Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerHallo,
Bij mijn vader is vorig jaar augustus keelkanker geconstateerd, en vlak daarna longkanker. De helft van de betreffende long is verwijderd, en dat is goed gegaan, daarna is hij bestraald voor zijn keel. Hij is nog niet fit,
zijn resterende stuk long is een beetje gekanteld, en daardoor heeft hij het telkens benauwd en heeft hij snel longonsteking. Morgen gaan we weer naar het UMC in Groningen, als het niet goed is, moet die long er helemaal uit.
Bij mijn moeder is vorige week een tumor uit haar dikke darm gehaald.
Op dit moment zitten we te wachten op uitslag of het is uitgezaaid of niet. Ik ben bang van wel, want ze heeft al 4 jaar klachten. Telkens werd gezegd dat dat kwam door verklevingen van vorige operaties.....
Ik voel me af en toe zo ***, ik vind het ook lastig om door te gaan met de zaken van alledag, zoals werken, huishouden etc...
Hoe ervaren jullie dat en waar halen jullie de kracht vandaan om telkens maar positief te blijven??
groeten, Ellen
mijn vader en moeder hebben kanker....
huilen
Hoi Ellen,even gelezen wat je schrijft,enkele dingen van jou ,die je schrijft,hoe kunnen jullie positief blijven.Laat voorop stellen Ellen dat geen mens positief blijft onder deze omstandigheden,zoals jij je vader en moeder ziet ,dat knaagt en vreet aan je. En hoe verwerkt je zo iets.Hulp huisarts die schrijft je wel oxazepam voor,blijft u beetje rustiger door mevr en wil ook nog wel bemiddelen dat je naar maatschappelijker werkster gaat,waar je tegen aan ken praten,Laat ik je een ding vertellen Ellen jij moet zelf doen om alles te verwerken ,zo sterk moet je wezen,ga maar is geweldig potje zitten janken ,schreeuw het uit waarom,zeg misschien zo wat Ellen maar ken soms wel opluchten,Woont ook in pracht omgeving ,wandelen met hond(en) en de gedachten verzetten Ellen,en kijk om je heen naar de vogels en de natuur,Maar nou het belangrijkste Ellen is, in nood leer je, je vrienden kennen.Wil er mee zeggen Ellen ,dat je,je hart ken luchten bij hun en je aanhoren,en wie daar begrip voor heeft is je ware vriedin of vriend.Eindig bij deze Ellen,maar misschien kom ik je wel is tegen in het UMCG,want heb er menig voetstap liggen.Ellen sterkte met je ouders,en hou je haaks ,want er zijn nog wel mooie dingen in het leven ,klamp je daar maar beetje aan vast.Groetjes Jan. 
ben op zoek naar goeie chemo therapie,voor darmkanker met uitzaaigen lever, vraag me af of die er is, wat de levens verwachting verhoogt.
Hoi Jan,
Bedankt voor je reactie. Tsja, huilen, dat heb ik gisteren wel gedaan. We kregen de uitslag van mijn moeder, de kankercellen zijn in haar bloedbaan gekomen, het kan elk moment overal opduiken. De verwachting is de lever, daarvoor krijgt ze vandaag een scan.
Haar levensverwachting is nu ergens tussen de paar maanden en de 2 jaar. Beter wordt ze niet meer. Ze haalt alleen de paar jaar als chemo mogelijk is, dat horen we dinsdag......
Met een beetje pech, kan ze over een paar maanden weg zijn.
Gisterenochtend met mijn vader naar het UMCG geweest, met hem gaat het (lichamelijk) wel redelijk, zijn longen waren schoon. Hij heeft alleen nog zoveel bijwerkingen.
Ik ga nu naar buiten, je advies opvolgen. Straks maar weer naar het ziekenhuis en er volop tegenaan, vanmiddag werken.
Bedankt voor je reactie!!
Waarom heb jij menig voetstap in het UMCG liggen?
Bedankt voor je reactie. Tsja, huilen, dat heb ik gisteren wel gedaan. We kregen de uitslag van mijn moeder, de kankercellen zijn in haar bloedbaan gekomen, het kan elk moment overal opduiken. De verwachting is de lever, daarvoor krijgt ze vandaag een scan.
Haar levensverwachting is nu ergens tussen de paar maanden en de 2 jaar. Beter wordt ze niet meer. Ze haalt alleen de paar jaar als chemo mogelijk is, dat horen we dinsdag......
