Mijn vriendin

[Rick]

Bij mijn lieve vriendin(30) is afgelopen week geconstateerd dat zij een tumor in het hoofd heeft zitten. Hoe en wat weten we nog niet, aangezien zij nog moet wachten op uitslag. Een week geleden besloot ze nog naar de huisarts te gaan omdat ze nogal vaak erg vermoeid was. Die verwees haar snel door naar het ziekenhuis, waar ze dit dus te horen kreeg.

Ze is erg gelukkig nogal nuchter en sterk in, waardoor je aan haar zo niks zou merken. Ze gaat vooralsnog nog gewoon door met haar leven. Ik kan mij vooralsnog slecht uitten naar haar toe, hoe mijn gevoelens hierover zijn. Het laatste wat ik wil is haar lastig vallen met mijn emoties. Maar de schrik zit er bij mij goed in. We hebben slechts iets van 7 maanden iets met elkaar, maar ik weet gewoon dat zij mijn grote liefde is. En ik ben verschrikkelijk bang haar kwijt te raken. Is het niet door deze rotziekte, is het wel door haar koppigheid niet de steun te accepteren die ik haar zeker wil geven.

Ik hoop vooralsnog dat alles mee zal vallen, maar zwaar zal het zeker worden.
Jullie horen meer van mij..

[jodyi]

hoi Rick,

wat een nieuws man... en nu dus de onzekerheid voor de definitieve diagnose? of beter gezegd; de gedetailleerderde diagnose en wat ze eventueel willen/kunnen doen?

ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen alvas.. mocht je vragen hebben.. schrijf ze neer...

nogmaals sterkte!
jodyi

[Rick]

Hoi Jodyi,

bedankt voor je reactie!
Als er een onderzoek wordt gedaan, hoe lang kan het eigenlijk duren voordat er een uitslag (oftewel) wat duidelijkheid is?

Zij kijkt er erg luchtig tegenaan, dit kan uiterlijk vertoon zijn maar haar kennende ziet ze het ook zo. Ze laat het allemaal op haar af komen, maar heeft ook geen idee wat haar staat te wachten (wie wel?) Toch worden er nu opeens veel dingen duidelijk voor haar. Vermoeidheid, hoofdpijn, slecht kunnen lezen op sommige momenten........en haar geheugen. Ik probeer voor haar sterk te zijn, maar dit valt niet altijd even mee. Vanavond, nadat ze bij me was geweest stortte ik dan ook lichtelijk in.

Na een periode van pech, onzekerheid en niet lekker in mijn vel zitten, kwam zij ineens op mijn pad. Alles zag er weer beter uit...en ging ook weer de goede kant op. En nu ben ik verschrikkelijk bang haar kwijt te raken. Maar het beetje hoop wat er is, daar zullen we moed uit moeten putten. Een gedetailleerde diagnose zal daar in ieder geval wat uitsluitsel in bieden.

Ik zal nu maar proberen te slapen...

Rick

[jodyi]

hoi Rick,

onderzoeksuitslagen kunnen op verschillende tijden binnen zijn. Dat hangt af van het soort onderzoek vaak. Weefsel onderzoek staat vaak toch al gauw een week voor. Scans zijn veel sneller. Net als bloedonderzoek. Maar mijn ervaring is wel, dat artsen pas wat vertellen als ALLE uitslagen binnen zijn.. dus ook al zijn de bloeduitslagen binnen en de foto's.. ze vertellen pas wat als het plaatje compleet is. Dat is eigenlijk ook wel beter.. omdat je anders soms eerst goed nieuws krijgt, wat later slecht blijkt te zijn.. of andersom.. Nou zou je zeggen andersom is minder erg.. maar het is nog erg.. omdat je eerst zo verschrikkelijk verdrietig wordt, of schrikt... en later blijkt het niet zo te zijn.. dan is dat natuurlijk wel fijn.. maar als ze hadden gewacht.. had je die schrik ook niet gehad. Maar oke.. het is dus even afwachten.. Fijn dat je vriendin bij de dag kan leven.. sommigen mensen kunnen dat.. en dat is een goede eigenschap.. ik kan het ook niet , maar daardoor maak ik het mezelf wel moeilijker dan wanneer ik bij de dag zou (kunnen) leven. Probeer het te leren zou ik zeggen.. hoe moeilijk ook.. en verder.. je mag best vertellen dat je je zorgen maakt! Dat je verdrietig bent.. Maar weet dat je pas echt wat weet, als alle uitslagen binnen zijn..
Hopelijk kun jij je verhaal en verdriet ook bij anderen kwijt... of in een sport of wat dan ook..
heel veel sterkte!

jodyi

[Rick]

Nog steeds geen nieuws of oproep, de onzekerheid valt mij zwaar.....ik kan me het niet voorstellen hoe het voor haar moet zijn.

Ze heeft besloten de relatie te verbreken mocht het kwaadaardig zijn, zij wil mij hier niet in meeslepen...

[Rick]

Inmiddels is er een onderzoek geweest en het is kwaadaardig te grote van een knikker. Ze begint volgende week met haar medicijnen. Maar ze liet verder niet veel los....ik spreek haar later op de avond nog.

[Renee]

Slecht nieuws joh. Maar misschien wel operabel? Het hoeft nog niet het einde te betekenen hoor!!
En wat afgrijselijk dat ze het uit wil maken als het kwaadaardig zou zijn. Volg je hart hoor!!

Ontzettend veel sterkte gewenst

[Rick]

Dank je voor je reactie Renee,

Heb inmiddels een beetje meer info:
Ze gaan eerst door middel van medicijnen er enigzins controle over te krijgen zo ver ik begrepen heb. Mochten deze aanslaan, kan ze ermee leven. Ze heeft verder weinig meegekregen, want toen eenmaal het woord kwaadaardig viel.......voelde ze zich alsof ze verdoofd was.

Ik heb er goed met haar over kunnen praten en vooralsnog lijken we nog steeds bijelkaar te blijven. Dit vind ik geeneens het belangrijkste.....ik hoop dat zij er helemaal bovenop komt. Wat dat betreft is ze wel een vechter........al komt deze klap natuurlijk hard aan. Deze diagnose gun je niemand.....laat staan iemand waar je zoveel van houdt...