Helaas ben ik midden 2008 gediagnostiseerd met PMP. Vanwege de onbekendheid bij artsen eerste diagnose eierstokkanker. Bij de operatie kwamen ze iets anders tegen.
Dichtgemaakt en doorgestuurd naar Catharina in Eindhoven. Daar wordt PMP behandeld met Hipec. In jan 2009 mijn eerste HIPEC ondergaan. Redelijk verlopen totdat er complicaties kwamen. Longontsteking en ontstoken hartzakje.
Toch redelijk snel opgeknapt en met 2 weekjes weer thuis. De zomer door 8 kuren Xeloda erachteraan gehad.
Helaas bij controle in sept 2009 de tumoren weer volledig terug. Opnieuw na vele onderzoeken en gesprekken in jan 2010 HIPEC met dr.Verwaal en mijn eigen artsen.
Zeer goed geslaagde operatie volgens de artsen zou ik er veel langer mee moeten kunnen doen. Helaas het is me niet gegund. sept 2010 weer terug maar nog heftiger.
Operatie is geen optie meer vanwege slechte plaats op de lever. Het is een niet uitzaaiiende tumor maar kruipt bij mij richting het gat in het middenrif. Het is voor ieder een spannende tijd wat er zal gebeuren, kruipt hij erdoor of niet.
Ben nu met 4e kuur Folfirit bezig en de eerste scan gaf aan dat er geen groei is toegenomen. Hoopvol.
Wat ik ook nog kwijt wil is dat er ondertussen bekend is dat er 2 soorten PMP zijn. De andere soort is wel degelijk een snel groeiende vorm zoals je hier leest is dat mij het geval.
Enerzijds moet je je voorbereiden op het onvermijdelijke, is ben 47 jaar getrouwd en een zoon van 18, anderzijds komt er een klein lichtpuntje opdagen. Heftige tijden kan ik je zeggen.
Gelukkig ben ik geboren met een behoorlijke dosis positiviteit en dat helpt me enorm. Blijft natuurlijk zo oneerlijk dat wij niet samen het leven leven tot we oud en gerimpeld zijn maar uiteindelijk heeft niemand die garantie.