Met een beetje pech, kan ze over een paar maanden weg zijn.
Gisterenochtend met mijn vader naar het UMCG geweest, met hem gaat het (lichamelijk) wel redelijk, zijn longen waren schoon. Hij heeft alleen nog zoveel bijwerkingen.
Ik ga nu naar buiten, je advies opvolgen. Straks maar weer naar het ziekenhuis en er volop tegenaan, vanmiddag werken.
Bedankt voor je reactie!!
Waarom heb jij menig voetstap in het UMCG liggen?
Bitterheid
Hoi Ellen,Gaan bij deze onze ervaringen maar is weer uitwisselen,Las van je,dat je met vader naar het umcg bent geweest ,voor zijn long en dat ie vrij redelijk is nou,enigzins positief Ellen ook blij om voor hem ,en voor jou.Zeg dit Ellen omdat ik veel negatiefs hoor overal ,en van doctoren in het ziekenhuis ook,wou er met zeggen ,je hoopt is op goeie geluiden van doctoren maar dan hebben ze weer wat nieuws ondekt,wat weer de grond onder je voeten weghaald.Vraagt me ook Ellen waarom ik menig voetstap heb liggen in het umcg,val direkt bij je met de deur in huis Ellen,omdat me vrouw in de zelfde boot zit als je moeder Ellen.darmkanker met uitzaaigen,gister is ze heen geweest voor nieuw bloed ,om haar enigs zins weer op te peppen, en vandaag naar oncoloog , om de te volgende chemo,s te bespreken,Zeg je Ellen dat wordt Xeloda, weet niet of dat bekend is bij jou.Vraag aan oncoloog ,naar levens verwachting niet ingrijpen 2 maanden met Xeloda of het aanslaat 1jaar tot 1,5 jaar.Gevraagd naar andere mogelijken , waren er niet, kanker te ver gevorderd, Gevraagd naar Second opinium ander ziekenhuis in Amsterdam AvLz,afgeraden,duurt te lang en kennen ook niet meer doen.Daar sta je dan.Maar ga je nou wat zeggen Ellen ,wat me zeker niet in dankbaar heid word afgenomen en slaat ook een beetje op je moeder,Je schrijft dat je moeder al vier jaar lang klachten had ,verklevingen zijden ze, me vrouw had al dik 1 jaar maagklachten, bleek gelaat,paar maand 12 kilo afgevallen ,geen eetlust meer, net als er niet meer door kon,Nou het kardinale punt Ellen,meermalen huisarts geweest,antwoord huisarts ,mevrouw u maakt een overspannen in druk op me,Als me dochter niet aan de bel had getrokken Ellen en niet naar huisarts was gegaan met de mededeling nou gaat het verkeerd met me moeder, was ze nog niet geweest in het umcg.Zo dat heb ikvan me afgeschreven Ellen,en ieder trekt er maar zijn conclusies uit.Hoop voor jou Ellen dat het je moeder niet zo vergaan is.Ben misschien al door en door verbitterd Ellen , komt ook dat zoon van 16 jaar al heb verloren zoo,n 17 jaar geleden aan bot kanker ,heb zelf prostaat operatie ondergaan ,hartinfact van over gehouden, vandaar die vele voetstappen in het umcg Ellen.Beetje sores van me afgeschreve Ellen ,want weet drommels goed wel dat ieder huis zijn kruis heeft,Tenslotte Ellen hoop ik het beste voor je moeder ,en dat het met je vader ook beter gaat, En wij Ellen moeten de moed er beetje inhouden , want het leven gaat door, al valt het niet mee , maar je moet wel.Ellen gegroet vanuit grunn. JAN
ben op zoek naar goeie chemo therapie,voor darmkanker met uitzaaigen lever, vraag me af of die er is, wat de levens verwachting verhoogt.
Zo, dat is allemaal heftig zeg.
Ook heel erg dat je je zoon hebt verloren.
En met je hart. Kun je het nu allemaal wel aan?
Pfff, dat je vrouw overspannen was.......wat een onzin toch, vreselijk. Mijn moeder moest ook naar de psychiater. Het was allemaal geestelijk zei de huisarts....Bij mijn vader had hij het trouwens ook zwaar mis. Ach meneer, u heeft gewoon een poliep op uw stembanden, mijn vader is ook pas na 8 maanden met klachten in het ziekenhuis terecht gekomen, en dan alleen nog omdat mijn zus maar eens het ziekenhuis had gebeld omdat ze vond dat hij zo lang moest wachten, en hij zulke enge klachten had. (ze herkende het, haar schoonvader is nl. eraan overleden)
Ik heb, nadat hij het zo mis had met mijn vader (en ook iets met mijn man) een boze brief geschreven, en we zijn overgestapt naar een andere huisarts. Die wel vriendelijk is, en af en toe bij hen komt kijken, en ze SERIEUS nam.....Bitter, weet ik niet of ik dat ben. Wel kwaad, en die oude huisarts zie ik ook het liefst geschorst worden...
Ook heel erg dat je je zoon hebt verloren.
En met je hart. Kun je het nu allemaal wel aan?
Pfff, dat je vrouw overspannen was.......wat een onzin toch, vreselijk. Mijn moeder moest ook naar de psychiater. Het was allemaal geestelijk zei de huisarts....Bij mijn vader had hij het trouwens ook zwaar mis. Ach meneer, u heeft gewoon een poliep op uw stembanden, mijn vader is ook pas na 8 maanden met klachten in het ziekenhuis terecht gekomen, en dan alleen nog omdat mijn zus maar eens het ziekenhuis had gebeld omdat ze vond dat hij zo lang moest wachten, en hij zulke enge klachten had. (ze herkende het, haar schoonvader is nl. eraan overleden)
Ik heb, nadat hij het zo mis had met mijn vader (en ook iets met mijn man) een boze brief geschreven, en we zijn overgestapt naar een andere huisarts. Die wel vriendelijk is, en af en toe bij hen komt kijken, en ze SERIEUS nam.....Bitter, weet ik niet of ik dat ben. Wel kwaad, en die oude huisarts zie ik ook het liefst geschorst worden...
-
Sylleke
ik zit hier midden in de nacht achter mn laptop in mijn ouderlijk huis. Voor me op het bureau ligt een plasje met tranen..
Ruim twee weken is bij mijn lieve mamsie alvleesklier kanker ontdekt, donderslag bij heldere hemel natuurlijk. De eerste week totaal in paniek maar de dokters zeiden dat de tumor (3cm groot) op de kop van de alvleesklier zit en ze gaan hem dus operatief proberen te verwijderen, het goede nieuws was dat er zover ze konden zien geen uitzaaiingen zaten... Wat was ik opgelucht en blij!
Vandeweek een gesprek gehad met de chirurg, en wat ik ervan begrepen heb is dat ze een goede kans maakt.
Vandaag kwam ik thuis en na haar ongveer een week niet te hebben gezien wist ik niet wat me overkwam...Mijn mama, ik herkende haar niet meer terug, mager, verward, stil en afwezig.Dit kan niet goed zijn dacht ik, en besloot en nachtje hier te blijven slapen.
Ik kom niet in slaap en dacht, ik ga even wat informatie opzoeken van het internet.... Ik denk dat ik zo langzamerhand doordraai na het lezen van alle verhalen over alvleesklierkanker en de slechte vooruitzichten en korte levensverwachtingen..., dit komt echt als een klap in mn gezicht.. Hier had ik echt niet aan durven denken, er waren toch geen uitzaaiingen, ze gaan haar toch opereren over twee weekjes... Dit heeft de dokter allemaal niet verteld...
Ze heeft veel verdriet, dat zie ik in haar ogen, en het doet me zo verdomd veel pijn om haar zo te zien.Dit verdiend ze niet..Echt niet
Mijn lieve mamsie, het mag, nee het kan gewoon niet waar zijn, wie maakt me wakker uit deze verschrikkelijke nachtmerrie aljeblieft. Ze moet me nog zoveel leren, ben 26 en woon pas twee weken op mezelf. Ik ga afstuderen in januari en ze zegt dat ze altijd zo trots op me is dat ik het zover geschopt heb..
VERDOMME... Wat is dit nu voor een klote wereld, echt ik kan wel schreeuwen, krijssen, schoppen en slaan.
Ondertussen hoor ik haar door het huis heen spoken, continu naar het toillet.. Ik denk dat ik morgen maar even de dokter ga bellen, want dit gaat veel te snel.
Dank je wel dat ik even mijn hart heb kunnen kuchten hier op het forum, ben normaal best een binnenvetter, maar dit moest ik toch echt even kwijt.
Reacties welkom, misschien kunnen elkaar een beetje helpen en steunen.
Ruim twee weken is bij mijn lieve mamsie alvleesklier kanker ontdekt, donderslag bij heldere hemel natuurlijk. De eerste week totaal in paniek maar de dokters zeiden dat de tumor (3cm groot) op de kop van de alvleesklier zit en ze gaan hem dus operatief proberen te verwijderen, het goede nieuws was dat er zover ze konden zien geen uitzaaiingen zaten... Wat was ik opgelucht en blij!
Vandeweek een gesprek gehad met de chirurg, en wat ik ervan begrepen heb is dat ze een goede kans maakt.
Vandaag kwam ik thuis en na haar ongveer een week niet te hebben gezien wist ik niet wat me overkwam...Mijn mama, ik herkende haar niet meer terug, mager, verward, stil en afwezig.Dit kan niet goed zijn dacht ik, en besloot en nachtje hier te blijven slapen.
Ik kom niet in slaap en dacht, ik ga even wat informatie opzoeken van het internet.... Ik denk dat ik zo langzamerhand doordraai na het lezen van alle verhalen over alvleesklierkanker en de slechte vooruitzichten en korte levensverwachtingen..., dit komt echt als een klap in mn gezicht.. Hier had ik echt niet aan durven denken, er waren toch geen uitzaaiingen, ze gaan haar toch opereren over twee weekjes... Dit heeft de dokter allemaal niet verteld...
Ze heeft veel verdriet, dat zie ik in haar ogen, en het doet me zo verdomd veel pijn om haar zo te zien.Dit verdiend ze niet..Echt niet
Mijn lieve mamsie, het mag, nee het kan gewoon niet waar zijn, wie maakt me wakker uit deze verschrikkelijke nachtmerrie aljeblieft. Ze moet me nog zoveel leren, ben 26 en woon pas twee weken op mezelf. Ik ga afstuderen in januari en ze zegt dat ze altijd zo trots op me is dat ik het zover geschopt heb..
VERDOMME... Wat is dit nu voor een klote wereld, echt ik kan wel schreeuwen, krijssen, schoppen en slaan.
Ondertussen hoor ik haar door het huis heen spoken, continu naar het toillet.. Ik denk dat ik morgen maar even de dokter ga bellen, want dit gaat veel te snel.
Dank je wel dat ik even mijn hart heb kunnen kuchten hier op het forum, ben normaal best een binnenvetter, maar dit moest ik toch echt even kwijt.
Reacties welkom, misschien kunnen elkaar een beetje helpen en steunen.
hoi Sylleke,
wat erg dat je dit nu zo meemaakt.. en dat je zo kapot bent gegaan van alles wat je gelezen hebt. Belangrijk is altijd dat je goed onthoudt; iedereen is anders! . Het percentage negatieve verhalen (niet rot bedoeldt ofzo) is gewoon groter op internet, dan het aantal positieve, omdat je als het niet goed gaat, gewoon steun gaat zoeken, steun nodig hebt en als het goed gaat dan een heel stuk minder.
Hou vast aan wat de chirurg jullie verteld heeft! Ik kan me helemaal voorstellen dat je nu alle vertrouwen verloren bent, het zien van je moeder zo, die zo achteruit gegaan is ineens, de verhalen op internet die zo verdrietig zijn vaak. Ik hoop dat de arts je een beetje gerust kan stellen en ik hoop echt dat jullie situatie gewoon een stuk hoopvoller blijkt te zijn dan wat je op internet en hier misschien gelezen hebt.
liefs
jodyi
wat erg dat je dit nu zo meemaakt.. en dat je zo kapot bent gegaan van alles wat je gelezen hebt. Belangrijk is altijd dat je goed onthoudt; iedereen is anders! . Het percentage negatieve verhalen (niet rot bedoeldt ofzo) is gewoon groter op internet, dan het aantal positieve, omdat je als het niet goed gaat, gewoon steun gaat zoeken, steun nodig hebt en als het goed gaat dan een heel stuk minder.
Hou vast aan wat de chirurg jullie verteld heeft! Ik kan me helemaal voorstellen dat je nu alle vertrouwen verloren bent, het zien van je moeder zo, die zo achteruit gegaan is ineens, de verhalen op internet die zo verdrietig zijn vaak. Ik hoop dat de arts je een beetje gerust kan stellen en ik hoop echt dat jullie situatie gewoon een stuk hoopvoller blijkt te zijn dan wat je op internet en hier misschien gelezen hebt.
liefs
jodyi
*.* -- pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn! --uit: Rood, marco borsato *.*
Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten