar het is, want ik weet het echt niet". Letterlijk twee tellen (!!) later open ik de kastdeur en mijn oog valt gelijk op een hanger met een zwart shirt waar ik heel lichtjes iets op zie glinsteren. En verrek.. DAT IS HEM! Een zwart shirt met zilveren letters. Mijn verdriet was in één klap weg! Ik vond het zo bijzonder. Weken hebben we tevergeefs gezocht.. ik heb ook echt op alle hangers gekeken. En dan nu.. ik vraag het mama en twee tellen later vind ik hem! Toeval?? Misschien.. Maar voor mij voelde het echt weer als een klein teken. En helemaal het moment waarop het gebeurde.. dat ik snikkend in tranen op het bed zit.. zo ontzettend verdrietig ben.. Alsof mama me echt even wilde laten weten dat ze bij me was.. me even op wilde peppen. Want daarna was ik helemaal hyper! Gelijk papa gebeld en verteld.. die vond het ook helemaal bijzonder.

Zo.. dat moest ik eventjes kwijt :) Voel me weer even helemaal blij!

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor liddy » Ma 12 Mar 2012 14:12

Wat een prachtig teken van je moeder.
Nu weet je wat er bedoeld wordt als mensen zeggen nog in 'contact' te staan.
Soms komt het wanneer je er om vraagt, soms komt het wanneer je het nodig hebt en vaak is het er niet.
Maar goed ook want dan zijn de keren dat het er wel is echt een cadeau.
Je loopt vast op vleugels nu, geniet ervan.

Bart1974
Lid
Berichten: 216
Lid geworden op: Zo 18 Sep 2011 13:24

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Bart1974 » Do 15 Mar 2012 07:25

wow echt mooi Cil...en dit is gelukkig niet de eerste keer dat je zo'n teken hebt mogen ontvangen he....ik hoop dat er nog velen mogen volgen...

take care!

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Do 15 Mar 2012 12:35

Dankjulliewel :)

Elke keer als ik eraan terug denk word ik er blij van. Gisteren samen met mijn vader het shirt bij de vriend van mijn moeder gebracht en het verhaal verteld.. Hij vond het ook heel bijzonder!

Het is ook heel erg fijn om nu echt het gevoel te hebben dat mama op de een of andere manier nog bij me is.. het voelt minder eenzaam.

Lini
Lid
Berichten: 70
Lid geworden op: Ma 31 Jan 2011 15:52

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Lini » Do 15 Mar 2012 13:04

Lieve Cil,

Wat fijn dat je dit nu meemaakt. Ik las laatst iets waar me jouw verhaal erg aan doet denken. Er stond dat de relatie die je had met degene die is overleden niet verdwijnt, maar verandert als deze persoon is overleden. Op de één of andere manier vond ik dat wel hoopgevend klinken: je bent niet ineens 'wees', het is allemaal minder definitief dan het lijkt. Je moeder blijft er, ook al is ze er nu zelf niet meer maar leeft ze verder in jou. Wat jij zegt sluit daar wat mij betreft helemaal op aan. Mooi om te zien, dat er zulke lichtpuntjes in de duisternis kunnen zijn en dat ondanks de dood van je moeder, je toch ook verderleeft... met haar!

