Een hypofyse probleem, met vage klachten..

[Sbien..]

Hallo allemaal,

Ik ben ontzettend blij dat ik zown forum heb gevonden!
Ik ben Sabina en ben 18 jaar. Ik ben altijd prima gezond geweest, tot ik rond mijn 15,16e vage klachten kreeg. De grootste klacht was dat ik dik werd. Ik groeide 20 kilo in 3 maanden, iedereen dacht dat ik stiekem at.. maar ik was zelfgezegt erg bewust met eten bezig, groente, fruit, zo nu en dan wel snoepen maar niet een abnormaal vreemde voedingspatroon. Nadat ik een paar keer heen en weer gestuurd werd door mijn huisarts, stond mijn moeder erop dat ik geprikt werd op mijn schildklier. Neeeeh dat kon het niet zijn, daar was ik te jong voor zei de huisarts..
Bloedwaardes horen rond de 3,5 te zitten was me verteld. De huisarts belde en boodt haar excuus aan, mijn bloedwaarde zat op 5,9.. Te traag dus! Week later weer prikken en ik zou medicijnen krijgen. Nu waren mijn bloedwaardes 2,9.. te snel! Ik merkte het ook per week. Ik schommelde zo met gewicht en vocht.
Ook had ik zelf vaak het gevoel of ik heel erge stemmingswisselingen had. Ineens heel boos, of verdrietig, en andere moment zo blij! Ik heb nu 1x meegemaakt dat ik gevoelloos was.. dat was echt een rare ervaring. Ik werd doorgestuurt naar de internist, en die deed zo bot! nog een paar keer prikken en 24 uur urine opvangen.. wezen uit dat ik nu ineens gewoon gezond was. De feiten waren er.. dus geen gezeur. Ik moest stoppen met de pil.. ik werd laat ongesteld. Ik was 3 maanden 16.. toen ik voort eerst wat bloed verloor.. De huisarts (zelfde als hierboven) wou me gelijk aan de pil hebben, zodat het circus kon werken. Me borsten gingen in een half jaartje tijd van Cup A, naar Cup E. Nu moes tik stoppen omdat dat ook hormonen zijn. Ik ben nu 11 maanden gestopt, en word al 11 maanden niet ongesteld. Iets waar ik me zorgen over maak. Nadat ik een andere huisarts gevonden had en met dit verhaal bij hem kwam, wou hij dat de internist verder ging zoeken. Ondertussen heen en weer zeulen bij de dieetist, wat ook niet echt wil.
De internist wou een MRI laten maken van mijn hoofd,.. Nou kom maar op, het maakt mij niet meer uit.. als ik me maar weer beter voel. Niet altijd moe, niet het gevoel hebben nooit fit te zijn. Zin hebben om iets te doen. Niet op een superleuk feestje denken, wat doe ik hier.. normaal vind ik dit leuk. Zoveel denken, mezelf zwaar maken in me leven. Me thuis voelen in mijn oude lichaam.. Ik was 60 kilo, en 1,60.. nu ben ik 80 kilo en 1,65..
Precies een week geleden ben ik door de scan geweest. Er werden 6 series gemaakt. waarvan 3 met een vloeistof ingespoten. Maandag middag moest ik werken. Toen ik savonds op mijn mobiel keek zag ik 3 gemiste oproepen. 3x onbekend. Dinsdagochtend werd ik wakker gebeld.. weer door onbekend. Het ziekenhuis.. of ik Smiddags om 3 uur weer door de scan kon.. ik heb ja gezegt met mijn slaaphoofd, vergeten te vragen waarom eigelijks.
In het ziekenhuis heb ik dat wel gevraagt. Was er iets mis gegaan, had ik teveel bewogen ofzo... ohnee hoor, was voor aanvullend onderzoek.
Toen ik in de scan lag, werd er door me koptelefoon gezegt dat ze nog ff 2 series deden.. dat waren er 2 meer dan dat ze me verteld hadden. Goh zei die vrouw, jij let goed op.. je kan jou niet zomaar voor de gek houden. Neeh idd, ik wil weten waarom.. Ze kon het niet zeggen, ze had de scans niet gezien.. jaaaajaa..

Ik ben wat op internet gaan zoeken naar MRI scans, en hoe alles nou werkt, en hoe een hypofyse werkt.. ik wist nog wel wat van mijn examen Biologie.. maar goed.. Ik kwam op een site, met hersentumoren.. het had wel in mijn achterhoofd gespeelt.. je denkt overal aan op zown moment.

Ik las de symptonen en ik schrok er wel een beetje van.
Ik heb veel stress, ben vaak moe, heb een wisselende bloeddruk van hoog naar laag, last van verlies van energie, ik heb een dik rond vaak rood gezicht gekregen, heb soms geen behoefte aan sex, soms een poos juist heel erg, word niet meer ongesteld, mijn borsten zijn heel snel gegroeit, ik ben welles langs de huisarts geweest en dat ze me vertelde dat ik opgezwolle melkklieren had maar ze zei dat dat door de grote kwam. ik ben heel zwaar geworden..

Over 2 dagen, woensdag de 7e moet ik weer naar de internist. Ik ben echt wel gestresst en benieuwd naar de uitslag. Ik ben niet overbezorgt, en ik sta voor alles nog open. Laat maar komen, bij de pakken neer zitten siert je ook niet.. vind nou es een keer iets, waardoor ik me niet goed voel. Ben nu al 2 jaar aan het dokteren.

En waarom ik dit allemaal schrijf...
Ik wil graag weten hoe het bij jullie ging.. ging het net zo, is er eindelijk iemand die mij begrijpt..

Ik hoor het graag..
Groetjes, Sabina..