borstkanker

[LI]

hey

in oktober 2003 werd er bij mijn moeder (52) een zeer agressieve vorm van borstkanker vastgesteld. Inmiddels zijn we 7 maand verder, met een borstsparende operatie, 20 keer radiotherapie en een uitwendige laserbehandeling verder. de laatste check up was lichtjes postief, maar midden juni wordt er een supergrote controle gehouden

en ik ben er eerlijk gezegd niet gerust in....In het begin had ik enorm veel steun aan vrienden en collega's... tegen alle verwachtingen in ging het verbazend goed met mij
maar nu lijk ik mijn "klop" gekregen te hebben... die onzekerheid en wanhoop maken mij echt supergek. ik loop de hele dag gestresserd rond, bij de kleinste opmerking komen de tranen in mij naar boven...
Ik haat echt de persoon die ik geworden ben, zo verdrietig en verbitterd terwijl ik vroeger steeds het zonnetje in huis was! ik voel ook dat het op mijn werk niet meer zo goed gaat. thuis doei k natuurlijk mijn uiterste best om niks te laten merken: het welzijn van mijn moeke gaat boven alles!!! maar het blijft soms toch moeilijk om de schijn hoog te houden

ik vraag me echt af hoe dit allemaal gaat eindigen, want mocht mijn slecht voorgevoel uitkomen... ik durf er bijna niet over na te denken..
wat er dan gaat gebeuren

Zijn er nog jongeren die met net dezelfde gevoelens als ik rondlopen?

groetjes
Inge

[annamee]

erg voor je dat je dit moet doormaken,ikzelf heb dit dus ook meegemaakt en altijd hoop proberen te houden dat houd je op de been en dat heeft me er ook wel doorheen geholpen.
mijn moeder is 30 april overleden aan ernstig vorm van borstkanker en huidkanker overleden en heeft er 3,5 jaar meegelopen ,maar helaas heeft haar lichaam opgegeven,het is helaas naar haar hoofd gegaan.het doet heel veel pijn om iemand te verliezen waar je zo van houd en vooral als het om je ouders gaat want die heb je nog hard nodig.
maar probeer toch hoop te houden en sterk te blijven voor je moeder want ze heeft je nog hard nodig.