Groetjes Lini

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Ma 19 Mar 2012 13:16

Hoi Lini,

Ik hoop heel erg dat het inderdaad niet zo is dat je relatie met iemand verdwijnt.. dat de dood niet het definitieve einde betekent. Die gedachte maakt me heel somber. Ik hoop dat mama er op de een of andere manier nog is en bij me zal blijven. Dit zal ik nooit met zekerheid weten, maar de dingen die ik laatst heb meegemaakt geven me in elk geval een heel fijn gevoel. Het gevoel en de hoop dat ze er inderdaad nog is en dat stemt me wat vrolijker. Want het gemis lijkt alleen maar erger te worden. Ik moet steeds denken aan de laatste dagen.. hoe in de war mama was van de morfine en hoe pijnlijk het was om haar zo te zien, totaal niet zichzelf. De laatste lieve dingen die ze in de heldere momenten nog tegen me zei. De laatste keer dat ze mijn hand strelend vasthield en me lange tijd aankeek... zonder iets te zeggen wist ik wat ze bedoelde. Ik kan haar zachte hand nog steeds voelen. Ik weet ook nog de paniek die ik de avond voor haar overlijden voelde toen ze in een warrige bui was en ik totaal niet wist wat ik moest doen.. ik reageerde gestresst en paniekerig ipv van kalm en liefdevol.. ik ben toen een beetje in de war en geschrokken weggegaan naar huis die avond. Het blijft me maar achtervolgen dat dát het laatste bewuste moment met mijn moeder was. Ik had haar beet moeten pakken en in haar ogen moeten kijken, echt contact maken en dan zeggen dat ik van haar hield. Daar heb ik spijt van. Ik ben ook bang dat mama het me kwalijk neemt dat ik zo van slag was die laatste avond. Ik krijg die beelden in elk geval niet uit mijn hoofd. Dat vind ik zo jammer, ik hoop dat dat nog komt. Want mama's leven was zoveel meer dan alleen die rotziekte en haar overlijden. We hebben zoveel mooie momenten samen gehad. Maar op de een of andere manier, kan ik op het moment alleen nog maar aan de nare dingen denken. Die verschrikkelijke beelden blijven in maar in mijn hoofd hangen. Die momenten dat ik het gevoel heb dat ze er toch nog is, zijn dan ook heel waardevol. Ik mis haar echt enorm.

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor liddy » Ma 19 Mar 2012 13:37

Dat schuldgevoel is beslist niet nodig.
Je hebt gereageerd als een liefhebbende dochter die even niet wist om te gaan met de situatie.
Achteraf gezien had je anders willen reageren, echter op het moment zelf ging dat niet.
Daar hoef je geen schuldgevoel over te hebben, je hebt gedaan wat je kon.
Een professionele hulpverlener had misschien anders gereageerd en afstandelijker, jij reageerde vanuit je hart.
Als je dit schuldgevoel wilt leren omzetten in een positiever gevoel, kan ik je aanraden om naar een psycholoog te gaan die met EMDR werkt.
Het zou zo jammer zijn als deze ervaring je blijft achtervolgen.

Iemand is pas helemaal weg, als er nooit meer aan hem/haar gedacht wordt.

Cil
Lid
Berichten: 122
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 13:38

Re: Mijn moeder gaat overlijden aan longkanker

Berichtdoor Cil » Ma 19 Mar 2012 13:58

Diep van binnen weet ik ook dat mama het me niet kwalijk neemt... ik neem het mezelf alleen wel kwalijk, ik had het graag anders gedaan toen. Wetende dat dat het laatste bewuste moment met mama was,
vind ik verschrikkelijk. Het staat op mijn netvlies gebrand. Ik hoop dat met de tijd de mooie momenten samen de boventoon zullen gaan voeren en al het nare wat naar de achtergrond zal verdwijnen.

Ik ben bekend met EMDR. 'Grappig' dat je dat noemt, EMDR heeft mij eerder al eens erg geholpen. Ik zit soms ook wel eens te twijfelen om weer naar de psycholoog te gaan.
Ik heb een in totaal 2 jaar bij haar gelopen (met een tussenpoze) en ik had een goede klik met haar, ze heeft mij enorm geholpen. Maar ik twijfel omdat ik denk/vind dat ik het ook een keer zelf moet kunnen..
ik kan niet om het minste of geringste naar haar toegaan om mijn hand vast te houden zeg maar. Ik weet ook dat ik veel sterker ben als persoon dan een paar jaar geleden.
Maar misschien ben ik hier te streng in voor mezelf. Het helpt ook niet dat de kosten voor de psycholoog zo zijn gestegen..
Ik wacht denk ik nog even af. Maar het is fijn te weten dat EMDR altijd nog een optie is.


Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten