Ik ben mijn vader kwijt

Ben je tussen de 18 en 26 jaar en heb je een van je ouders verloren? Dan kun je hier terecht.

Heb je behoefte aan mailcontact met anderen,
Surf naar: http://www.diagnose-kanker.nl/lotgenote ... verwerking
Er is daar een speciale mailgroep voor jullie.
Deze mailgroep heet "Rouwverwerking kinderen van een overleden ouder, broer of zus" afgekort "Rouwverwerking-KvOOBZ" en is bedoeld voor "Kinderen van overleden ouders, broers en zussen".
Pitiii
Lid
Berichten: 5
Lid geworden op: Wo 11 Apr 2012 08:34

Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor Pitiii » Wo 02 Mei 2012 10:13

Op 11 april j.l. schreef ik op deze site dat het erg slecht ging met mijn vader. Hij was 63, had uitgezaaide darmkanker en hij was uitbehandeld. Ik zag hem met de dag achteruit gaan en leefde zo in een roes dat ik niet door had dat het heel snel ging en ik m'n lieve papa snel kwijt zou zijn. M'n vader wilde thuisblijven, ondanks het gezeur van mij en anderen om naar een hospice te gaan. Nu ben ik blij dat hij koppig is gebleven en dat het gegaan is zoals hij het wilde. Op 22 april j.l. is hij in mijn bijzijn en anderen rustig overleden.

Ik ben 21 jaar en woon samen. De afgelopen 2 maanden zijn heel erg stressvol geweest voor me. Als ik mijn vader niet aan het verzorgen was of aan het kibbelen was met mijn moeder die me niet echt hielp, dan zat ik wel in de zenuwen of het wel goed ging met mijn vader. Daardoor kreeg ik geregeld paniekaanvallen als ik bijvoorbeeld met de trein ergens heen moest, en was ik zenuwachtig voor de stomste dingen. Dat heb ik nu nog, en nog steeds zit ik in een roes. Soms denk ik ineens ''hoe zou het met 'm gaan, krijgt 'ie wel de juiste medicatie?'' en dan ineens krijg ik de klap dat ik daar niet meer over na hoef te denken..

Wat ik meer lees hier en wat je vaak hoort is dat iedereen gewoon doorgaat met leven en jij stilstaat. Dat is zo moeilijk, een voorbeeld hiervan was afgelopen Koninginnedag. Ik was het liefst zo diep mogelijk onder de dekens gekropen, maar ben voor mijn vriend toch maar even meegegaan naar de stad. Door vrienden werd ook gezegd, ''tja maar jouw leven gaat door'' alsof je niet mag rouwen.

Ik hoop hier wat tips te vinden die me kunnen helpen bij het rouwproces, naast het opschrijven van gedachten etc en het praten erover.

Sterkte allemaal.

alice@51
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Za 21 Apr 2012 08:48

Re: Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor alice@51 » Wo 02 Mei 2012 12:32

Hai, ten eerste wil ik je condoleren met het overlijden van je vader. Wat is het moeilijk he om iemand te moeten missen waar je zoveel van houdt. Ik herken het hoor je verhaal, veel stress en spanning. Mijn zus heeft ongeneeslijke longkanker. Zit in een roes van ellende soms, maar probeer toch leuke dingen te doen. Net wat je zegt: iedereen zegt dat het leven doorgaat, wat een dooddoener (sorry voor het woord) Tuurlijk gaat het leven verder, maar deze wijsheid komt vaak van mensen die zelf nog niets hebben meegemaakt. Neem de tijd om te rouwen, zak effe "lekker"weg in die put van verdriet maar probeer toch ook van het leven te genieten.
Ik probeer elke dag een geluksmomentje te kiezen, al is het maar een leuk boeket aanschaffen of mn favoriete wijntje te drinken. Ik heb een goede vriendin waar ik gelukkig mee kan lachen en huilen...hoop dat jij dat ook hebt.
Veel sterkte en veel liefs Alice

riaw
Lid
Berichten: 255
Lid geworden op: Zo 12 Sep 2010 19:48

Re: Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor riaw » Za 05 Mei 2012 22:08

ik ben een kankerpatiente,en zou niet anders willen dan wat jullie doen,jullie zijn echt bezig met wat ons bezield,

Pitiii
Lid
Berichten: 5
Lid geworden op: Wo 11 Apr 2012 08:34

Re: Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor Pitiii » Di 15 Mei 2012 15:51

Een beetje late reactie van mijn kant..

@alice@51 : Dankjewel, het is inderdaad heel erg moeilijk. Jouw situatie is ook vreselijk, is je zus allang ziek? Het is erg moeilijk om zo machteloos te zijn en te horen dat het ongeneeslijk is. Mijn vader had zich erbij neergelegd, ook omdat hij al 10 jr reuma had en niet oud wilde worden met die pijn. Dat is toch wel een fijne gedachte. Hoe is jouw zus eronder?

Ik ga eind deze week praten met een professional over het rouwproces. Ben nog niet aan het rouwen, heb natuurlijk wel huilbuien af en toe. Maar door alle stress lijk ik wel overspannen te zijn ofzo. Continu gestresst, beetje straatvrees (durf niet goed naar school te gaan of met het ov te reizen) en voel me angstig wanneer er een hoop mensen om me heen zijn. Ik baal hier echt verschrikkelijk van, zit in het 1e jaar van een opleiding die ik echt leuk vind, maar door alles zou ik het dit jaar bijna niet halen. Ik probeer zoveel mogelijk thuis te doen en toch ook wat leuke dingen te doen wanneer het kan.

Praten is inderdaad erg belangrijk, heb niet echt een hele goede vriendin met wie ik kan praten, maar mijn vriend is er wel altijd voor me. Daar heb ik wel veel geluk mee. Wat ik ook erg fijn vind is het luisteren naar de muziek die tijdens de uitvaart gedraaid werd. Zodra ik dat hoor begin ik te huilen en dat lucht wel op.

@riaw: Is de kanker nog behandelbaar? Heel veel sterkte en kracht wil ik je toewensen!!!!

riaw
Lid
Berichten: 255
Lid geworden op: Zo 12 Sep 2010 19:48

Re: Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor riaw » Zo 20 Mei 2012 18:43

Dank je voor jouw reactie en ik ben inderdaad al behandeld,en ben nu "kankervrij"wel nog elke drie maanden op controle en veel restverschijnselen van mijn operatie,ik maak ook dagelijks mee dat mensen reageren dat je blij mag zijn dat je nog leeft,maar vergeten wat elke keer die controles met je doen,elke keer weer die spanning.

Ook is normaal eten voor mij niet meer mogelijk waardoor je ook erg veel mist.

Op vakantie en in een hotel logeren kan niet meer,uit eten is niet meer mogelijk,je schaamt je om in gezelschap te eten omdat je zo zit te knoeien.

Zoals je ziet is dit ook een vorm van rouwen,maar ik probeer toch opgewekt te blijven en lach nog best veel.

Pitiii
Lid
Berichten: 5
Lid geworden op: Wo 11 Apr 2012 08:34

Re: Ik ben mijn vader kwijt

Berichtdoor Pitiii » Ma 10 Sep 2012 12:10

@Riaw ben lang niet meer op dit forum geweest, maar hoe gaat het nu met je? Hoe oud ben je eigenlijk als ik vragen mag?
De nasleep van een operatie en dan nog de controles zullen inderdaad zwaar zijn..! Wat voor kanker had je?
Wanneer je in gezelschap eet en de mensen weten er van, zijn die schaamtegevoelens dan wel nodig?

Mensen reageren vaak ''makkelijk'', maar natuurlijk weten zij niet hoe het daadwerkelijk is. Ik krijg ook vaak nog goed bedoelde adviezen en dan probeer ik maar te denken dat het goed bedoeld is, maar ik kan er soms boos om worden. Soms is het beter om niks te zeggen ipv goed bedoeld advies.

Goed dat je de kracht heb om toch opgewekt te blijven, probeer te genieten van kleine dingen :)

Nog heel veel sterkte met alles!


Terug naar “Rouwverwerking jonge volwassenen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast