Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerHoi,
Ik ben Joyce (30 jaar) en heb vorig jaar de Wertheim Okabayashi operatie gehad waarbij mijn eierstokken bespaard zijn gebeleven. In mijn lymfeklieren waren geen uitzaaïngen aangetroffen. Het ging een hele tijd heel goed met mij, was o.a. weer full time aan het werk. Nu zit ik helaas weer thuis en heb erg last van pijn in mijn blaas. Ook is er een cyste aan m'n eierstok ontdekt. Ik word nu weer onderzocht, maar ben erg bang dat de kanker weer terug is. Mijn specialist zegt dat ik mij niet zoveel zorgen moet maken en dat dit wel vaker voorkomt na een dergelijke operatie. Ik ben heel benieuwd hoe het anderen vrouwen vergaat na een dergelijke ingreep. Zou graag wat ervaringen uitwisselen !
Hoop op een reactie !
Groetjes
Baarmoederhalskanker
ervaringen
Hoi Joyce,
Zelf was ik 28 toen ik borstkanker kreeg. Ik ben nu 29. Het is wel iets anders dan baarmoederhalskanker, maar ik denk dat de angst dat het terugkomt toch wel vergelijkbaar is. Zelf ben ik bij alles wat ik voel bang dat de kanker terugkomt. Terwijl ik rationeel wel weet dat iedereen wel eens iets voelt.
Herken je dit?
Groetjes, Maisa
Zelf was ik 28 toen ik borstkanker kreeg. Ik ben nu 29. Het is wel iets anders dan baarmoederhalskanker, maar ik denk dat de angst dat het terugkomt toch wel vergelijkbaar is. Zelf ben ik bij alles wat ik voel bang dat de kanker terugkomt. Terwijl ik rationeel wel weet dat iedereen wel eens iets voelt.
Herken je dit?
Groetjes, Maisa
-
Gast
Hoi Margot,
Misschien treedt ik in je voetsporen omdat bij mij pap 5 is geconstateerd. Er is al een lisbiopsie gemaakt en dinsdag krijg ik de uitslag maar volgens de arts zag het er niet goed uit. Ik ben 31. Ik ga er dus vanuit dat het niet goed is. Eigenlijk ben ik wel heel benieuwd hoe het je verder vergaan is maar ik begrijp dat jij net in een iets andere fase verkeerd als ik. Toch zou ik je graag willen leren kennen.
groetjes Moira
Misschien treedt ik in je voetsporen omdat bij mij pap 5 is geconstateerd. Er is al een lisbiopsie gemaakt en dinsdag krijg ik de uitslag maar volgens de arts zag het er niet goed uit. Ik ben 31. Ik ga er dus vanuit dat het niet goed is. Eigenlijk ben ik wel heel benieuwd hoe het je verder vergaan is maar ik begrijp dat jij net in een iets andere fase verkeerd als ik. Toch zou ik je graag willen leren kennen.
groetjes Moira
-
Gast
Hoi Moira,
Ik antwoord maar even zo. Snap niet zo goed hoe het werkt, ben hier erg onhandig mee. Je zult inmiddelds wel de uitslag hebben, ik hoop voor je dat het (voor zover dat kan) een beetje is mee gevallen.
Als je informatie wilt of mijn ervaringen wilt horen kun je mij mailen op joyce_schiferli@hotmail.com.
Heel veel sterkte
Joyce (is mijn echte naam, Margot mijn tweede )
Ik antwoord maar even zo. Snap niet zo goed hoe het werkt, ben hier erg onhandig mee. Je zult inmiddelds wel de uitslag hebben, ik hoop voor je dat het (voor zover dat kan) een beetje is mee gevallen.
Als je informatie wilt of mijn ervaringen wilt horen kun je mij mailen op joyce_schiferli@hotmail.com.
Heel veel sterkte
Joyce (is mijn echte naam, Margot mijn tweede )
-
patricia29
- Lid
- Berichten: 1
- Lid geworden op: Ma 16 Feb 2004 23:24
- Locatie: enschede
- Contact:
late reactie
Hallo joyce, Ik lees heel veel terug in jou verhaal ik ben zelf 29 en ze hebben bij mij op 28ste voorstadium ondekt en heb een kegeltje laten weghalen,maar heb ook last van mijn blaas en pijn bij het vrijen,heb nu de angst ook dat het is terug gekomen.Loop het ziekenhuis ook plat met veel buikpijn en rare afschijdingen ze hebben bij mij nu ook twee kiessters ontdenkt in mijn eierstokken daar ben ik ook bang voor dat het nu daar ook zit.Groetjes van patricia 
-
Annette_31
- Lid
- Berichten: 3
- Lid geworden op: Zo 21 Mar 2004 23:27
- Locatie: Drenthe
- Contact:
Ook ik...
Bij mij is 6 weken geleden Pap4 geconstateerd. Komende woensdag wordt bij mij een conisatie uitgevoerd. A.s. vrijdag word ik 31...
Ik liep al een jaar met vage klachten, zoals buikpijn (gebonk in die streek) en vreemde afscheiding. Ik heb 2 uitstrijkjes laten maken bij de huisarts (die het steeds op schimmelinfectie gooide, en dat 't tussen m'n oren zat). Daarna ben ik (eindelijk) eens doorgestuurd naar de gyneacoloog, die ook niets vinden kon. Vervolgens kwam ik bij de internist terecht ; via hem kreeg ik een maag- en darmonderzoek. Maar niets werd gevonden : 'Ik was zo gezond als het maar kon.'.
Toevallig dat ik in januari voor het bevolkingsonderzoek naar de huisarts moest...en daar bleek ik dus pap4 te hebben. Hoe kon dit? Er is bij mij namelijk NOOIT gechecked op baarmoederhalskanker. Ze hebben nooit verder gekeken.
Na woensdag gaat alles nog spannend worden. Ongeveer een week na de operatie krijg ik de uitslag van het stukje wat ze weg gaan halen.
Hopelijk pakt 't goed uit...ik zit nu echt in de rats.
Ik liep al een jaar met vage klachten, zoals buikpijn (gebonk in die streek) en vreemde afscheiding. Ik heb 2 uitstrijkjes laten maken bij de huisarts (die het steeds op schimmelinfectie gooide, en dat 't tussen m'n oren zat). Daarna ben ik (eindelijk) eens doorgestuurd naar de gyneacoloog, die ook niets vinden kon. Vervolgens kwam ik bij de internist terecht ; via hem kreeg ik een maag- en darmonderzoek. Maar niets werd gevonden : 'Ik was zo gezond als het maar kon.'.
Toevallig dat ik in januari voor het bevolkingsonderzoek naar de huisarts moest...en daar bleek ik dus pap4 te hebben. Hoe kon dit? Er is bij mij namelijk NOOIT gechecked op baarmoederhalskanker. Ze hebben nooit verder gekeken.
Na woensdag gaat alles nog spannend worden. Ongeveer een week na de operatie krijg ik de uitslag van het stukje wat ze weg gaan halen.
Hopelijk pakt 't goed uit...ik zit nu echt in de rats.
-
Gast
-
Annette_31
- Lid
- Berichten: 3
- Lid geworden op: Zo 21 Mar 2004 23:27
- Locatie: Drenthe
- Contact:
Hai Monique,
wat raar, zo lang... bij mij duurde het dus maar 4 weken, dat ik een oproep kreeg. Best snel dus.
Ik heb trouwens een MSN-groep opgericht voor meiden in de leeftijd van 25 - 35 jaar met baarmoederhalskanker. Je kan me altijd een (privé)bericht of email sturen voor de link!
Thnx!! Jij ook veel sterkte!!
wat raar, zo lang... bij mij duurde het dus maar 4 weken, dat ik een oproep kreeg. Best snel dus.
Ik heb trouwens een MSN-groep opgericht voor meiden in de leeftijd van 25 - 35 jaar met baarmoederhalskanker. Je kan me altijd een (privé)bericht of email sturen voor de link!
Thnx!! Jij ook veel sterkte!!
-
bekkenfysiotherapie
Wertheim-Okabayashi
Hoi Joyce en lotgenoten,
Als afstuderend bekkenfysiotherapeut wil ik je/jullie laten weten dat er een plastechniek is ontwikkeld voor vrouwen na een Wertheim. Een bekkenfysiotherapeut kan je deze techniek aanleren, mits zij (soms hij) hier in haar opleiding kennis van heeft genomen. "Mijn" opleiding voor bekkenbodemfysiotherapie zit in het Erasmus MC in Rotterdam, secretariaat l.vannes@erasmusmc.nl. Verder kun je bekkenfysiotherapeuten zoeken via de site van onze beroepsvereniging: www.NVFB.nl (maar dan wel navragen of die techniek bekend is.)
Problemen met het plassen (kunnen) ontstaan omdat de blaas het niet meer doet. Dit vergt een andere plastechniek dan zoals je het altijd deed.
Ik hoorde onlangs van een patiente van mij (lotgenoot van Joyce) dat je na de diagnose alleen maar denkt: die kanker moet eruit! Andere informatie die gegeven wordt zoals bijvoorbeeld over plasproblemen na die tijd, hoor je helemaal niet! Herkennen jullie dit?
Heel veel succes toegewenst,
Karen
Als afstuderend bekkenfysiotherapeut wil ik je/jullie laten weten dat er een plastechniek is ontwikkeld voor vrouwen na een Wertheim. Een bekkenfysiotherapeut kan je deze techniek aanleren, mits zij (soms hij) hier in haar opleiding kennis van heeft genomen. "Mijn" opleiding voor bekkenbodemfysiotherapie zit in het Erasmus MC in Rotterdam, secretariaat l.vannes@erasmusmc.nl. Verder kun je bekkenfysiotherapeuten zoeken via de site van onze beroepsvereniging: www.NVFB.nl (maar dan wel navragen of die techniek bekend is.)
Problemen met het plassen (kunnen) ontstaan omdat de blaas het niet meer doet. Dit vergt een andere plastechniek dan zoals je het altijd deed.
Ik hoorde onlangs van een patiente van mij (lotgenoot van Joyce) dat je na de diagnose alleen maar denkt: die kanker moet eruit! Andere informatie die gegeven wordt zoals bijvoorbeeld over plasproblemen na die tijd, hoor je helemaal niet! Herkennen jullie dit?
Heel veel succes toegewenst,
Karen
-
D.
Hoi allemaal,
Op 10 februari kreeg ik te horen dat m'n uitstrijkje PAP5 aangaf, en dat terwijl ik 5 jaar geleden, op m'n 30e, een goed uitstrijkje had! Volgens mijn informatie zal er normaal 10 tot 15 jaar tussen moeten zitten voor het zich zover ontwikkeld.
Nu, ruim een maand verder, weet ik wat het behandelplan is. Er wordt een datum binnen nu en twee weken geprikt om de Wertheim Okabayashi operatie uit te voeren in het AMC. Er is een heel gebied met het voorstadium geconstateerd en een gezwel(letje) van 7,5 bij 3,5 milimeter(...) Het is toch ongelofelijk dat je daarvoor zo'n grote operatie moet ondergaan. Het is allemaal zo snel gegaan dat ik nog steeds niet onder de indruk ben van het feit dat ik baarmoederhalskanker heb, het dringt gewoon niet tot me door! Ik zie enorm op tegen de operatie en dat is mijn grootste probleem (terwijl ik eigenlijk vind dat de kanker op zich mijn probleem moet zijn). Wie herkent dit gevoel?
Deetje
Op 10 februari kreeg ik te horen dat m'n uitstrijkje PAP5 aangaf, en dat terwijl ik 5 jaar geleden, op m'n 30e, een goed uitstrijkje had! Volgens mijn informatie zal er normaal 10 tot 15 jaar tussen moeten zitten voor het zich zover ontwikkeld.
Nu, ruim een maand verder, weet ik wat het behandelplan is. Er wordt een datum binnen nu en twee weken geprikt om de Wertheim Okabayashi operatie uit te voeren in het AMC. Er is een heel gebied met het voorstadium geconstateerd en een gezwel(letje) van 7,5 bij 3,5 milimeter(...) Het is toch ongelofelijk dat je daarvoor zo'n grote operatie moet ondergaan. Het is allemaal zo snel gegaan dat ik nog steeds niet onder de indruk ben van het feit dat ik baarmoederhalskanker heb, het dringt gewoon niet tot me door! Ik zie enorm op tegen de operatie en dat is mijn grootste probleem (terwijl ik eigenlijk vind dat de kanker op zich mijn probleem moet zijn). Wie herkent dit gevoel?
Deetje
-
D.
Hallo,
de anesthesist, waar ik afgelopen week een gesprek mee had voorafgaande aan de operatie die ik binnen twee weken zal moeten ondergaan, drong er erg op aan voor een ruggeprik te kiezen (eigenlijk vond hij dat ik geen keus had). Ik heb heel duidelijk gezegt dat ik dat niet wil. Toch hoor ik graag reacties van mensen die voor een ruggeprik, of juist niet, hebben gekozen bij deze operatie. Misschien kan ik daardoor m'n mening nog herzien....
Bedankt alvast!
Deetje
de anesthesist, waar ik afgelopen week een gesprek mee had voorafgaande aan de operatie die ik binnen twee weken zal moeten ondergaan, drong er erg op aan voor een ruggeprik te kiezen (eigenlijk vond hij dat ik geen keus had). Ik heb heel duidelijk gezegt dat ik dat niet wil. Toch hoor ik graag reacties van mensen die voor een ruggeprik, of juist niet, hebben gekozen bij deze operatie. Misschien kan ik daardoor m'n mening nog herzien....
Bedankt alvast!
Deetje
Beste iedereen,
11 november was de dag voor het onderzoek waarvoor mijn vriendin (Joyce...niet de Joyce uit eerdere verhalen) omdat ze net 30 was geworden aan moest deelnemen, het Baarmoederhalskanker onderzoek, voordat ze eraan deelnam kwam ze al op 4 van de 5 punten die er wel eens op konden wijze dat ze het al had, wij waren daar alleen al ontzettend van geschrokken,wertheim okabayashi ondergaan en de uitslag van alle onderzochte weefsels en lymphen waren "negatief" wat inhield geen uitzaaing,dus in ons geval GOED !! maar om het verhaal wat korter te houden en te gaan voor wat we ons eigelijk afvragen zijn de ervaring na de operatie en dan met name de thuiskomst en thuis ervaring, Joyce mocht afgelopen vrijdag(22-12-06) ..al...naar huis, ik zeg "al" omdat vrijdag 14.00uur de catheter er voor het eerst helemaal uitging en ze pas s'morgens 11uur haar eerste fysio had gekregen omtrent de houding en handeling om zelfstandig te moeten/kunnen plassen, al met al waren we rond 16.00 uur thuis, dit was ometioneel, maar heerlijk we genoten maar rond 21.00uur veranderde de sfeer enorm en begon mijn vriendin heftige pijnen te voelen, moet ik bij vertellen dat afgelopen week enorm goed is gegaan, meeste familie,vrienden,verpleging om ons heen waren onzettend verbaasd in hoe goed het ging, dus terug te komen om vrijdag avond was een aardig schok, ziekenhuis gebeld, werdt geadviseerd 2 aspirens te nemen en na 2uur nog eens terug te bellen over hoe het gaat, dit werd 15 minuten laten want ze hield het echt niet meer van de pijn en haar buik begon ook aardig optezetten, we moesten dus terug naar het ziekenhuis, werdt meteen urine/bloed onderzocht en gelukkig was de uitslag goed en duide het meer op toch nog iets te weinig drinken en te weinig rust, was natuurlijk zowiezo een hele spannende en vermoeiende dag en pas rond 20.00 ging ze ook echt even op bed, toch de nacht doorgebracht in het ziekenhuis en artsen/verpleging hebben ons duidelijk gemaakt dat het toch echt onderdeel is van het herstel, dus dat verzacht natuurlijk ook doordat er iets meer uitleg komt en dan nog natuurlijk het even moeten accepteren dat het nu eenmaal even zo moet hoe zwaar ook, rust is belangrijk.
Nu is ze gelukkig weer thuis ondergaat de pijn wel nog steeds maar die is draagelijker na degerustelling van de artsen, enigzins dan... maar toch heeft ze die stekende pijnen en ook best veel last van moeilijk kunnen ademhalen, nu heeft ze onder normale omstandigheden al wat astma dus persoonlijk denk ik dat dit ook een grote rol speelt maja ik ben geen arts en voel niet wat zij voelt dus dacht mischien via dit forum wat meer mensen te kunnen ontmoeten, met thuiskomst/thuis ervaring.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en beterschap
11 november was de dag voor het onderzoek waarvoor mijn vriendin (Joyce...niet de Joyce uit eerdere verhalen) omdat ze net 30 was geworden aan moest deelnemen, het Baarmoederhalskanker onderzoek, voordat ze eraan deelnam kwam ze al op 4 van de 5 punten die er wel eens op konden wijze dat ze het al had, wij waren daar alleen al ontzettend van geschrokken,wertheim okabayashi ondergaan en de uitslag van alle onderzochte weefsels en lymphen waren "negatief" wat inhield geen uitzaaing,dus in ons geval GOED !! maar om het verhaal wat korter te houden en te gaan voor wat we ons eigelijk afvragen zijn de ervaring na de operatie en dan met name de thuiskomst en thuis ervaring, Joyce mocht afgelopen vrijdag(22-12-06) ..al...naar huis, ik zeg "al" omdat vrijdag 14.00uur de catheter er voor het eerst helemaal uitging en ze pas s'morgens 11uur haar eerste fysio had gekregen omtrent de houding en handeling om zelfstandig te moeten/kunnen plassen, al met al waren we rond 16.00 uur thuis, dit was ometioneel, maar heerlijk we genoten maar rond 21.00uur veranderde de sfeer enorm en begon mijn vriendin heftige pijnen te voelen, moet ik bij vertellen dat afgelopen week enorm goed is gegaan, meeste familie,vrienden,verpleging om ons heen waren onzettend verbaasd in hoe goed het ging, dus terug te komen om vrijdag avond was een aardig schok, ziekenhuis gebeld, werdt geadviseerd 2 aspirens te nemen en na 2uur nog eens terug te bellen over hoe het gaat, dit werd 15 minuten laten want ze hield het echt niet meer van de pijn en haar buik begon ook aardig optezetten, we moesten dus terug naar het ziekenhuis, werdt meteen urine/bloed onderzocht en gelukkig was de uitslag goed en duide het meer op toch nog iets te weinig drinken en te weinig rust, was natuurlijk zowiezo een hele spannende en vermoeiende dag en pas rond 20.00 ging ze ook echt even op bed, toch de nacht doorgebracht in het ziekenhuis en artsen/verpleging hebben ons duidelijk gemaakt dat het toch echt onderdeel is van het herstel, dus dat verzacht natuurlijk ook doordat er iets meer uitleg komt en dan nog natuurlijk het even moeten accepteren dat het nu eenmaal even zo moet hoe zwaar ook, rust is belangrijk.
Nu is ze gelukkig weer thuis ondergaat de pijn wel nog steeds maar die is draagelijker na degerustelling van de artsen, enigzins dan... maar toch heeft ze die stekende pijnen en ook best veel last van moeilijk kunnen ademhalen, nu heeft ze onder normale omstandigheden al wat astma dus persoonlijk denk ik dat dit ook een grote rol speelt maja ik ben geen arts en voel niet wat zij voelt dus dacht mischien via dit forum wat meer mensen te kunnen ontmoeten, met thuiskomst/thuis ervaring.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en beterschap
Beste Marc,
Wat de benauwdheid betreft, hier in Tilburg is het aardig mistig. Hoe is het weer bij jullie?
Doordat de operatie zo'n indruk op je maakt, vergeet je weleens dat er factoren zijn, zoals het weer,
waar je normalitair ook al wat last had. Dit zou bij jullie ook kunnnen spelen.
Ik heb bijv. na mijn operaties heel veel spierpijn gehad. Enorme krampen in mijn buik,
dan stond ik echt even krom van de pijn. Na het toilet gaan was helemaal geen pretje.
Dit was deels aan de operatie te wijden, maar ook voor een deel aan de reuma die ik heb.
Op zo'n moment is het moeilijk om te weten wat waar vandaan komt.
Je kunt altijd met het ziekenhuis contact opnemen, als je ergens over twijfelt.
Zij weten ook dat je vriendin vlug naar huis gegaan is en dat jullie met vragen zitten.
Liever een kort telefoontje naar het ziekenhuis, dan met twijfel blijven zitten.
In het ziekenhuis word je geleefd door alles wat er gebeurd.
Thuis krijg je pas te tijd om je te realiseren wat er allemaal gebeurd is.
Dit alleen al kost een enorme berg energie, dus is rusten zeer noodzakelijk.
Ja, dat betekent ook vaak in het begin , 's middags echt even naar bed en niet op de bank hangen.
Mijn ervaring is hoe meer ik drink, des te gemakkelijker het plassen gaat en voor de stoelgang is het ook heel erg goed.
Ik wil jullie heel veel succes wensen, het opbouwen kan beginnen.
Met feestelijke groeten,
Liddy
Wat de benauwdheid betreft, hier in Tilburg is het aardig mistig. Hoe is het weer bij jullie?
Doordat de operatie zo'n indruk op je maakt, vergeet je weleens dat er factoren zijn, zoals het weer,
waar je normalitair ook al wat last had. Dit zou bij jullie ook kunnnen spelen.
Ik heb bijv. na mijn operaties heel veel spierpijn gehad. Enorme krampen in mijn buik,
dan stond ik echt even krom van de pijn. Na het toilet gaan was helemaal geen pretje.
Dit was deels aan de operatie te wijden, maar ook voor een deel aan de reuma die ik heb.
Op zo'n moment is het moeilijk om te weten wat waar vandaan komt.
Je kunt altijd met het ziekenhuis contact opnemen, als je ergens over twijfelt.
Zij weten ook dat je vriendin vlug naar huis gegaan is en dat jullie met vragen zitten.
Liever een kort telefoontje naar het ziekenhuis, dan met twijfel blijven zitten.
In het ziekenhuis word je geleefd door alles wat er gebeurd.
Thuis krijg je pas te tijd om je te realiseren wat er allemaal gebeurd is.
Dit alleen al kost een enorme berg energie, dus is rusten zeer noodzakelijk.
Ja, dat betekent ook vaak in het begin , 's middags echt even naar bed en niet op de bank hangen.
Mijn ervaring is hoe meer ik drink, des te gemakkelijker het plassen gaat en voor de stoelgang is het ook heel erg goed.
Ik wil jullie heel veel succes wensen, het opbouwen kan beginnen.
Met feestelijke groeten,
Liddy
Beste Marck,
Ik heb op 8 februari 2006 een baarmoederverwijdering ondergaan ivm pap4 cin III na een lisectie van 3/4 deel van mijn baarmoedermond zonder resultaat te hebben ondergaan.
Ik ben nu bijna een jaar verder maar ik heb nog regelmatig pijn vooral bij gas en de grote boodschap.
De eerste 6mnd is het vervelends maar daarna gaat het zeker berg opwaarts. Alleen emotioneel blijft het nog langer moeilijk. Tenminste dat is bij mij zo.
veel sterkte voor jullie 2
En 1 tip laat ze ingodsnaam haar naar haar lichaam luisteren en niet te vroeg alweer rondrennen want dan krijg je een vette terugslag.
Ik heb op 8 februari 2006 een baarmoederverwijdering ondergaan ivm pap4 cin III na een lisectie van 3/4 deel van mijn baarmoedermond zonder resultaat te hebben ondergaan.
Ik ben nu bijna een jaar verder maar ik heb nog regelmatig pijn vooral bij gas en de grote boodschap.
De eerste 6mnd is het vervelends maar daarna gaat het zeker berg opwaarts. Alleen emotioneel blijft het nog langer moeilijk. Tenminste dat is bij mij zo.
veel sterkte voor jullie 2
En 1 tip laat ze ingodsnaam haar naar haar lichaam luisteren en niet te vroeg alweer rondrennen want dan krijg je een vette terugslag.
Terug naar “Lotgenoten oproepen”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast