pa moppert, kinderen grinniken

[r.landouw]

kersttijd.
leuke periode om diverse kerstmarkten te bezoeken.
oh oh, foute boel.
dat gaat mis.
ja hoor: Rietepiet komt met allerlei ideeen.
zuchtend met de auto er op uit.
zelfs de achterbank moet opgeklapt worden.
"Ja maar we hebben het nodig;
het is enig;
het is goedkoop;
we kunnen het altijd wel gebruiken;
dat is net wat ik zoek"
noem maar op.
volgepakt retour.
volgend probleem: opslag.
"geen probleem hoor. ik heb bij....een heel goedkope aanbieding gezien. open tuinkast. bouwpakket.
heel eenvoudig in elkaar te zetten"
oh nee he?
het noodlot voltrekt zich, geen ontkomen meer aan.
"dat is perfect voor wat we nodig hebben. kunnen we een heleboel potten en vazen in kwijt"
alle tegenwerpingen ten spijt: het ding komt er.
"kom op. niet zeuren. verwarmde garage. dus aan de slag."
nou ja, wat moet dat moet dan maar.
manmoedig aan de gang.
schuren, gronden, schuren, driemaal met echte verf.
ja, heel juist, onderdeel voor onderdeel.
dat lukt nog wel, gaat lekker snel.
maar nu: de onderdelen in elkaar zetten.
poeh poeh, maar liefst twee lange zijplanken, vier dwarsplanken en een soort topplank.
steeds meer spijkers en schroeven nodig.
eindelijk, he he, voor elkaar.
komt nog het gewicht van de vazen en potten bij.
al met al redelijk stevig.
jaren gaan voorbij. slijtageplekken.
"Ron, je moet die kast maar weer eens goed in de verf zetten"
daar ben ik nu al jaren bang voor.
kan me er niet meer aan onttrekken: combinatie van vrije dagen en mooi weer.
tot overmaat van ramp de kritische, afwachtende blikken van de kinderen.
(met een grijns "nu zullen we wat beleven")
uiteindelijk de diverse onderdelen uit elkaar gekregen.
pa: "moet je nu zien wat een broddelwerk.
ik weet niet wie dat ding in elkaar heeft getimmerd, maar die is minstens een even grote klutter als ik"
honend gelach.
Maud : "pa, je hebt helemaal gelijk. die klungel ben jij zelf geweest, een paar jaar terug"
nou daar sta je dan voor paal.
toch humor, vind ik.